روسری ایرانی از روسری ترک بهتراست اما …

تقویت مصرف کالای ایرانی مخصوصا در پوشاک خانم ها یکی از چیزهایی است که در چند سال اخیر وجهه همت گروهی از خانم ها بوده است.  با برگزار کننده  نمایشگاه روسری ایرانی که اخیرا برگزار شده است، گفت وگویی داشته ایم. آسیه سلیمی در این گفت و گو از چرایی و چگونگی تلاش و فعالیت خود در مسیری که به برپایی این نمایشگاه ختم شده، گفته است و هم از مشکلات و موانع این راه.

 

خانم سلیمی از نمایشگاه روسری ایرانی بگویید. این چندمین نمایشگاه تان بوده است؟

– در طول یک سال و نیم اخیر ما بیشتر از 10 نمایشگاه روسری ایرانی داشته ایم که بیشتر در جواب به تقاضای مخاطبان مان بوده، یعنی خانم هایی که به مصرف روسری ایرانی علاقمند بوده اند . ما سعی کردیم که در هر بار که نمایشگاه را برگزار می کنیم، یک نوآوری داشته باشیم. در همین نمایشگاه اخیر، ما در جهت تامین نظر خیلی از مخاطبان خودمان مانتوهای خوب ایرانی را هم عرضه کردیم. در واقع با وجود این همه محصولاتی که در بازار هست، به نظر می رسد که در زمینه تولیدات مانتوی ایرانی با کیفیت خوب، خیلی از مصرف کنندگان مشکل دارند. دراین نمایشگاه مانتوهایی را عرضه کردیم که از مانتوهای موجود در بازار پوشیده ترند و حداقل مثلا دگمه داشته اند.

 

در عرضه روسری در این نمایشگاه چه حرکت نویی داشتید؟

– برای روسری چند دسته روسری را عرضه کردیم. اول روسری های که از یک تا 100 تولید شان ایرانی بود و در ایران تولید می شود. این ها نوعا کارخانه هایی هستند که تقریبا همه کارکنان شان هم زنان سرپرست خانوارند. دسته دوم روسری های مان در نمایشگاه، روسری هایی بود که الیاف شان وارد ایران می شود و در ایران بقیه کارها مثل برش و دوردوزی شان انجام می شود. دسته سوم هم روسری هایی است که ما در واقع به خاطر کم کاری بعضی تولیدی های خوب مان مجبور شدیم از محصولات آنها هم در نمایشگاه اخیرمان استفاده کنیم؛ یعنی محصولاتی که طاقه پارچه را وارد می کنند و دوخت و بسته بندی و گاهی گلدوزی اش را در داخل انجام می دهند و مثلا ریشه می زنند و یا کار های دیگر که به هرحال در تولید این نوع کارخانه ها هم کارگرهای ایرانی دخیل هستند. البته کارخانه های دسته اول از همه فعال تر ند و بیشتر هم مورد تایید ماست. یکی از این کارخانه ها که در شهرستان هم کار می کند، الان بیشتر از 2000  کارگر دارد. تولیدات این کارخانه اتفاقا با سلیقه زنان ایرانی از لحاظ طرح و قیمت و رنگ  بشدت مطابقت دارد و به همین دلیل هم  روسری خیلی از شهرهای  مذهبی  را تامین می کند و بسیار هم خانم های محجبه از این روسری ها استقبال می کنند.

 

خیلی خانم ها اصلا اطلاعی از این که روسری تولید ایرانی هم هست، ندارند و خیلی وقت ها در بازار محصول ترک و یا چینی را به عنوان محصول ایرانی به آنها می فروشند.

کلا انگیزه شما در شروع این حرکت برای روسری ایرانی مشخصا چه بوده است؟

– ما این کار را به عنوان یک کار فرهنگی شروع کردیم . ابتدای کار ما با ایجاد یک گروه درتلگرام بود. عنوان گروه هم

” ایرانی ایرانی بخر” بود. آن جا اعضای گروه در مورد اجناس ایرانی که خرید ومصرف می کردند و راضی بودند، برای هم صحبت می کردند.  همان جا بود که می دیدیم وقتی در مورد لباس ایرانی صحبت می شود، مخصوصا روسری ایرانی، خیلی ها اصلا اطلاعی از این که حتی ما روسری تولید ایرانی هم داریم، نداشتند و خیلی وقت ها در بازار محصول ترک و یا چینی را به عنوان محصول ایرانی به آنها می فروختند. اینجا بود که ما فکر کردیم که باید برای معرفی و عرضه روسری ایرانی یک حرکت عملی داشته باشیم. استقبالی که از همان اول شروع این حرکت عملی از کار ما شد، نشان داد که کار ضروری و خوبی را شروع کردیم و تشویق شدیم که در هر حال ادامه اش بدهیم. الان  یک سال و نیم است که ما داریم کار می کنیم.

