رمان/ بدون تو هرگز5

 تو عین طهارتی

بعد از تولد زینب و بی حرمتی ای که از طرف خانواده خودم بهم شده بود … علی همه رو بیرون کرد … حتی اجازه نداد مادرم ازم مراقبت کنه … حتی اصرارهای مادر علی هم فایده ای نداشت …خودش توی خونه ایستاد … تک تک کارها رو به تنهایی انجام می داد … مثل پرستار … و گاهی کارگر دم دستم بود … تا تکان می خوردم از خواب می پرید … اونقدر که از خودم خجالت می کشیدم … اونقدر روش فشار بود که نشسته … پشت میز کوچیک و ساده طلبگیش، خوابش می برد … بعد از اینکه حالم خوب شد … با اون حجم درس و کار … بازم دست بردار نبود …اون روز … همون جا توی در ایستادم …فقط نگاهش می کردم … با اون دست های زخم و پوست کن شده داشت کهنه های زینب رو می شست … دیگه دلم طاقت نیاورد …همین طور که سر تشت نشسته بود… با چشم های پر اشک رفتم نشستم کنارش … چشمش که بهم افتاد، لبخندش کور شد

 … –چی شده؟ … چرا گریه می کنی؟ …

تا اینو گفت خم شدم و دست های خیسش رو بوسیدم … خودش رو کشید کنار

… –چی کار می کنی هانیه؟ … دست هام نجسه …

نمی تونستم جلوی اشک هام رو بگیرم … مثل سیل از چشمم پایین می اومد

… –تو عین طهارتی علی … عین طهارت … هر چی بهت بخوره پاک میشه … آب هم اگه نجس بشه توی دست تو پاک میشه …

من گریه می کردم … علی متحیر، سعی در آروم کردن من داشت… اما هیچ چیز حریف اشک های من نمی شد …

عشق کتاب.

زینب، شش هفت ماهه بود … علی رفته بود بیرون … داشتم تند تند همه چیز رو تمیز می کردم که تا نیومدنش همه جا برق بزنه … نشستم روی زمین، پشت میز کوچیک چوبیش … چشمم که به کتاب هاش افتاد، یاد گذشته افتادم … عشق کتاب و دفتر و گچ خوردن های پای تخته …

توی افکار خودم غرق شده بودم که یهو دیدم خم شده بالای سرم …حسابی از دیدنش جا خوردم و ترسیدم … چنان از جا پریدم که محکم سرم خورد توی صورتش …

حالش که بهتر شد با خنده گفت: … عجب غرقی شده بودی… نیم ساعت بیشتر بالای سرت ایستاده بودم …

منم که دل شکسته … همه داستان رو براش تعریف کردم…

چهره اش رفت توی هم … همین طور که زینب توی بغلش بود و داشت باهاش بازی می کرد … یه نیم نگاهی بهم انداخت

… –چرا زودتر نگفتی؟ … من فکر می کردم خودت درس رو ول کردی …

یهو حالتش جدی شد … سکوت عمیقی کرد

• … می خوای بازم درس بخونی؟ …

از خوشحالی گریه ام گرفته بود … باورم نمی شد … یه لحظه به خودم اومدم …

– اما من بچه دارم … زینب رو چی کارش کنم؟

-… نگران زینب نباش … بخوای کمکت می کنم …

ایستاده توی در آشپزخونه، ماتم برد …چیزهایی رو که می شنیدم باور نمی کردم … گریه ام گرفته بود … برگشتم توی آشپزخونه که علی اشکم رو نبینه … علی همون طور با زینب بازی می کرد و صدای خنده های زینب، کل خونه رو برداشته بود …خودش پیگیر کارهای من شد … بعد از 3 سال… پرونده ها رو هم که پدرم سوزونده بود … کلی دوندگی کرد تا سوابقم رو از ته بایگانی آموزش و پرورش منطقه در آورد … و مدرسه بزرگسالان ثبت نامم کرد …اما باد، خبرها رو به گوش پدرم رسوند … هانیه داره برمی گرده مدرسه

من شوهرش هستم

ساعت نه و ده شب … وسط ساعت حکومت نظامی … یهو سر و کله پدرم پیدا شد … صورت سرخ با چشم های پف کرده … از نگاهش خون می بارید … اومد تو … تا چشمش بهم افتاد چنان نگاهی بهم کرد که گفتم همین امشب، سرم رو می بره و میذاره کف دست علی …بدون اینکه جواب سلام علی رو بده، رو کرد بهش

-… تو چه حقی داشتی بهش اجازه دادی بره مدرسه؟ … به چه حقی اسم هانیه رو مدرسه نوشتی؟ …

از نعره های پدرم، زینب به شدت ترسید … زد زیر گریه و محکم لباسم رو چنگ زد … بلندترین صدایی که تا اون موقع شنیده بود، صدای افتادن ظرف، توی آشپزخونه از دست من بود … علی همیشه بهم سفارش می کرد باهاش آروم و شمرده حرف بزنم … نازدونه علی بدجور ترسیده بود …علی عین همیشه آروم بود … با همون آرامش، به من و زینب نگاه کرد …

– هانیه خانم، لطف می کنی با زینب بری توی اتاق؟ …

قلبم توی دهنم می زد … زینب رو برداشتم و رفتم توی اتاق ولی در رو نبستم … از لای در مراقب بودم مبادا پدرم به علی حمله کنه … آماده بودم هر لحظه با زینب از خونه بدوم بیرون و کمک بخوام … تمام بدنم یخ کرده بود و می لرزید …علی همون طور آروم و سر به زیر، رو کرد به پدرم …

– دختر شما متاهله یا مجرد؟

… و پدرم همون طور خیز برمی داشت و عربده می کشید

-…این سوال مسخره چیه؟ … به جای این مزخرفات جواب من رو بده

– …می دونید قانونا و شرعا … اجازه زن فقط دست شوهرشه؟…

همین که این جمله از دهنش در اومد … رنگ سرخ پدرم سیاه شد …

– و من با همین اجازه شرعی و قانونی … مصلحت زندگی مشترک مون رو سنجیدم و بهش اجازه دادم درس بخونه … کسب علم هم یکی از فریضه های اسلامه …

از شدت عصبانیت، رگ پیشونی پدرم می پرید … چشم هاش داشت از حدقه بیرون می زد …

– لابد بعدش هم می خوای بفرستیش دانشگاه؟

ادامه دارد…

/انتهای متن/