نماي زن در “پنجره ای به گذشته”

میزان طلاق در ایران از سال‌های ۱۳۸۵ تا كنون به طور پیوسته در حال افزایش بوده و بر اساس آمارهاي چند سال اخيردر سه چهارم طلاق ها( 70 درصد) اين زنانند كه متقاضي جدايي هستند. در چنين شرايطي با زنان خودسرپرست و سرپرست خانواری مواجه هستيم كه مسائل اجتماعي ومعيشتي خاصي را به سطح جامعه آورده اند و چنانچه در فرهنگسازي و امور حقوقي شان بي توجهي صورت گيرد، با فجايع جبران ناپذيري مواجه شويم. خاصه اينكه معضل استفاده نادرست از ماهواره وشبكه هاي اجتماعي، خانواده هاي ايراني را با آسيب هاي جدي مواجه كرده است.

يكي ازابزارهاي مواجه با چنين مشكلاتي رسانه ملي است.

کاری برای برطرف کردن مشکلات

 هميشه حرف زدن از عمل كردن راحت تراست. بنابراين شبكه ها را افراد صاحب نظري پر كرده اند كه با چهره هاي نگران در دكورهاي تيره نشسته اند واز معضلات و مشكلات پشت پرده مي گويند. در اين ميان فقط چند شبكه محدود فرصت كرده اند از چنگ اين انسان هاي خوب بگريزند و كاري براي برطرف شدن و يا كاستن از مشكلات انجام دهند.

شبكه دوي سيما از سال هاي دور اين رسالت را به عهده داشته كه اغلب انديشيده و بنا به نياز روز فيلم و سريال پخش كند. در سال هاي پس از جنگ و درست زماني كه به بازسازي و كار جدي نياز داشتيم، سريالي به نام «داستان زندگي» را پخش كرد كه در آن هانیکو با تشویق استاد و سرسختی خودش موفق به ادامهٔ تحصیل شده و به عنوان اولین خبرنگار زن ژاپنی به استخدام یکی از روزنامه‌های آن دوران درآمد. 

سریال هایی برای توانمند کردن زنان

در اواسط دهه هفتاد خانواده هاي ايراني سريال جذاب «قصه هاي جزيره» را با دوبله ي هنرمندانه خانم رفعت هاشم پور به تماشا نشستند. سارا استنلي، راوي زندگي خانواده هايي بود كه در جزيره اي كوچك با مهرباني زندگي مي كردند. در آنجا شاهد بزرگ شدن كودكاني بوديم كه زير سايه خانواده وارد جامعه مي شدند. اما با گذشت زمان و متزلزل شدن بنيان خانواده و ايجاد شكل هاي ديگري از زيستن، نقش زن در جامعه متفاوت شد؛ پس نيازمند ساختن سريال ها و فيلم هايي هستيم كه اين قشر را توانمند كرده از آسيب هاي بيشتر مصون كند.

 يكي از تهيه كنندگان مشهور كانادا به نام کوین سالیوان، که تا کنون سریال‌های مشهوری چون «آن شرلی»، «قصه‌های جزیره» و … را ساخته است اخيرا سريال «پنجره ای به گذشته» را نيز سرپرستي كرد  كه درآن ماجراهاي سرگرم کننده اي رخ مي دهد؛ اما اين بار شخصيت هاي محوري، چهار زن در سنين نوجواني، جواني، ميانسالي وپيري هستند كه در وضعيت هاي مختلف با همكاري يكديگر از پس مشكلات بر مي آيند.

 اين سريال از سه شنبه 6 تير ساعت 21:30  در شبکه دو روی آنتن رفت. پيرزن بيوه ي  داستان نماد عقل است و با دورانديشي، جديت و البته ثروتش نقش رهبر را دارد. دختر مجرد سي ساله اش كه گوينده راديو است، نماد سخنوري است و مسائل را مطرح مي كند تا به گوش همه برساند. زن ميانسالي كه بتازگي از همسرش جدا شده، احساساتي است و براي شادي و هنر تلاش مي كند ونماد دل واحساس است. او كه به خاطر طلاق مجبور است خود را اداره كند و به قولي خود سرپرست است، از سوي زنان شهر و حتي دوستانش در معرض قضاوت و بد اخلاقي قرار مي گيرد؛ اما به كمك پيرزن(عقل) و دخترش (زبان) جايگاه خودش را ميان زنان ديگر پيدا مي كند. 

توانایی زنان بدون حضور مردان

در اين سريال شاهد كمك و ياري زنان به يكديگر هستيم  تا بتوانند به خوبي تغيير كنند و با شرايط جديد هماهنگ شوند. نشان دادن توانايي زنان در مراقبت از خود و مواجه با مسائل، بدون حضور مرد يكي از درونمايه هاي اصلي فيلم است؛ با اين حال، مي توان گفت انتخاب و پخش آن از شبكه ي دوموجه و قابل تقدير مي نمايد.

مسلما سياست گذاري ما نمي تواند در راستاي تشويق زنان به زندگي مجردي باشد و نيست. اما اكنون كه به هر دليلي با چنين مسئله اي مواجه هستيم، بي توجهي وفقدان قوانين حقوقي و كمبود انجمن هاي حامي و فرهنگ سازي در اين زمينه باعث سرگرداني و صدماتي مي شود كه به صورتي دوري باز به خانواده ها باز مي گردد و چه بسا باعث طلاق هاي بيشتر شود.  ما مي بايست جدا و سريعا دست خانواده و زنان خودسرپرست را بگيريم و نگذاريم با سقوط آنها فرهنگ و نجابت مان تهديد شود.

/انتهای متن/