این کار توجیه اقتصادی هم دارد؟

– عملا در این کار، گاهی به لحاظ مالی هزینه و درآمد سربسر می شودو مثلا ما مجبوریم به خاطر اهداف فرهنگی که داریم، روسری که از 20 تا 200 هزار تومان در بازار عر ضه می شود، بیشتر از 40 هزار تومان نفروشیم، وگرنه مورد اعتراض قرار می گیریم. در عمل ما بخاطر هزینه هایی مثل هزینه پست، که  مخصوصا برای راه های دور تقبل می کنیم، گاهی از جیب مان باید پولی هم بپردازیم. این در حالی است که بعضی ها که مشتری ما بودند، زیر و بم کار را از ما یاد گرفتند و بعد به شکلی وارد کار شدند که  روند کار ما را مختل کردند. مثلا خودشان وارد بازارتهران می شوند، خرید می کنند و روسری را مثلا به  اهواز می برند و با قیمت پایین می فروشند. این نوع ورود به کار باعث می شود که ما از طرف مخاطبان مان برای قیمت های مان  مورد سرزنش قرار بگیریم . چون ما باید از تولید کننده بگیریم با در نظرگرفتن منافع او و قیمت تمام شده برای او کالا را عرضه کنیم و این گونه افراد این ملاحظات را هم ندارند. نتیجه این که ما گاهی دراین کار ضرر هم می کنیم. بعضی افراد حتی بازار هم نمی روند و از همان خانه با استفاده از اطلاعات دقیقی که ما در کانال مان گذاشتیم و برایش کلی هم وقت گذاشتیم و به بازار رفتیم،  به کار سفارش و فروش می پردازند. در حالی که جنس کار ما فرهنگی است و با دقت های خیلی زیادی داریم کار می کنیم ولی آنها صرفا با نگاه اقتصادی به کار می پردازند. این طور ورد به کار باعث اختلال در کار ما هم می شود.

  بعضی کالاهای ایرانی با کیفیت و مورد استقبال، عملا  تولید و عرضه اش تعطیل شده بخاطر عدم حمایت از تولید داخلی، وام ندادن به آنها و مالیات های سنگین و هم وفور کالای چینی بی کیفیت و ارزان در بازار.

شما مشخصا هدف تان در این کار چه بوده است؟

– هدف اصلی من انجام یک کار فرهنگی بوده است. پیش از این، من اهل نوشتن مطلب در حوزه مسائل فرهنگی – اجتماعی بودم. منتها در مقطعی احساس کردم صرفا گفتن و نوشتن شاید فایده ای نداشته باشد. بهتر است که در عمل در فرهنگ سازی برای حمایت از تولید داخلی قدمی برداشته شود. من می دیدم خیلی ها که دوست دارند کالای ایرانی مصرف کنند، مخصوصا خانم ها وقتی می خواستند روسری بخرند، خیلی وقت ها به جای روسری ایرانی به آنها روسری ترک و چینی فروخته می شود. اصلا گاهی بعضی ها نمی دانستند که ما روسری ایرانی با کیفیت هم داریم. ما فکر کردیم بیاییم روسری ایرانی را عرضه کنیم تا معرفی و خریداری شود. آغازش این بود و چون استقبال خانم ها خوب بود، باعث شد که کار را ادامه دهیم. در واقع ما به دنبال فرهنگسازی برای حمایت از تولید داخلی بودیم که به معنای ایجاد کار برای زن و مرد ایرانی است که اگر بیکار شود، معیشت یک خانواده معطل می ماند. در حالی که وارد کننده کالاهای چینی فقط به سود الان خود نگاه می کند و فکر نمی کند که حتی بچه خود او هم ممکن است فردا برای رونق کالای چینی در بازار کشور، دچار بیکاری شود و صدمه بخورد. تجربه خود من این است که روسری ایرانی واقعا خوب است در مقایسه با اجناس خارجی . وقتی می گویم اجناس خارجی با کالای ترک مقایسه می کنم، وگرنه کالای چینی که اصلا قابل طرح نیست. من خودم که در این مدت روسری ایرانی عرضه کرده ام، دیده ام که گاهی یک مشتری روسری ایرانی را به شهرستان برده و آنقدر رضایت داشته که بارها و بارها تقاضا کرده که دوباره  برایش ارسال شود. چیزی که مرا نگران کرده این است که بعضی کالاهای ایرانی که با کیفیت بوده و مورد استقبال هم قرار گرفته، الان عملا دارد تولید و عرضه اش تعطیل می شود.

