بخاطر پوشش مادر و خواهرم درخانه آواره شده ام

محیط خانه باید به آدمها احساس آرامش و امنیت بدهد و این حس را از راه های مختلف باید ایجاد کرد. توجه به حدود پوشش در خانه می تواند کمک زیادی به ایجاد آرامش و امنیت درخانه بکند. چقدر مردم ما با حدود پوشش در خانه و رعایت این حدود آشنایند؟ خانم ها چقدر برای این حدود لباس در خانه اهمیتی قائلند؟ این سوال، محورگفت و گوی به دخت با چند خانم است.  جواب های شان شنیدنی و جالب است.

نمی خواهم فکر و خیال فرزندانم را مشغول کنم

خانم عباسی پور زنی 38 ساله است و دو نوجوان 16 و 19 ساله در خانه دارد. او در مورد اهمیت نحوه پوشش در خانه می گوید:

” من و همسرم در خانه خیلی مراعات پوشش مان را می کنیم چرا که دو نوجوان دختر و پسر بالغ داریم و من نمی خواهم فکر دختر و پسرم درگیر مسائلی شود که ذهن شان را به هم می ریزد.”

وی در ادامه اضافه کرد :

“متاسفانه در حال حاضر فکر و ذهن کودکان ما به اندازه کافی درگیر فضای مجازی و… هست و بچه ها زودتر از وقتش بالغ که چه عرض کنم، چشم و گوش شان باز می شود. به خاطر همین هم من با وجود اعتمادی که به بچه هایم دارم، هیچ وقت آنها را در خانه با هم تنها نمی گذارم، مخصوصا که دخترم خیلی مقید به لباس مناسب پوشیدن در خانه نیست و این، من را نگران می کند.”

با چاقو به دنبال شوهرم افتادم

خانم لاچینی 44 ساله است. آرایشی تند دارد و روسری اش  در حال افتادن روی شانه هایش است. او  در جواب سوال ما می گوید:

من روی پوشش در خانه خیلی حساسم البته نه اینکه در خانه رو بگیرم ها، نه! ولی نهایتش یک تی شرت و شلوارک می پوشم ولی متاسفانه شوهرم هیچ رعایتی ندارد و با وجود اینکه پسری 10 ساله و دختری 19 ساله در خانه داریم، اغلب تنها با یک لباس زیر در خانه می چرخد و حتی حاضر نیست یک شلوارک بپوشد! یک بار چنان اعصابم از این موضوع به هم ریخت که شوهرم را  با چاقو تهدید کردم که دیگر حق ندارد با چنین وضعی در خانه بچرخد وگرنه…!

از دست مادر و خواهرم آواره شده ام

بهروز پسری است با ظاهری مرتب و آراسته ولی هیچ پیروی از مد روز در چهره و لباسش دیده نمی شود. او در مورد مساله چگونگی پوشش در خانه می گوید:

” تو را به خدا به دخترها و مادرها در خانواده ها برای پوشش شان هشدار بدهید. من در خانواده ای مذهبی زندگی می کنم منتها به خاطر پوشش مادر و خواهرم در خانه که هیچ رعایتی ندارند، ماندن در محیط خانه برایم سنگین است… به خاطر همین هم بیشتر مواقع تا دیر وقت بیرون از خانه هستم و بیشتر وقتم را در کتابخانه و باشگاه می گذرانم و اگر باز وقت اضافه بیاورم به پارک کنار خانه مان می روم و آنجا می مانم تا وقت بگذرد.”

 

فقط با یک تاپ و شلوارک!

بهروز در ادامه صحبت هایش گفت:

” اینکه می گویند نگاه کردن به محرم تاثیری بر آدم نمی گذارد، من قبول ندارم. این در صورتی است که محرم هم حدی از پوشش را رعایت کند نه وقتی که آن محرم با یک تاپ کوتاه و شلوارک کوتاه تر در خانه می چرخد و بهانه اش این است که نا محرم در خانه نیست! مشکل من این است که من نمی توانم با کسی در مورد این مشکل صحبت کنم چون متهم به نگاه بد و انحراف می شوم. واقعا کلافه شده ام، کاش راه نجاتی پیدا کنم.”

