ماجراهای پس از سلفی گرفتن خانم موگرینی

فدریکا موگرینی سیاستمدار ایتالیایی از حزب دموکراتیک ایتالیا و نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی و وزیر امور خارجه سابق ایتالیاست.

از او به عنوان یک «سیاستمدار نمونه ‌چپ میانه برای نسل خودش» یاد می‌شود که در دهه ۱۹۹۰ با نژادپرستی، بیگانه‌هراسی و آپارتاید مبارزه می‌کرده‌است و اکنون البته عقاید چپ رادیکال خود را کنار گذاشته‌ است.

فدریکای 43 ساله  که اکنون مخالف سیاست های تحریم روسیه می‌باشد، از سوی برخی مقامات اروپایی به طرفداری از مسکو متهم می‌شود.

 

فدریکا  از ابتدای تولد

فدریکا موگرینی زادهٔ ۱۶ ژوئن  ۱۹۷۳ است، یعنی او یک خرداد ماهی است. او در پایتخت ایتالیا رم به دنیا آمده است.  روز 16 ژوئن در تقویم یکی دو تا رویداد مهم دارد:

 روزپذيرش دين مسيح(ع) توسط امپراتوری روم و پايان كشتار 300 ساله مسيحيان و همچنین روز کشف  آرژانتين توسط دريانوردان اسپانيایی.

پدر او فلویو موگرینی کارگردان سینما بود.

فدریکا در دبیرستان لوکرتیوس کارو در رم ، تحصیلات ابتدایی خود را به پایان رساند.

 

رابطه مذهب و سیاست در کشورهای اسلامی

فدریکا برای ادامه تحصیل ، رشته علوم سیاسی را در  دانشگاه لاساپینزا رم انتخاب کرد؛ جایی که او با معدل ممتاز فارغ التحصیل شد.

او پایان نامه اش را به موضوع “رابطه مذهب و سیاست در کشورهای اسلامی” اختصاص داد.

یک سوال مهم این است:

آیا این موضوع در پست های مهم سیاسی بین المللی بعدی او اثری داشته استآیا این موضوع در پست های مهم سیاسی بین المللی بعدی او اثری داشته است؛ پست هایی که عمدتا به کشورهای اسلامی مربوط می شده است؟

 

ازدواج و زندگی مشترک

فدریکا موگرینی بعد از اتمام تحصیل دانشگاهی با متئو رِبِسانی ازدواج کرد.

همسر موگرینی فرزند یک سرهنگ ارتش است. آنها دو دختر دارند: کاترینای 10 ساله و  مارتای پنج ساله.

گفته  می شود داشتن این دو فرزند کوچک حسابی او را در جریان آخرین دور از مذاکرات هسته ای که در وین برگزار شد، به دردسر انداخت!

 

فعالیت های سیاسی موگرینی

موگرینی تا حالا چند حزب عوض کرده است؛ آن اوایل و در ابتدای فعالیت های سیاسی اش، یعنی در ۱۵ سالگی ، به عضویت حزب کمونیست ایتالیا در آمد و بعد از بررسی چند حزب دیگر، دست آخر حزب دموکرات را برای ادامه فعالیت هایش انتخاب کرد.

فدریکا موگرینی همانقدر که با نژاد پرستی مبارزه کرده به همان میزان هم از همجنس گرایی انتقاد می کند و از اساس با این پدیده مشکل دارد و یکی از منتقدان همیشگی این دو موضوع بوده است.

او در سال ۲۰۰۱ عضو شورای ملی حزب دمکرات‌های چپ شد و در دفتر روابط خارجی این حزبِ سوسیال دمکرات  در مسائل مربوط به فرآیندهای صلح خاورمیانه و ارتباط با احزاب سوسیالیستی اروپا و آمریکا فعال بود.

با تأسیس حزب دمکراتیک ایتالیا در سال ۲۰۰۷ موگرینی در دفتر رئیس حزب والتر ولترونی مشغول به کار شد.

 در سال ۲۰۰۸ او نماینده پارلمان ایتالیا  شد؛ انتخابی که در سال 2013 تکرار شد.

در فوریه ۲۰۱۳ هم به عنوان وزیر امور خارجه در کابینه ماتئو رنتسی انتخاب شد.

او پس از اما بونینو و سوزانا آنجلی سومین وزیر خارجه زن ایتالیا محسوب می‌شو.

موگرینی در اول اوت 2013 به عنوان رییس هیات انجمن پارلمانی ناتو انتخاب شد، وی همچنین گروه میان پارلمانی همکاری‌های توسعه‌ای را هماهنگی می‌کرد.

 

جانشین کاترین اشتون

فدریکا موگرینی 30 اوت 2014 با رای رهبران اروپا برای دوره‌ای پنج ساله (از 31 اكتبر 2014) به عنوان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا جانشین کاترین اشتون شد یعنی۱۴ نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی و امور امنیتی

 موگرینی به عنوان نماینده اتحادیه اروپا در مذاکرات هسته‌ای با ایران که به انعقاد تفاهم هسته‌ای لوزان و برنامه جامع اقدام مشترک میان ایران و گروه 5+1 منجر شد، حضور داشت.

