چگونه «رونالدو» جای مفاخر ملی را می‌گیرد؟!/ غفلت از یک اصل راهبردی در تربیت
نکته‌ای که نباید فراموش کنیم، این است که کلیت نهادهای اجرایی کشور هم در روند کنار زدن اصالت فعالیت‌های تربیتی که موضوع شناخت مفاخر و ایجاد هویت و عِرق ملی هم بخشی از آن است، نقش دارند.
غفلت از یک اصل راهبردی
دکتر بنیانیان در آغاز سخن، موضوعی را که رهبرانقلاب مطرح کردند، یکی از مهم‌ترین و اصلی‌ترین چالش‌های پیش روی ساختار تربیتی در آموزش و پرورش دانست و گفت: اینکه چرا دانش‌آموزان ما، رونالدو را می‌شناسند، اما با مرحوم دکتر کاظمی آشتیانی، آشنایی ندارند، به مسئله محوری غفلت از اصل راهبردی تربیت بازمی‌گردد و همین مسئله، باعث می‌شود که فرزندان ما، شخصیت‌ها و قهرمانان ملی خودشان را کمتر بشناسند یا اصلاً نشناسند. تربیت، مفهومی فراگیر و همگانی است و باید آحاد جامعه نسبت به آن احساس مسئولیت کنند. البته این را هم بگویم که احساس مسئولیت به تنهایی نمی‌تواند این مسئله را حل کند؛ ما نیازمند دانش کافی در این زمینه هم هستیم. با چنین دغدغه‌ای بود که آمدیم و نهادهای فرهنگی را در کشورمان تأسیس کردیم، نهادهایی که مانند شمشیر دو دم عمل می‌کند؛ یکی از این نهادها، همین نهاد امور تربیتی در آموزش و پرورش و حضور مربیانی در مدارس است که مسئولیت سازمان‌دهی برنامه‌های تربیتی را برعهده دارند. کسی منکر کارکردهای مثبت و ضرورت وجود این نهاد نیست؛ اما وقتی چنین نهادی در مدرسه مستقر می‌شود، باید درک بقیه معلمان و مدیران مدارس این باشد که نقش آنها هم در فرایند تربیتی دانش‌آموزان ضروری است؛ همان‌طور که خانواده‌ها و جامعه در این زمینه نقش دارند و نقش آنها هم مهم و اساسی است؛ اما متأسفانه می‌بینیم که در موارد زیادی، عکس این مسئله اتفاق می‌افتد؛ یعنی اولیای مدرسه مسئولیت طبیعی و نقش خودشان را در این عرصه، واگذارشده به معاون یا مربی تربیتی می‌بینند و کنار می‌کشند. بزرگواران امور تربیتی هم، با آن امکانات محدود و روش‌های مستقیمی که معمولاً برای دوره نوجوانی جواب نمی‌دهد و درصد کمی از دانش‌آموزان را تحت پوشش می‌گیرد، نمی‌توانند مسئولیتی را که برعهده دارند، درست انجام دهند و همین مسئله، اسباب تقلیل جایگاه امور تربیتی را در مدارس ما فراهم می‌کند و نتیجه‌اش این می‌شود که بچه، علم را در مدرسه می‌آموزد، اما برای مقوله‌های فرهنگی و تربیتی که یکی از آنها شناخت شخصیت‌های برجسته ملی است، احساس نیاز نمی‌کند و اگر هم احساس نیاز کند، به سراغ منابع دیگری می‌رود.
تربیت؛ یک مقوله حساس و پیچیده
البته عضو شورای ستاد اجرایی نقشه مهندسی فرهنگی، دلایل بروز چنین آسیبی را محدود به ساختارهای اداری امور تربیتی در مدارس کشور نمی‌داند؛ او معتقد است: موضوع دیگری که باید به آن توجه ویژه داشت و البته ما تا حد زیادی از آن غفلت کرده‌ایم، پیچیدگی موضوعِ تربیت است؛ اینکه باید برای اجرای درست سیاست‌های تربیتی، قوی‌ترین افراد انتخاب شوند. بگذارید این‌گونه بگویم، اصل این است که برای ارتقای جایگاه آموزش و پرورش، باید قوی‌ترین افراد معلم باشند و در بین آنها، باید قوی‌ترین فرد را به لحاظ توانایی برقراری ارتباط، مدیریت و توانمندی‌های امور تربیتی، به عنوان مربی تربیتی انتخاب کنیم. در حالی که الان، توانمندترین افراد در حوزه آموزش و پرورش ما، معلم ریاضی و فیزیک و درس‌هایی از این قبیل می‌شوند. افراد چهره در حوزه امور تربیتی، به اندازه کافی وجود ندارند و آن‌هایی هم که هستند، فعالیت‌هایشان در مدارس خاص، محدود شده‌است. موضوع تربیت، ابداً موضوع ساده و کوچکی نیست؛ متأسفانه ما آن را خیلی آسان و در حد فعالیت‌های روبنایی گرفته‌ایم.
انتهای متن/ منبع: خبرگزاری فارس
