وقتی کودک دوست ندارد به مدرسه برود

با شروع سال تحصیلی  شاید یکی از بزرگترین دغدغه های بعضی والدین عدم تمایل کودک برای رفتن به مدرسه باشد و شاید یکی از شایع ترین صحنه هایی که در روزهای اول مدرسه شاهد آن هستیم صحنه های گریه و زاری کودکان در جلوی در مدرسه باشد .

البته این حالت فقط شامل کودکان دبستانی و یا آنهایی که به تازگی وارد مدرسه می شوند، نیست. شاید خیلی وقت ها در طول سال تحصیلی و یا در مقاطع بالاتر مثلا راهنمایی و حتی دبیرستان هم فرزندمان ناگهان از رفتن به مدرسه خودداری کند و یا به زور و بدون تمایل به مدرسه برود . در چنین لحظاتی فکر می کنید باید چه کنید ؟ آیا تسلیم فرزندتان شده و با نرفتن او به مدرسه موافقت نمایید و یا با زور و دعوا و کتک او را راهی مدرسه کنید ؟        

نه تسلیم بشوید و نه زور بگویید

وقتی می بینید که کودک شما دوست ندارد راهی مدرسه شود، به این راهکارها توجه کنید:

• ابتدا باید بررسی کنید به چه دلیلی فرزندتان تمایلی برای رفتن به مدرسه ندارد. البته این حالت در کودکانی که قبلا در محیط های آموزشی مثل مهدکودک نبوده اند، بیشتر دیده می شود. بنابراین سعی کنید قبل از رسیدن فرزندتان به سن مدرسه او را در محیط هایی از این قبیل قرار دهید تا هنگام رفتن به مدرسه با چنین مشکلاتی روبرو نشوید .
• اگر فرزندتان مدتی است با رفتن به مدرسه مخالف است حتما دلیلی دارد که باید آن را بیابید. آیا محیط مدرسه برای او جذابیت ندارد ؟ آیا بتازگی مدرسه اش عوض شده و یا دوست و همکلاسی صمیمی اش از آن مدرسه رفته ؟ و یا معلم مورد نظرش مدرسه را ترک گفته ؟ آیا با معلمش به مشکل برخورده و یا با هر یک از اعضای مدرسه ؟ آیا درس ها برای او سخت است و در یادگیری مشکلی دارد ؟ توسط گروه های موجود در مدرسه مورد پذیرش قرار نگرفته ؟ همه اینها دلایلی است که می تواند تمایل فرزندتان را برای رفتن به مدرسه کم کند .
• اگر او با معلمش به مشکل برخورده است بدون قضاوت عجولانه در یک وقت مناسب به مدرسه رفته و مسئله را پیگیری نمایید . در ضمن برای فرزندتان مشخص کنید که در طول زندگی با افراد مختلفی روبرو می شود که خیلی از آنها رفتارها و حرکاتی دارند که مورد پسند او نمی باشد و باید راههای منطقی و درست را برای برخورد با آنها بیابد و خیلی نسبت به این مسائل حساس نباشد. مطمئن باشید نحوه برخورد شما با دیگران و نحوه ارتباط تان با اطرافیان می تواند برای او یک الگو باشد. حتی به او بگویید حضورش در مدرسه و این شرایط موقتی و گذراست و نباید خود را خیلی درگیر چنین مسائلی نماید . سعی کنید چنین مشکلی را با درایت و کمک مسئولین مدرسه حل نمایید .
• تشویق و تحسین را فراموش نکنید. مخصوصا زمانی که بدون لجبازی و دردسر به مدرسه می رود حتما او را تشویق نموده و جایزه دهید . سعی کنید حضورش در مدرسه همراه با خاطرات خوش باشد. می توانید با مسئولین مدرسه در رابطه با این مشکل صحبت کنید و کمک بگیرید. حضور در اردوها، جشن ها و برنامه هایی که در مدرسه برگزار می شود، می تواند عاملی برای جذب فرزندتان باشد .
• اگر فرزندتان بتازگی می خواهد وارد یک مدرسه شود بهتر است در زمانی که مدرسه تعطیل است او را با خود به آنجا برده و قسمت های مدرسه را به او نشان دهید و اجازه دهید در محیط مدرسه گردش کند و همه قسمت ها را ببیند .
• برای فرزندتان مشخص نمایید که رفتن به مدرسه جزیی از زندگی اوست و چاره ای جز پذیرفتن آن ندارد. به او بگویید که در طول زندگی خیلی وقت ها با شرایط و موقعیت هایی روبرو خواهد شد که مطابق میل او نیست ولی مجبور به پذیرفتن آنهاست .
• از فواید رفتن به مدرسه برای او زیاد صحبت کنید و افراد موفق را به او نشان دهید بخصوص افرادی که برای رفتن به مدرسه و ادامه تحصیل متحمل رنج و دردسرهای زیادی شده اند ولی علی رغم این مسئله با صبر و حوصله و تحمل شرایط و مبارزه با مشکلات ، موفق شده اند .
• به فرزندتان نظم و ترتیب ، پذیرفتن قانون ، رفتارهای مؤدبانه … را آموزش دهید و به او بگویید با انجام چنین رفتارهایی قطعا فردی موفق خواهد بود و از طرف دیگر مورد پذیرش قرار می گیرد .

