اگه این پیامو بفرستی…
سابقا در ابتدای کتابها و … پیام هایی را می نوشتند با تاکید به این که اگه این پیامو بفرستی … اگه این پیامو نفرستی … و حالا در عصر پیشرفت و تکنولوژی شاهد مدل های جدید اشاعه این خرافات هستیم. مدل های اس ام اسی، کامنتی و وایبری و واتس اپی و…
نسیم شهسواری/
مدت هاست که در شبکه های اجتماعی و در فضای مجازی پیام هایی دیده می شود که شاید همه ما هم انواع و اقسام مختلفی از اینگونه پیامها را دیده باشیم:
“… اگه این پیامو بفرستی قشنگ ترین رویات درعرض چهار روز اتفاق می افته اما اگه نفرستی چهار اتفاق بد برات میفته… به ده نفر بفرست بعداز 28 دقیقه کسی بهت زنگ میزنه که انتظارشو نداری… “
پیام هایی که در بسیار از مواقع با مضامینی تهدید آمیز ما را به ادامه دادن و تکثیر آن مطلب یا پیام وا می دارد. الان در فضای مجازی و در گذشته در ابتدای کتابها و در نقل قول های دوستانه و خانوادگی این طور پیامها رد و بدل می شد.
هیچ وقت یادم نمی رود اولین باری که با چنین چیزی مواجه شدم حدودا هشت ساله بودم. آن روز دیدم که دخترخاله 16 ساله ام چندتا از این برگه های امتحانی قدیمی را جلوی رویش گذاشته و تند تند از روی متنی می نوشت و هر از گاهی مچ دستش را می چرخاند و کمرش را راست می کرد و از درد می نالید. با کنجکاوی نزدیکش شدم و پرسیدم: چی کار داری می کنی؟
گفت: از زیر در خونه یه نامه انداخته ان تو به این مضمون که اگه از روی این نامه پنج بار ننویسی و برای دیگران ندی چه بلاهایی سرت میاد و یکی کوتاهی کرد، کْن فیکون شد و شهاب سنگ از آسمون اومد خورد وسط فرق سرش و به خاک سیاه نشست و … ولی اگه بنویسی تا چند روز دیگه یک خبر خوب از کسی که انتظارش را نداری بهت می رسه و …
و دخترخاله ساده و محتاط من از ترس آن شهاب سنگ داشت تند تند از رو نامه رونویسی می کرد تا آن را توی پنج تا خونه بیندازد و این رونویسی را به پنج تا بنده خدای دیگر تحمیل کند! اون زمان با عقل کودکانه ام یک چرایی بزرگ در ذهنم ایجاد شدکه چرا اگه این کار بیهوده را نکنیم مورد غضب خدا و عالم هستی قرار می گیریم…؟! مگه چه گناهی کرده ایم…؟!
حالا که دوران کودکی را از سرگذراندم می دانم که این ها یک سلسله خرافات هستند؛ خرافاتی که مثل زنجیره ای نامرئی در طول زمان به پای جسارت ما برای تعقل و تدبیر بسته شدند.
خیلی تاسف دارد که در عصر پیشرفت و تکنولوژی شاهد مدل های جدید اشاعه این خرافات هستیم. مدل های اس ام اسی، کامنتی و وایبری و واتس اپی و…
بد نیست گه گاه فکر کنیم که این پیام ها حاوی چه هستند؟ چه هدفی را دنبال می کنند؟ و سازنده آنها حقیقتا چه قصدی داشته؟
آیا می شود باور کردکه خداوند بزرگ و یا کائنات این قدر غیرمنطقی هستند که با عدم ارسال یک پیام ساده کل زندگی یک فرد را کن فیکون کنند ؟!
بالشخصه من تا به امروز هیچ یک از این پیام ها را نه ارسال کردم و نه منتشر و نه باور… هنوز هم هیچ یک از وعده های عذاب این پیام ها سرم نازل نشده… هیچ بلایی هم سر خودم و زندگی ام نیامده است.
/انتهای متن/