اصلا زنان ارزشی دارند؟!

چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی می گذرد ولی مسائل زنان، جوانان و خانواده همچنان مسائل دست دوم یا شاید دست چندم متولیان اصلی امور اداره جامعه است.

همین است که ستاد ملی زن و خانواده در طول سالیان اخیر که دولت یازدهم و دوازدهم شکل گرفته، یک جلسه رسمی هم نداشته است.

همین است که زنان، جوانان و خانواده موضوع هیچ دستوری در مجلس و مصوبات و قوانین نیست و تشکیل کمیسیون ویژه برای آن هم از دستور خارج می شود چون زنان، جوانان و خانواده اهمیت دارند ولی …

همین است که در قوه قضائیه هم حجم سنگین پرونده هایی که مستقیما یا غیر مستقیم به حوزه زنان، جوانان و خانواده برمی گردد، بر روی هم تلنبار می شود بی این که قرار باشد کاری اساسی تر از دادرسی و مجازات برای این همه آسیب اجتماعی و اقتصادی و … انجام بگیرد.

متولیان امور زنان و خانواده و جوانان کجایند؟

درگیر اسناد و پیمان نامه های رنگارنگ بین المللی که قرار است موبه مو اجرا شود. برای چه؟ برای رسیدن به سطح توسعه پایدار مورد نظر این اسناد و پیمان نامه ها.

با رسیدن به این سطح از توسعه آیا قرار است باری از دوش جامعه و آحادش از جمله زنان و جوانان برداشته شود؟ البته که قرار نیست. اصلا ظاهرا مشکلی نیست که بخواهیم حلشان کنیم و نارسایی و ناهنجاری وجود ندارد که قرار باشد سدی بر امواج سنگین شان زده شود. قرار است فقط ما پیاده کننده بی کم و کاست شاخص های اجتماعی و فرهنگی همان اسناد بالادستی بین المللی باشیم که امروزه در خود کشورهای مادر(متروپل) هم در دستور کار نیست. ولی برای جهان سومی ها و مسلمان ها مخصوصا اگر در کشور ایران زندگی کنند، پیاده شدنش از واجبات است.

موضوع زنان، جوانان و خانواده از دستور کار مجلس شورای اسلامی خارج می شود، در عوض متولیان امور زنان و خانواده در قوه مجریه در صدد شاخص سازی برای عدالت جنسیتی هستند برابر با همان شاخص های برابری جنسیتی؛ چراکه اصولا عدالت و برابری ازنظر دست اندرکاران حوزه زنان دولت دوازدهم عملا به یک معناست؛ فارغ از این که انقلاب اسلامی و بنیانگذارش امام راحل(ره) برای حوزه زن و خانواده حرف هایی داشت کاملا مجزا از حرف های غربی ها و بلکه در خیلی موارد در تضاد آشکار با آن وگرنه انقلاب اسلامی شکل نمی گرفت و زنان پیشتازان این انقلاب نمی شدند. زنی که از پایگاه انقلاب اسلامی برخاست و چهره نمود با زن غربی هیچ نسبت و قرابتی ندارد اما در عین حال امروز نسخه غربی ها باید در حوزه زن و خانواده در جمهوری اسلامی تبدیل به قانون و برنامه و … شود و می شود.

کسی هست بپرسد چرا؟ هیچ کس.  

با این وصف و با رسیدن زنان به سطح مطلوب در چشم انداز برنامه های هزاره سوم و توسعه پایدار و …  (ونه چشم انداز 1400) باید منتظر بود که خیلی زود همه مسائل حوزه زنان، جوانان و خانواده به ترتیبی حل و فصل شود که اصولا نیازی به ورود قوه مقننه و تشکیل کمیسیون ویژه در این حوزه نباشد!

به همین سادگی!

طیبه میرزااسکندری / انتهای متن/