کدام محرم و صفر اسلام را زنده نگه می دارد؟

صدای بوق ماشین ها بلند می شود. ناگهان مانند اینکه یک قرار جمعی باشد، تمام خیابان از صدای بوق، پر می شود. مردی سرش را از پنجره بیرون می کند و دشنام می دهد، دیگری از ماشین پیاده شده و کمی دورتر را نگاه می کند تا ببیند راز این ترافیک سنگین گره خورده چیست. ماشین ها آرام آرام جلو می روند، وقتی نزدیکتر می رسیم راننده تاکسی که خودش مشکی بر تن دارد و پلاک “یا حسین” را از آینه ماشینش آویزان کرده است، غرولندی زیر لب می کند و می گوید: بر مردم آزار لعنت، سپس رو به من که تنها مسافر تاکسی اش بودم، می کند و می گوید: یکی نیست به اینها بگه حالا چه وقت شربت دادن است! و کمی که راه باز می شود،  ناگهان مانند زندانی آزاد شده گاز محکمی می دهد و با سرعت به جلو می رود.

البته داستان این بی نظمی ها و اذیت هایی که پیش برای مردم می آید،  تنها در چای و شربت دادن و راه بند آوردن خلاصه نمی شود.

دسته های عزاداری که در ساعات پایان شب صدای بلندگو و طبل و سینه زنی شان بلند است، در خیابان های اصلی  بی نظمی های عجیب و غریبی را باعث می شوند. راه بندان های بعد از پایان مراسم  مذهبی هم از این موارد است. کسی فکر می کند در میان متولیان این برنامه ها که به نام امام حسین آیا می شود مردم را دچار زحمت کرد و اختلال و بی نظمی ایجاد کرد و وقت ها را تلف کرد و برنامه های عادی زندگی مردم را به هم ریخت و …؟

داستان بالا برای خیلی از ما داستان تازه ای نیست. همه ما اینقدر در چنین صحنه ها و فضا ها و موقعیت هایی قرار گرفته ایم که تصویر سازی داستان بالا خیلی هم برای مان سخت نیست و شاید در طی ایام محرم که بازار عزاداری و هیئت و موکب، گرم است، بارها و بارها چنین صحنه ها و موقعیت هایی را دیده باشیم و تجربه کرده باشیم.

همه آنچه گفته شد یک پیام ناخوشایند دارد پیامی که خیلی از ما دوست نداریم آن را بشنویم و شاید خیلی هم به مذاقمان خوش نیاید، آنچه به بهانه عزاداری سید سالار شهیدان انجام می دهیم، آنچه ما آن را اقامه عزا برای ابا عبد الله حسین می دانیم وقتی چاشنی از مردم و آزاری و حق الناس در آن باشد فرسنگ ها با روح و اصل و معنای حرکت امام حسین ع فاصله دارد.

ما نباید فراموش کنیم که رانده شدگان لشگر ابا عبد الله همان کسانی بودند که حقی از مردم بر گردنشان بود، نباید فراموش کنیم که حرکت اما م حسین تنها و تنها برای زنده ماندن حق و حقیقت و دین بوده است و ضایع شدن حق مردم با این حق سازگاری ندارد.

بد نیست کمی  با خودمان خلوت کنیم و ببینیم که آنچه ما برای عزاداری امام حسین (ع) و سایر ائمه معصومین (ع) انجام می دهیم، واقعا کمکی به زنده ماندن پیام قیام امام حسین می کند و یا صرفا یک مراسم سنتی را برحسب عادت انجام می دهیم و با کلی اشکال و مغایرت با حرف اصلی قیام ایشان؟

بد نیست تاملی کنیم که آیا اگر قرار باشد عزاداری سیدالشهدا مایه زنده ماندن اسلام شود، این نحوه  عزاداری ماا براستی اسلام را زنده نگه‌داشته است؟

آیا این همان محرم و صفری است که اسلام را ز نده نگه می دارد؟.

/انتهای متن/