 

به خودم و بچه هایم سخت نمی گیرم

مژگان زنی 36 ساله است با ظاهری  کاملا به روز. او دو فرزند دختر و پسر 10 و پنج ساله دارد در مورد پوشش افراد در خانه می گوید:

من خیلی به بچه هایم سخت نمی گیرم، چه داخل خانه و چه خارج از خانه… در بیشتر مواقع هم بچه ها در فصل تابستان در خانه به غیر از یک لباس زیر هیچ لباس دیگری نمی پوشند و من هم تقریبا مثل آن ها هستم و اعتقادی به پوشش خاص در خانه ندارم.

مژگان که به گفته خودش در آستانه جدایی از همسرش است، اضافه می کند:

بعد از جدایی از همسرم هم رویه من برای خودم و بچه هایم همین است.

 

یک نذری نمی توانم درِ خانه ها ببرم!

خانم خورشیدی زنی جا افتاده و مذهبی است که به خاطر نوع پوشش هایی که در حال حاضر حتی در خانه ها مد شده است، نارحت است:

به خدا از وقتی مردم حیا را کنار گذاشته اند، امنیت هم در محیط های همسایگی و محله و ساختمان از بین رفته است. یک زمانی یک سری حد و حدود ها در پوشش بیرون و درون خانه وجود داشت اما الان در حد پوشش هیچ حیایی باقی نمانده است.

همسایه های ما تقریبا همسن و سال فرزندانمان هستند ولی هیچ رعایتی در  موضوع پوشش  مناسب ندارند. مثلا اغلب برای گذاشتن زباله های شان دم در مرد ها با زیرپوش رکابی و شلوارک بیرون می آیند که خب این در آپارتمانی که زن و بچه در آن زندگی می کند اصلا جالب نیست.

به خدا به خاطر وضعیت پوششی که جدیدا مد شده است یک نذری نمی شود در خانه کسی برد؛ چون بیشترشان با یک لباس زیر می آیند دم در و حتی یک پیرهن دم دست نمی گذارند که موقع باز کردن در خانه شان بپوشند!

 

کاش قانون آپارتمان شامل پوشش هم بشود

به نظر من این اصلا قابل قبول نیست که در خانه ات هر جور که دوست داری، بگردی. من فکر می کنم که مثل قوانین دیگری که درآپارتمان ها هست، در مورد پوشش هم باید در ساختمان ها  یک سری قوانین باشد. چون بخش مشاع ساختمان، دیگر محدوده شخصی زندگی آدم نیست که هر جور می خواهند لباس بپوشند؛ این قسمت به بقیه هم مربوط می شود.

مرد و زن آریایی که نجیب زاده اند

خانم اولادی استاد دانشگاه است و کار تحقیقاتی انجام می دهد. پوشش معمولی دارد و شالی حریر به سر کرده است. وی در مورد مساله پوشش می گوید:

 به نظر من پوشش، حداقل برای ما ایرانی ها، مخصوص امروز و دیروز نیست. ما از نژاد آریایی هستیم و این واژه “آریایی” به معنای نجیب زاده است. من فکر می کنم این کلمه به این دلیل برای ما انتخاب شده است که در بین گذشتگان ما علاوه بر زنان، مردان نیز پوشش داشته اند بر خلاف دیگر اقوام…

الان ولی متاسفانه مردم ما در بحث پیروی کردن از مد و پوشش دچار اشتباهات بسیار زیادی شده اند که مهم ترین شان گم کردن هویت ملی شان است. اینکه انسان بروز باشد خوب است منتها پیروی از مدی که هیچ ریشه و هویتی در اعتقادات و باور های ملی و مذهبی ندارد، می تواند مشکل ساز شود اگر حدو حدود در این پیروی رعایت نشود. این مساله در مورد پوشش درون خانه هم بنظرم صادق است. این باحیایی که ایرانی ها در طول تاریخ شان داشته اند، امروز در خانه و خانواده هم باید در پوشش شان مشخص باشد که بنظرم متاسفانه خیلی این هم الان رعایت نمی شود.

ادامه دارد…

/انتهای متن/