قلم چراغ شد از راه و راهکار نوشت

آفریده‌های پروردگار در این هستی، بی‌منتها و  بسیارند از چوب و سنگ درخت  و دریا و آسمان گرفته تا موجودات زنده و انسان‌ها و یا حتی اندیشه‌ها.

اما در میان همه این مخلوقات،هستند چیزهایی که ارزش  و مقام بالاتری دارند، هستند چیزهایی که خداوند بر آن‌ها قسم‌خورده است و  آن‌ها وسیل ای ه برای رشد تعالی انسان قرار داده است، بله در میان همه مخلوقات الهی این قلم است  که خداوند با زبان آسمانی‌اش بر نامش سوگند خورده  است و آن را  شریف گرامی داشته است.

خداوند بر قلم قسم یادکرده است تا حرکت کند، بنویسد وزندگی انسان، این اشرف مخلوقات زا  به‌سوی نور، شعور و دانش و علم هدایت کند.

روز قلم و ارزش والای آن در نزد پروردگار می‌تواند بهانه خوبی باشد تا دفتر شعر همراه روزهای کودکی‌مان را ورق بزنیم، شعری زیبا از محمدجواد محبت[1] را بخوانیم

قلم هر آن‌چه از احوال روزگار نوشت

به سرفرازی انسان از افتخار نوشت

در آستان تعقل به ارج فهمیدن

رها ز هاله و اوهام از اعتبار نوشت

هنر بدون قلم معنی درست نداشت

قلم چراغ شد از راه و راهکار نوشت

به چشم روشنی جان زنده فرهنگ

قلم وسیله ارشاد شد، شعار نوشت

تفکر آمد و دریافت‌های روشن را

به باغ خرم اذهان، شکوفه بار نوشت

امید رشته پیوند جان نیکان شد

برای چشم به راهان از انتظار نوشت

حضور و قدرت پاییز از اقتدار افتاد

جوانه‌های نجیبانه از بهار نوشت.

[1] – محمد جواد محبت متولد ۱۳۲۱ در کرمانشاه است. وى از شاعران فعال پیش از انقلاب محسوب مى شود محمد جواد محبت،‌از فرهيختگان معاصر ايران است و درزمينه زبان و ادبيات فارسي فعاليت مي كند. وي يكي از چهار شاعري است كه جايزه شعر فروغ به او اختصاص يافته است. از او آثار متعددي به چاپ رسيده است كه حاوي نكات عميق ادبي مي باشند. از آثار او میتوان به خاطرات سبز (مجموعه شعر نوجوانان) از مرزهای فریاد (دفتر سروده‌های انقلابی) گزیده ادبیات معاصر (مجموعه شعر) قلب را فرصت حضور دهید (مجموعه شعر) نام برد آخرین کتاب در دست انتشار این شاعر توانا «اشک لطف می‌کند» نام دارد. دو کاج، نماز و آشنای همیشه خوب از مشهورترین سروده‌های محبت هستند که در کتاب‌های فارسی دوران ابتدایی ایران به چاپ رسیده‌اند.

/انتهای متن/