 

به نظر شما الان مهم ترین دلایل این پایین آمدن سطح تولید  چیست؟

– مهم ترین علت این است که نه تنها حمایت از تولید داخلی نمی شود، بلکه سنگ اندازی هم در این مسیر می شود، وام نمی دهند، مالیات سنگین گرفته می شود و از آن طر ف کالای چینی بی کیفیت و ارزان هم به وفور به وارد بازار می شود. من که با یکی از این کارخانه ها ارتباط نزدیک دارم که کالای خوب هم تولید می کند، این موارد را می بینم. مشکل  دیگر مشکل فرهنگی است. از لحاظ فرهنگی در مورد مصرف کالای ایرانی ما وضعی داریم که حتی بعضی کارکنان خود این کارخانه ها هم ما را به خاطر حمایت از مصرف کالای ایرانی مسخره می کردند، جالب است که من خبردار شدم که الان همین آدم خودش بیکار شده است. یعنی متاسفانه در بازار و در خود  این واحدهای حمایت از کالای ایرانی مورد تمسخر  قرار می گیرد. برای همین است که گاهی می بینیم  تولیدات داخلی با طرح برند خارجی تهیه می شود که این هم به نظرم به نوعی تبلیغ فرهنگ بیگانه است. برای ما همه این موارد مهم است. یعنی ما سعی می کنیم کالایی را عرضه کنیم که هم تولید داخلی باشد و هم طرح هایش برگرفته از فرهنگ خودمان باشد.

 تبلیغ برای کالای ایرانی کافی نیست و مخاطب کالای ایرانی را پیدا نمی کند. از  آن طرف مشتری می گوید  وقتی ما جنس ایرانی می خواهیم، فروشنده ما را تحقیر می کند. گاهی جنس ایرانی  در بازارهست ولی فروشنده ها نمی گویند که ایرانی است.

الان تولید کننده ایرانی روسری به کجا رسیده است با توجه به مشکلاتی که گفتید؟

– تولید کننده ها البته چندان اطلاعات دقیقی هم نمی دهند اما در مجموع به نظر می آید چون سطح بعضی اقلام تولیدی شان را پایین آورده اند، وضع خوبی ندارند. یک مشکل دیگر کالای ایرانی تبلیغات است. یعنی در عین وجود تقاضا چون  تبلیغ کافی نیست، مخاطب کالای ایرانی را پیدا نمی کند. از  آن طرف مشتری می گوید  وقتی ما جنس ایرانی می خواهیم، فروشنده ما را تحقیر می کند. گاهی جنس ایرانی  در بازارهست ولی فروشنده ها نمی گویند که ایرانی است. بعضا تولید کننده ها جنس ایرانی تولید می کنند ولی مارک ترک به آن می زنند. وقتی ما ته قضیه را در می آوریم، این فروشنده ها می گویند این کار را می کنیم  چون وقتی به مشتری می گوییم که کالا ایرانی است، معترض می شود. هنوز ما نتوانسته ایم آنقدر که می خواهیم در فرهنگسازی موفق شویم. البته در مجموع ما در این مسیرقدم های خوبی برداشته ایم و نسبتا موفق بوده ایم. اما به نظرم می رسد که ما به لحاظ فرهنگی در شرایطی هستیم که نیاز به تبلیغات خیلی قوی تر و موثرتر داریم؛ تبلیغاتی که در حال حاضر امکانات مان برای آن کافی نیست.