 

شرکت پرحاشیه در مراسم تحلیف رئیس جمهور

موگرینی در تاریخ ۱۴ مرداد ۹۶ برای چندمین بار به ایران آمد و این بار برای شرکت در مراسم تحلیف روحانی.

اما آنچه که این حضور وی را جنجالی و حاشیه دار کرد درخواست وی از ایران برای آزادی زندانیان سیاسی به خصوص زندانیان حقوق بشر بود.

و این درخواست فدریکا موگرینی به دلیل درخواست فعالان حقوق بشر از وی بود که در طی نامه ای این درخواست را انجام داده بودند که اگر وی به ایران آمد چنین کند و خانم موگرینی این کار را انجام داد.

 

حاشیه پردردسرتر

وقتی موگرینی پس از خاتمه جلسه تحلیف حسن روحانی به دعوت چند نماینده مجلس ایران برای گرفتن عکس سلفی پاسخ مثبت داد، تصور هم نمی‌کرد این اقدام در بازگشت به اروپا برایش فهرستی از دردسر ایجاد کند!

قبل از همه روزنامه‌نگاران و اهالی رسانه در اتحادیه اروپا به حساب “فدریکا” رسیدند. انتقاد اساسی رسانه‌های اروپایی به کمیسر سیاست خارجی اتحادیه اروپا این بود که چرا “موگرینی” بدون در نظر گرفتن جایگاه و موقعیت دیپلماتیک خود چنین حرکت چیپ و بچگانه‌ای تن داده و شأن اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن را خدشه‌دار کرده است!

این رسانه‌ها ضمن یادآوری مخالفت محافل اروپایی با انتخاب «موگرینی» به عنوان «کمیسر سیاست خارجی اروپای متحد» به دلیل ناپختگی و بی‌تجربگی، این حرکت موگرینی را مصداق ناپختگی و بی‌تجربگی دانسته و به او در خصوص تکرار چنین حرکاتی هشدار داده‌اند!

در این میان نشریه معروف «لا رپوبلیکا» چاپ ایتالیا با چاپ کاریکاتوری از عکس سلفی «موگرینی» با چند نماینده مجلس ایران (از جمله احمد مازنی نماینده لیست امید از تهران که با لباس روحانیت در کنار موگرینی عکس سلفی گرفته بود) این سوال را مطرح کرده که اگر به جای موگرینی، «کاندولیزا رایس» به مجلس ایران می‌رفت واکنش نمایندگان ایرانی چگونه بود؟

 هیات رئیسه پارلمان اروپا نیز ضمن اعتراض به اقدام «موگرینی»، او را جهت ادای پاره‌ای از توضیحات احضار کرد. سخنگوی پارلمان اروپای متحد ضمن تقبیح اقدام «موگرینی» خاطر نشان کرد: تکرار چنین اقداماتی از سوی«موگرینی» باعث تجدید نظر پارلمان اروپا در سمت و جایگاه او خواهد شد. وی افزود: شخصی که نمایندگی قاره اروپا را بر عهده دارد باید به شدت مراقب موقعیت و پرستیژ اتحادیه اروپا و اعضای آن باشد.

 

عکس العمل همسر موگرینی

 اما کار به اینجا ختم نشد و ماجرای سلفی گرفتن در پارلمان ایران زندگی شخصی فدریکا را نیز تحت‌الشعاع قرار داد تا آنجا که وکیل همسر «موگرینی» با انتشار بیانیه‌ای، نگرانی شدید همسر« موگرینی» را از اقدام «فدریکا» در گرفتن عکس سلفی با نمایندگان پارلمان ایران اعلام و آن را مغایر با تعهدات خانوادگی و جایگاه خانواده همسر «موگرینی» (به عنوان یکی از خانواده‌های اشرافی شمال ایتالیا) دانسته است.

در این بیانیه همسر «موگرینی» ضمن ابراز خشم و تاسف نسبت به این حرکت او این نکته را یادآوری کرده که با مشاهده تصاویر او در پارلمان ایران به یاد حرکات دور از ادب دختران جوان خانواده‌های بی‌اصالت در محلات «نه چندان خوشنام رم» افتاده است! دخترانی که بدون مشکل حاضرند با هر کسی عکس  بگیرند!

 

لباس پوشیدن موگرینی

موگرینی مخصوصا در ایران لباس خاصی را استفاده می کند، تقریبا یک لباس شبیه مانتو  همراه با  یک شال صورتی رنگ. موگرینی  در عربستان هم از پوششی مناسب استفاده کرد اما نه به پوشیدگی لباسش در ایران. به هر حال، او سعی کرده به پروتکل های دیپلماتیک احترام بگذارد و این شاید نشان از تیزهوشی و سواد دیپلماسی او دارد.

 البته باید گفت  او با رشته تحصیلی که خوانده و مخصوصا با موضوع پایان نامه اش در باره ارتباط مذهب و سیاست  در کشورهای های اسلامی بنوعی از پیش آماده داشتن چنین رفتاری بوده است.

 

/انتهای متن/