( اگر مشکل بر سر عدم پذیرش همکلاس ها و یا معلم است ).

• اگر مشکل بر سر انجام تکالیف و یادگیری است، بررسی کنید تا ببینند دلایل این مشکل جسمی و ذهنی است و فرزندتان از این بابت مشکلی دارد که نمی تواند درس هایش را فرا گیرد و یا نحوه درس خواندن او درست نیست و نیاز به یک برنامه ریزی مناسب دارد .
• اگر در دوست یابی مشکل دارد راه های برقراری ارتباط خوب و مناسب به او بیاموزید . می توانید به او پیشنهاد دهید که همکلاسی هایش را به منزل دعوت کرده و ترتیب یک مهمانی کوچک را بدهید.
• در انتخاب مدرسه مناسب حتما دقت نمایید. همچنین فضا و امکانات مدرسه ، پرسنل آموزشی و … را در نظر بگیرید .
• ممکن است فرزندتان به خاطر انجام ندادن تکلیف درسی یا برای اجتناب از شرکت در امتحانی که آمادگی کافی برای آن ندارد ، به بهانه گیری و دلیل تراشی متوسل شود . مسلما این قضیه هر روز تکرار نمی شود و ممکن است هرازگاهی اتفاق بیفتد. به خصوص اگر امتحان مهم و اضطراب آوری در پیش باشد ، احتمال این رفتار افزایش می یابد . گاه استرس کودک آنقدر زیاد است که حتی به رفتن نزد پزشک هم تن می دهد . در این موارد ، کودک با موافقت والدین خود مبنی بر ماندن در منزل، این رفتار را بیشتر تکرار خواهد نمود .
• برخی کودکان عادت دارند که شب ها به دلیل تماشای تلویزیون و کامپیوتر و مانند اینها دیر بخوابند و همین امر سبب می شود که صبح ها کسل از خواب بیدار شوند و اصولا تمایل و یا نشاط جسمی برای بیدار شدن نداشته باشند و به گریه و عصبانیت بیفتند و به اصطلاح بدخلقی کنند . مسلما برنامه ریزی برای خواب بموقع کودک می تواند در رفع این کسالت و بهانه تراشی ها مفید باشد . بهتر است که همه اعضای خانواده بخصوص در شرایطی که کودکان تا قبل از خاموشی تلویزیون و چراغ ها به رختخواب نمی روند ، بموقع تلویزیون را خاموش کنند .

/انتهای متن/