در کار خودتان چه مشکلاتی دارید؟ با وجود مشکلات می خواهید کارتان را ادامه بدهید؟

– ببینید افرادی بودند که کنار ما آمدند و راه و رسم کار را از ما یاد گرفتند ولی بعد رفتند به شکلی کار کردند که در کار ما اختلال پیدا شد. مثلا ما خانمی را راهنمایی کردیم، بعد با یک شیوه ناقص وارد کار توزیع روسری شد و به نوعی بازار را خراب کرد .در حالی که با توجه به این همه امکانات و زمینه های متنوع برای کار در مورد کالای ایرانی لازم نیست افراد به کارهای هم ورود کنند و مایه اختلال در کار هم شوند. با کمی بررسی و خلاقیت می توان به راحتی زمینه های بکر و پربازده جدید را برای کار پیدا کرد، مثل لباس بچه، اسباب بازی، لباس زیر و … البته با همه این مشکلات من کارم را ادامه می دهم چون آن را دوست دارم، چون کار نشاط آفرینی است. برای من که رشته تحصیلی ام جامعه شناسی بوده، این کار فرصتی ایجاد می کند که خیلی از رفتارهای خانم ها را تحلیل کنم و خیلی از واقعیت های اجتماعی را بشناسم و این خودش برای من لذت بخش است.

فرهنگ مردم باید طوری عوض شود که یک خانم ایرانی با انگیزه و لذت جنس ایرانی را بخرد و مصرف کند.

به نظر شما اگر قرار باشد  فرهنگسازی برای تقویت تولید و مصرف کالای ایرانی به جایی برسد، باید  از کجا شروع کرد ؟

– اگر بخواهیم تغییرفرهنگی در جامعه ما اتفاق بیفتد، خانم ها خیلی نقش مهمی دارند. من خیلی  امیدوارم که با تبلیغات بیشتر کار گسترده تر شود. من امیدوارم روزی برسد که هر خانم ایرانی اقلا یک روسری ایرانی از ما خریده باشد وبه آن اطمینان داشته باشد و آن را از برندهای ترک خیلی بهتر بداند.

برای این تغییرفرهنگ مردم هم باید آدم های تحصیل کرده و وارد به مسائل اجتماعی  در این حیطه وارد شوند، البته با انگیزه فرهنگی نه با انگیزه اقتصادی محض، طوری که مخاطبان ایرانی با انگیزه و لذت جنس ایرانی را بخرند و مصرف کنند. الان یک مشکل این است که خانم های مذهبی معمولا دنبال روسری با قواره بزرگند ولی تولید کننده ایرانی هنوز توجهی به مخاطب ندارد و بیشتر به مد و رنگ و … می پردازد. از آن طرف تولید کننده ترک چون می خواهد بازار  را تسخیر کند، قواره بزرگ روانه بازار ما می کند. به نظر من تا وقتی تولید کننده ایرانی متوجه نیازهای همه اقشار مصرف کننده از جمله زنان محجبه نشده، می توان همین روسری قواره کوچک تر را طوری استفاده کرد که حدود حجاب هم رعایت شود. خود این  هم فرهنگسازی می خواهد.  باید مخاطب ایرانی درک کند که برای مصرف تولیدات داخلی چه محاسنی و برای مصرف کالای خارجی چه معایبی هست. من خودم چند سال پیش در مورد اسباب بازی های چینی یک مقاله  خواندم که در آن سعی شده بود که از تولید کننده چینی حمایت کند. در همین مقاله آمده بود که در این کارخانه اسباب بازی سازی که مربوط به یک برند معروف غربی هم بود، از مواد سمی به عنوان مواد اولیه استفاده می شود؛ موادی که سرطان زا هستند. من با خودم فکر کردم وقتی در ساخت اسباب بازی بچه ها از چنین مواد مضری استفاده می شود، در ساخت بقیه چیزها چقدررعایت بهداشت و سلامت ما مصرف کننده های جهان سومی می شود. وقتی ما کالای ایرانی را مصرف می کنیم اقلا مطمئنیم که دیگر تولید کننده داخلی برای هموطنش چنین کارهای وحشتناکی نمی کند. این است که از نظر من خرید محصول ایرانی مخصوصا در مورد کالای بچه، نه تنها کمک به تولید داخلی است بلکه برای مصرف کننده هم اطمینان آورتر است.  در واقع من کالای ایرانی را مثل غذای خانگی می دانم که چون در آشپزخانه و توسط مادرمان پخته می شود، از نظر مواد اولیه و نحوه تهیه، اطمینانش خیلی بیشتر است که با غذای آماده بیرون  قابل مقایسه نیست. ضمن این که برای یک ایرنی باید مهم باشد که با خرید کالای ایرانی چرخ تولیدی را به گردش در می آورد که کارکنانش خیلی وقت ها زنان سرپرست خانوارند، زنانی که اگر بیکار شوند چه بسا برای تامین معیشت خود و بچه های شان به راه های دیگر کشیده می شوند؛ راه هایی که به راحتی می تواند بنیان خانواده و امنیت ما زنان را  به خطر بیندازد. آن پدری هم که بخاطر تعطیلی یک واحد تولیدی ایرانی بیکار می شود، ممکن است برای تامین زندگی زن و بچه اش به کار خلاف کشیده شود مثل دزدی و مواد فروشی و … تعطیل شدن تولید داخلی خیلی از جوان های تحصیل کرده مان را هم بیکارمی کند. مخاطب باید آگاه باشد که وقتی وارد بازار می شود، به همه اینها دقت کند و توجیه باشد که همان طور که برای آینده ما  موضوعاتی مثل آب و محیط زیست مهم است ، باید به خرید کالای ایرانی هم به عنوان یک حرکت آینده نگرانه نگاه کنیم.

