در آسمان شهر، تو پیدا ترین کسی

امروز صبح رسیدم مشهد. بی قرار زیارت بودم، اما همیشه دوست دارم، آرام و بدون خستگی به دیدارت بیایم آقا، همین الان موقع آمدن آنقدر شوق آمدن داشتم که کم مانده چادرم در زیر چرخ هایی که در بازار سرشور می روند و می آیند پاره شود، نشد؛ اما اگر هم می شد فدای یک نگاه شما، من باز آمدم با همان دعاهای همیشگی و نگاهی که خودتان می دانید جز شما چشم داشتی ندارد، این بار هم به رسم همیشگی از باب رضا داخل می شوم دیشب در قطار شعری می خواندم من که فکر می کنم سمیرا یحیی پور شاعر آن شعر قطعا این بیت شعرش را در مقابل باب الرضا سروده است.

من حدس می زنم که دری در بهشت را هم از برای نام تو باب الرضا (علیه السلام) کنند

حتما اگر دوباره زمین را بنا کنند

باید تو را از عالم و آدم سوا کنند

ما آدمیم یا که شما؟ این درست نیست

باید حساب ما و شما را جدا کنند

حتی کبوتران همگی خوب واقفند

در آسمان صحن تو باید دعا کنند

در آسمان شهر، تو پیدا ترین کسی

باید که جای جای شما را طلا کنند

من حدس می زنم که دری در بهشت را

هم از برای نام تو باب الرضا (علیه السلام) کنند

ترکیب آسمان و زمینی، نمی شود

ابیات حق مطلبتان را ادا کنند!

سمیرا یحیی پور

/انتهای متن/