بهار قرآن و عرفان

برای بهره گرفتن از ماه رمضان می توان کارهای مختلفی انجام داد.

1ـ خواندن دعا و مناجات

دعاها و مناجات فراوانی ازامامان معصوم(ع) در این ماه وارد شده است که به طور مشترک در تمامی این ماه می توان خواند. مانند دعاها ی پس از هر نماز واجب و دعای: اللهم لک صمت و علی رزقک افطرت و علیک توکلت فتقبل منی، به هنگام افطار.(1)

2ـ خواندن قرآن

ماه رمضان، ماه نزول قرآن است. بدین لحاظ سفارش فراوان در خواندن قرآن و تدبر وتفکر در آن شده است و چه خوب است که مؤمنان در هرچند روز، و حتی در هرروز یک ختم قرآن نمایند. امام محمد باقر(ع) در روایتی فرمود: برای هرچیزی بهار است، و بهار قرآن ماه رمضان می باشد.(2)

برخی از ائمه اطهار(ع) در این ماه، چهل ختم قرآن و حتی گاهی زیادتر از آن انجام می دادند.(3)

3ـ ذکر استغفار و گفتن “لا اله الا الله” و صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد(ص).(4)

4ـ صدقه دادن و افطار دهی به روزه داران، اگر چه به چند دانه خرما و یا شربتی از آب باشد. پیامبر اکرم(ص) در روایتی فرمود: کسی که در این ماه روزه دار مومنی را افطاری دهد مثل آن است که برده ای را را ازاد کرده باشدو  مایه بخشش همه گناهان  او می شود. پس گفته شد که ای رسول خدا همه ما توان افطاری دادن به مومن را نداریم. پس فرمود: خدای متعال این ثواب را به هر یک از شما که نتواند افطاری دهد مگر به جرعه ای از شیر و یا شربتی از آب و یا خرمایی که با آن مومن روزه اش را فطار کند ، می دهد.(5)

5 ـ خواندن نمازهای مستحبی

ماه رمضان، فرصت مناسبی برای نماز و راز و نیاز بامعبود محبوب است، به ویژه قضای نمازهای واجب فراموش شده و یا ترک شده. هم چنین بجا آوردن نمازهای مستحبی فراوانی که برای این ماه تعیین شده است. مانند خواندن هزار رکعت نماز در مجموع این ماه شریف به نحوی که در کتاب مفاتیح آمده است(6)

6ـ صله رحم و دیدار از والدین و فامیلان نزدیک و زیارت برادران مؤمن.

7ـ زیارت معصومین(ع)، به ویژه امیرمؤمنان(ع) و امام حسین(ع).(7)

8 ـ اعتکاف

در تمام ایام ماه مبارک رمضان، به خصوص در دهه سوم این ماه شریف، اعتکاف در مساجد  سنت می باشد.(8)

به هر روی، این ماه، ماه عبادت و بندگی در درگاه خدای سبحان است وبزرگان و پیشوایان معصوم ما برای آن اهمیت ویژه ای قایل بوده و حساب خاصی برای آن باز می نمودند.

در روایتی ازامام صادق (ع) آمده است: امام زین العابدین(ع) سیره اش این بود هرگاه ماه رمضان می رسید، سخنی نمی گفت مگر به دعا، تسبیح، استغفار و تکبیر. همین که وقت افطار می رسید می گفت: خدایا اگر بخواهی (چیزی را) انجام دهی می دهی.(9)

آنان که معصوم و پاک و پاکیزه سرشت بودند چنین رفتار و کرداری داشتند، ما که جایزالخطاییم و پرونده اعمال مان سنگین و تیره است، باید بیشتر به فکر خود بوده و از فیوضات ارزشمند این ماه شریف بهره فراوان تری ببریم و هرچه می توانیم باید تلاش و کوشش کنیم و ذخیره ای از این ماه برای آخرت خویش تهیه کرده و خود را از گمراهی و ارتکاب به معصیت دور نگه داریم.

پی نوشت ها:

1- مفاتیح الجنان، اعمال مشترک ماه رمضان ؛ الاقبال بالاعمال الحسنه،ج 1، ص 246.

2-  الکافی، ج 2، ص 630.

3- الاقبال بالاعمال الحسنه، ج 1، ص 231.

4-  مفاتیح الجنان، اعمال مشترک ماه رمضان ؛ترجمه المراقبات، ص 243.

5- الاقبال بالاعمال الحسنه، ج 1، ص 38 ؛ترجمه المراقبات؛ ص 280؛ المحاسن – البرقی – ج 2،ص 396.

6-وقایع الایام ( شیخ عباس قمی)، ص 15؛ الاقبال بالاعمال الحسنه،ج 1،ص 46؛ ترجمه المراقبات، ص 267.

7- الاقبال بالاعمال الحسنه، ج 1، ص 45.

8- همان، ص 230.

9- الصحیفه السجادیه (ابطحی)، ص 313.

برگرفته و خلاصه شده از: پایگاه حوزه، حجة الاسلام سید تقی واردی/انتهای متن/