دوستی با دشمنان اسلام ممنوع!
بر اساس آیات قرآنی یک اصل کلی و اساسی در چگونگی رابطه ی مسلمانان با غیر مسلمانان، که برای امروز و فردا ثابت است، آنست که مسلمانان موظفند در برابر هر گروه و کشوری که موضع خصمانه با آنها داشته باشند، سرسختانه بایستند و هرگونه پیوند محبت و دوستی را با آنها قطع کنند.
زینب اسکندری/
إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿الممتحنة/9)
“فقط خدا شما را از دوستى با كسانى باز مىدارد كه در [كار] دين با شما جنگ كرده و شما را از خانههاي تان بيرون رانده و در بيرونراندن تان با يكديگر همپشتى كردهاند و هر كس آنان را به دوستى گيرد آنان همان ستمگرانند. “
اصول دو گانه ی رابطه ی مسلمین با غیرمسلمین
بر اساس آیات قرآنی یک اصل کلی و اساسی در چگونگی رابطه ی مسلمانان با غیر مسلمانان، که برای امروز و فردا ثابت است، آنست که مسلمانان موظفند در برابر هر گروه و کشوری که موضع خصمانه با آنها داشته باشند و بر ضد اسلام قیام کنند یا دشمنان اسلام را یاری دهند، سرسختانه بایستند و هرگونه پیوند محبت و دوستی را با آنها قطع کنند.
به این ترتیب افراد غیرمسلمان به دو گروه تقسیم می شوند: گروهی که در مقابل مسلمین ایستاده اند و شمشیر به روی آن ها کشیده اند و آن ها را از خانه ی خود به اجبار بیرون کرده اند و خلاصه عداوت و دشمنی خود را با اسلام و مسلمین در گفتار و عمل، آشکارا نشان دادند. تکلیف مسلمانان این است که هرگونه مراوده با این گروه را قطع کنند و از هرگونه پیوند محبت و دوستی خودداری نمایند که مصداق روشن آن مشرکان مکه مخصوصا سران قریش بودند، گروهی رسما دست به این کار زدند و گروهی دیگر نیز آن ها را یاری کردند.
اما دسته ی دیگری بودند که در عین کفر و شرک، کاری به مسلمانان نداشتند، نه عداوت می ورزیدند، نه با آن ها پیکار می کرند و نه اقدام به بیرون راندن شان از شهر و دیارشان نمودند، حتی گروهی از آن ها پیمان ترک مخاصمه با مسلمانان بسته بودند، نیکی کردن و اظهار محبت به این دسته بی منع بود و و اگر معاهده ای با آن ها بسته بودند باید به آن وفا کنند و در اجرای عدالت بکوشند. مصداق این گروه طائفه ی “خزاعه” بودند که با مسلمین پیمان ترک مخاصمه داشتند.
به هر حال از این آیات یک اصل کلی و اساسی در چگونگی رابطه ی مسلمانان با غیر مسلمانان استفاده می شود، نه تنها برای آن زمان که برای امروز و فردا نیز ثابت است و آن این که مسلمانان موظفند در برابر هر گروه و جمعیت و هر کشوری که موضع خصمانه با آنها داشته باشند و بر ضد اسلام قیام کنند یا دشمنان اسلام را یاری دهند، سرسختانه بایستند و هرگونه پیوند محبت و دوستی را با آنها قطع کنند. اما اگر آنها در عین کافر بودن نسبت به اسلام و مسلمین بی طرف بمانند و یا تمایل داشته باشند، مسلمین می توانند با آن ها رابطه ی دوستانه برقرار سازند البته نه در آن حد که با برادران مسلمان دارند و نه در آن حد که موجب نفوذ آن ها در میان مسلمین گردد.
برگرفته از تفسیر نمونه /انتهای متن/
