نشست “حیات عاطفی و اجتماعی زنان زلزله زده” برگزار شد

در نشست ” حیات عاطفی اجتماعی زنان و دختران زلزله زده ” که  بیستم آذرماه  برگزار شد، کارشناسان از آسیب های پس از زلزله کرمانشاه در زندگی خانواده ها و نوع رفتار و عکس العمل زنان در این رابطه صحبت کردند.

دکتر سمیه کاظمیان، عضو هیأت علمی دانشکد روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی که از روزهای اول زلزله در مناطق حضور فعالانه داشته، در مورد زنان زلزله زده گفت:

” ما وقتی از خانم هایی که نوزاد داشتند و یا باردار بودند به دلیل شرایط خاصشان می خواستیم  از خانواده جدا شوند تا در شرایط بهتری قرار گیرند قبول نمی کردند و  این نشان می داد زندگی جمعی و مشارکتی در این فضای پر تنش که همه سوگ از دست دادن سرمایه های انسانی و مالی خود را دارند، دوباره با وجود زنان برقرار شده و نقش ها دوباره تعریف شده اند. “

وی از تفاوت مردم زلزله زده در شهر و روستا نیز حرف زد:

” در روستاها مقاومت و عکس العمل افراد در برابر زلزله بسیار بهتر از افراد شهری بود چون در روستا مردم قبل زلزله هم زندگی ساده ای داشتند و خانه های خود را خودشان ساخته بودند، باز هم انگیزه برای شروع دوباره و ساختن خانه های جدید را داشتند و کم توقع بودند. از طرفی چون در روستا همه همدیگر را می شناسند و به هم اعتماد دارند، با هم بودن و نزدیک بودن در چادر ها و کانکس ها پس از زلزله اذیتشان نمی کرد اما شهری ها چون قبل زلزله امکانات خوبی داشتند زندگی در چادر و کانکس و همجوار شدن با کسانی که نمی شناسند برایشان سخت بود و احساس ناایمنی  و  حتی تمایل به مهاجرت داشتند.”

دکتر معصومه اسماعیلی هم که به عنوان روانشناس بالینی از نزدیک شاهد حوادث پیش آمده بعد از زلزله کرمانشاه بود در ادامه گفت:

” در عشایر کرد زنان همیشه نقش بیشتری داشته اند و حتی  یکی از زنان کرد  با غیرت به ما می گفت که چرا شما برای کمک آمده اید، ما عادت به این شرایط داریم و خودمان می توانیم از پس زندگیمان بربیاییم. اما این را نباید فراموش کرد که با وجود اینکه مردم و خصوصا زنان کرمانشاه به لحاظ روحی مقاومند اما حداقل تا شش ماه باید مداوم در کنار آن ها بود چون مسائل روانشناختی اتفاقا از این به بعد شدیدتر می شود. در کل زلزله کرمانشاه برای ما کلاس درس بود، در بسیاری افراد معنای واقعی انسان و انسانیت را دریافتیم . به نظر من در این شرایط زن و مرد کردن مطرح نیست انسانیت مهم است و “

دکتر محسن بدره، دانش آموخته دکتری مطالعات زنان هم به لحاظ مردم شناختی زلزله کرمانشاه را تحلیل کرد:

” زندگی در زاگرس یک امر زنانه است و ابعاد مختلف این زیست را زن اداره می کند. این زن با تمام بردباری و مقاومتش بشدت عاطفی است. یعنی آیین های سوگواری و عزادرای های زنان این منطقه بسیار عمیق و طولانی است و گاهی تا زمان مرگ ادامه دارد. حتی گاهی بعضی از زنان کرد بقدری این سوگ بر زندگی شان اثر دارد که شاید  به مداخلات روانشناختی جدی هم برای رفع این حالت نیاز است. از طرفی  زیست عاطفی و روانی زن کرد به فعال بودن و اشتغال خانگی وابسته است. یعنی کار اصلی دامداری و پرورش طیور برعهده زنان است و چون بعد از زلزله این نوع زیست برهم خورد، بنابراین اگر فعال سازی حیات اجتماعی و اقتصادی و بازتوانی و تسهیل گری اجتماعی در این زمینه صورت نگیرد مشکلات روحی زنان و دختران بسیار تشدید خواهد شد. از نگاه من مشغول شدن  به اموری چون بافتنی و خیاطی و حتی کاشتن چند اصله درخت توسط زنان بسیار می تواند در حمایت روحی ازآنان  مؤثر باشد. “

/انتهای متن/