مبادا صف نمازهای ما پر از روبات شود!
آیت الله حائری شیرازی معقتد است که اسلام از ما خواسته که انسانها را رشد بدهیم بنحوی که خود بتوانند از درون خود را مدیریت کنند. ارزش انسان و اعمال او به این است وگرنه بهترین عمل هم اگر از بیرون به آدمها دیکته شود، ارزشی ندارد.
متفکرینی مثل مارکس گفته اند که تولید و اقتصاد زیربناست و شناخت روبنا. این طرزتفکر عملا انسان را به یک روبات تبدیل می کند. در حالی که انسان روبات نیست. شناخت انسان، اصل است.
اجبار به نماز؟
ما که به اصالت شناخت انسان اعتقاد داریم، نمی توانیم به یک آدم اجبار کنیم که نماز بخواند. نماز با فشار خارجی بدرد نمی خورد. مواظب باشیم این طور آدمها را به نماز وانداریم. چون در این صورت ممکن است صف نمازهای ما پر شود اما پر از روبات نه پر از انسان نمازگزار. خدا اگر می خواست خودش می توانست این کار را بکند. خدا می توانست بجای انسان روبات درست کند که نماز را کامل بخواند، قیافه انسان را هم داشته باشد. ارزش انسان به این است که خودش را از داخل مدیریت کند. اگر شرایط بر انسان حاکم شد، این انسان عملا مسخ شده است و عملش ولو خوب هم، ارزشی ندارد.
کار فرهنگی یعنی به انسان ها شخصیت بدهیم
ما متاسفانه در بعضی زمینه های فرهنگی، کارهایی کرده ایم که عملا به مسخ انسان ها کمک کرده ایم. در حالی که ما برای کارفرهنگی در قدم اول باید به انسان ها شخصیت بدهیم نه مسخش کنیم. این نوع کارهای غلط و در واقع این عیب ها را در کارهای فرهنگی باید ترمیم کنیم. قرآن در جایی فرموده:
اقرأ کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا(اسری- 14)
خودت کتاب اعمالت را بخوان که خود تنها برای رسیدگی به حساب خود کافی هستی.
خطاب به انسان گفته شده که خودت کارنامه خودت را بخوان و خودت قضاوت کن. البته این در مورد قیامت است . اما همان چیزیست که خدا در همین دنیا هم از انسان ها خواسته است. ببینید چقدر به انسان شخصیت می دهد که انسان خودش کارنامه عملش را بخواند و در مورد خودش و اعمالش داوری کند.
در جای دیگر می فرماید:
کونوا قوامین بالقسط شهداء لله و لو علی انفسکم او الوالدین و الاقربین (نساء- 135)
ای اهل ایمان نگهدار عدالت باشید برای خدا و گواهی طبق حکم خدا بدهید ولو بر علیه خودتان یا والدین و نزدیکان تان باشد.
بی طرفی و عدالت
خداوند از انسان برای همیشه حفظ بیطرفی و عدالت را بین خود با دیگران خواسته است، به نفع خدا حتی اگر بر علیه خودتان و خودی های تان باشد.
این خدایی شدن است و کمال انسان به این است.
چنین انسانی همیشه به طرفداری از همسایه با اهل منزل دعوا می کند و حق هم دارد.
ادامه دارد….
/انتهای متن/