اخیرا من در صفحه ایستاگرام یک خانم ایرانی طراح آرایش مقیم یکی از کشورهای اروپایی دیدم که گفته بود که من دو کرم خیلی خوب ایرانی را در اینجا معرفی کردم و با  تایید استادهایم مواجه شدم.

و آخرین حرف تان به مخاطب ؟

– واقعیت این است که من امیدوارم که روزی برسد که خانم های ایرانی کالای ایرانی را بشناسند و مصرف کننده آن شوند. ما در مورد مخاطبان خاص خودمان الان به مرحله ای رسیده ایم که آنها کاملا ما را شناخته اند و به ما اطمینان دارند.  چون شاهد بوده اند که ما در حد توان مان توانسته ایم خدماتی با کمیت و کیفیت خوب به آنها ارائه کنیم. اما ما دنبال این هستیم که این اطمینان در سطح خیلی وسیع تر و در مورد همه کالاهای ایرانی پیش بیاید. یعنی  سطح فرهنگ و سلیقه عموم خانم های ایرانی طوری تغییر کند که کالای ایرانی در راس خریدهای شان باشد. در این صورت می توان امیدواربود که سلیقه خانواده و جامعه هم تغییرمطلوب کند. توصیه ای هم به خانم هایی دارم که توان و علاقه دارند که در کارهایی از نوع کار ما وارد شوند. توصیه ام به آنها این است که با شناسایی دقیق زمینه های بکر و خوبی که در مورد کالاهای ایرانی هست، وارد این نوع کار شوند و با کمی خلاقیت و بررسی دقیق به جای این که وارد حیطه کاری هم شوند و کار هم را مختل کنند، وارد زمینه های دیگر مثل پوشاک مجلسی ، لباس بیرون از خانه ، لباس زیر ایرانی شوند. الان در اقلام پراستفاده ای مثل  لوازم خانه ، لوازم بهداشتی و آرایشی و امثال اینها یا کاری نشده یا کاری اگر شده چندان چشمگیر نیست و جای کار خیلی زیاد دیگر هست. همین اخیرا من در صفحه ایستاگرام یک خانم ایرانی طراح آرایش مقیم یکی از کشورهای اروپایی دیدم که گفته بود که من دو کرم خیلی خوب ایرانی را در اینجا معرفی کردم و با  تایید استادهایم مواجه شدم. من مطمئنم خیلی خانم های ما هستند که الان دوست دارند که برند وسایل مورد نیازهای شان توسط یک مرجع مطمئن شناسایی و تهیه شود و با یک بسته بندی خوب و جالب در خانه شان به آنها تحویل داده شود. مخصوصا خانم هایی که با فضای مجازی و شبکه های اجتماعی می توانند راحت و خوب کار کنند، در این زمینه می توانند ورود کنند و هم برای خودشان کارآفرینی کنند و هم برای اشاعه و تقویت تولید و مصرف کالای خارجی قدمی برداشته باشند و هم به مردم خدمتی ارائه کرده باشند.  

/انتهای متن/