چگونه شهری دوستدار زن بسازیم؟

نشست”چگونه شهری دوستدار زن بسازیم؟” با حضور تعدادی از مدیران امور بانوان و مشاوران مناطق مختلف شهرداری برگزار شد و در آن دکتر نعمت الله فاضلی و فاطمه راکعی به سخنرانی پرداختند.
نعمت الله فاضلی در ابتدای نشست ضمن طرح این سؤال که چگونه ظرفیت های نهادی را برای رسیدن به اهداف و نیازهای زنان در شهر شکل دهیم، گفت:
“زنان بیش از اینکه به ساخت و ساز نیاز داشته باشند، به تفکر نیاز دارند. مدیریت شهری در ایران پروژه محور است نه مدیریت فرآیندی و مسأله محور. در واقع شهرداری ما سرمایه های کالبدی فراوانی مثل بیمارستان، اتوبان، پل، مراکز خرید و… ایجاد کرده که خیلی هم مفید است اما به لحاظ مسائل انسانی مفید نبوده مثلا فروپاشی محلی وبه حاشیه رانده شدن انسان ها اتفاق افتاده، چون امروزه همه ما در خدمت سود و بازار زندگی می کنیم و همه ی اینها جای تربیت کودک، آب و هوا، حس تعلق به مکان، ارزش های زیبایی شناسی، هویت، خودشکوفایی، عدالت و رشد شهر انسانی در شهر تهران را گرفته است. مسأله شهر دوستدار زن به ما می گوید باید با یک حساسیت جنسیتی زندگی کنیم، چون زن شهری امروز از کمترین رابطه های تبعیض آمیز حتی به صورت نمادین آگاه می شود. زن کلان شهری می خواهد در موقعیت های زندگی شهری، مشارکت نمادین در فضاهای شهری و حق تفاوت در ظرفیت های وجودی را داشته باشد.”
این جامعه شناس ادامه داد:
“ما برای رسیدن به شهر دوستدار زن باید نهاد مدیریت شهری و شیوه سازماندهی مدیریت شهری را موضوع اصلی سیاستگذاری ها قرار دهیم. همچنین از ساده ترین کارکنان شهری تا سطوح بالا باید به لحاظ عاطفی نوعی تعهد درونی نسبت به آرمان های شهری پیدا کنند، در غیر این صورت همه ی بودجه ها صرف تغییرات مؤثر در شهر نخواهد بود. پس اگر بخواهیم برای شهر دوستدار زن کار کنیم باید فضای سازمان مدیریتی شهر تهران و فرهنگ زندگی شهری را به لحاظ گفتمانی و زبانی بازاندیشی کنیم. از طرفی منظور ما از زن دوستدار شهر توجه به جنسیت او به عنوان مؤنث نیست، بلکه زن را به عنوان یک نظام معنایی و سازه فرهنگی در نظر داریم. تا زمانی که از کمیت و مهندسی حرف می زنیم حرف مان مردانه است و زن به حاشیه می رود ،چون زن از کیفیت و احساس و انسانیت و معنا حرف می زند. “
دکتر فاطمه راکعی، مشاور امور بانوان شهرداری تهران هم در سخنانش اظهار داشت:
“نگاه صرف ایده آلی و انتزاعی و علمی محض به مسائل شهری، ما را از پرداختن به واقعیات موجود دور می کند. بنابراین من برای حضور در این سمت دوهدف داشتم: یکی اینکه با کمک زنان همکار در شهرداری و زنان فعال بیرون سازمان، کاری برای شهروندان و به طور کلی انسان ها انجام دهیم. دوم قدرت اجرایی و توانایی زنان را که همیشه مورد غفلت بوده، به نمایش بگذاریم و می خواهیم خانم های فعال در شهرداری از اول پروژه ها سیاستگذاری را به دست بگیرند. تلاش مان این بوده ساختار پراکنده زنان که در تمام نهادها وجود دارد را یک کاسه کنیم و 30 درصد قول ارتقاء مدیریت زنان را بدست آوریم. قصد داریم از جامعه شناسان و متخصصانی کمک بگیریم تا به شهر دوستدار زن برسیم. خوشبختانه ما در حال تهیه ی مانیفسی در شوراهای مشورتی و کمیسیون های تخصصی هستیم تا به مناسبت روز زن برنامه ای مفصل را با حضور شهردار و مشاوران و مدیران برجسته ی شهرداری به همراه همسران شان برگزار کنیم و اتفاقا دوست داریم مردان نیز در جمع ما حضور داشته باشند و انتظارات و توقعات خود را در این مانیفست اعلام خواهیم کرد. بنای ما در این است که دغدغه ی زنان را به کمک زنان و مردان دغدغه مند پیاده کنیم و برای من پروژه هایی که زنان می دهند در اولویت است چون آن ها دغدغه و اولویت های خود را بیشتر می شناسند.”
قابل ذکر است مدیران و مشاوران زن نواحی مختلف شهرداری در بحث های مطرح شده مشارکت و اظهار نظر کردند.

/انتهای متن/