برای گسترش فرهنگ عفاف و حیا باید هزینه کرد
اگر پای صحبت‌های کسانی که عزم را جزم کرده بودند تا باکار و عملشان، سامانی به آشفته بازار فرهنگی حجاب و عفاف بدهند بنشینی از سختی‌ها، کمبودها، سنگ‌های سر راه و چوب‌های لای چرخ، حرف‌های بسیار می‌زنند، سختی‌هایی که برخی‌ها را از میدان به درکرد و بعضی دیگر را به داشتن تأثیری حداقلی قانع ساخته است.
این روزها باحجاب بودن خیلی سخت‌تر از قبل است، برای تهیه یک لباس و پوشش مناسب باید تمام مغازه‌ها را زیر پا بگذاری و آن‌قدر بگردی و بگردی که لباسی مناسب با شأن و شئونت را پیدا کنی، تازه اگر در مغازه‌ای لباس مناسبی بر روی رگال‌ها، لابه‌لای مانتوهای رنگارنگ و کوتاه و عجق وجق پیدا کنی، باید هزینه بسیار بپردازی تا آن جامه خواستنی و مناسب را برای خود کنی و آن لباس میهمان تنت شود اگرنه باید پارچه‌فروشی‌ها را زیر پا بگذاری و پارچه‌ات را به دست سوزن و نخ خیاط بدهی و هزینه‌های بسیار کنی تا جامه‌ای زیبا و درعین‌حال مناسب را بدوزی.
البته در این دوره و زمانه حجاب چشم‌هایت هم خیلی راحت‌تر از حجاب ظاهرت نیست حتی اگر مراقبت کنی گاهی از دستت در می‌رود، حتی اگر حواست باشد و نخواهی که خودت، فرزندت و خانواده‌ات هر دیدنی را ببینند، گاهی پای کتابی، بازی رایانه‌ای و یا کانالی در تلگرام و صفحه‌ای در اینستاگرام باز می‌شود که چشم‌ها را خیره می‌کند و ذهن را …
این روزها، حرف از حجاب و عفاف و حیا بسیار است، اگر پای درد و دل مسئولان فرهنگی بنشینی، اگر به حرف کسانی گوش بدهی که نگران موج‌های خطرناک فرهنگی هستند، خواهی دید و شنید که همه و همه نه‌تنها نگران گسترش حجاب‌های حداقلی و حیای نشانه گرفته در جامعه‌مان هستند. بلکه از نبودن محصولات، نمونه‌های مناسب و جایگزین و دل‌پسند برای مبارزه بافرهنگ‌ها و کالاهای نامناسب و دم‌دستی گله‌ها دارند.
اینکه که کشور ما و شاید همه کشورهای مسلمان گرفتار هجوم فرهنگ‌های نادرست و نامیمون هستند درست اما جای تأسف است که باید گفت که مسئولین و دست‌اندرکاران ما در مقابله با هجمه‌هایی که معصومیت و پاکی سادگی و یکرنگی جامعه ما را نشانه گرفته‌اند و گرفته بوده‌اند شکست‌خورده و ناتوان‌اند؛ و نخواسته‌اند و شاید خوب نتوانسته‌اند که کاری درست و عملی و به‌موقع را انجام دهند.
جای تأسف است اما باید گفت که توجه به مسئله حجاب، پوشش و یا نه اصلاً اخلاق در جامعه ما در منبرها و میزگردها و خطابه‌ها و گاهی رسانه خلاصه‌شده است، آن‌هم رسانه‌هایی که در بسیار از مواقع حرفشان با عملشان تناقض‌های بسیار دارد.
جای تأسف است اما باید گفت که ما برای پاتک زدن به دشمن‌های فرهنگی مان و برای جایگزین کردن نه‌تنها چیزی برای ارائه نداشته‌ایم بلکه یادمان رفته است و یا فراموش کرده‌ایم که دستان کسانی را بگیریم که حرفی برای گفتن و ترفندی برای مقابله با هجوم‌های پی‌درپی و پشت سر هم دارند.
مسئولین باید بدانند که این دشمن و هجمه از پس و پیش کنار تیر می‌اندازند و این در حالی است که ما نه‌تنها دیر آگاه شده‌ایم بلکه ندانستیم و نتوانستیم که در برابر این حملات ایستادگی کنیم و روش‌هایی مناسب دفاعی را انتخاب کنید.
برای گسترش اخلاق، برای ترویج فرهنگی که در آن عفاف و حیا و پاکدامنی موج بزند باید هزینه‌های بسیار کرد، هزینه‌های فرهنگی، اقتصادی، عرضی و یا حتی …
جای سؤال‌های بسیار است سؤال‌های بی‌پاسخ، سؤال‌هایی که گاهی جوابشان فقط و فقط سربه‌زیر انداختن است.
برای بحرانی که روزبه‌روز سطح دلواپسانش بیشتر و بیشتر می‌شوند آیا هزینه‌ای شده است؟
آیا از هزار و یک تولیدی و فعال فرهنگی و اقتصادی که هدف، قصد و اندیشه و درد بهبود جامعه را داشته‌اند، حمایتی صورت گرفته است.
اگر پای صحبت‌های کسانی که عزم را جزم کرده بودند تا باکار و عملشان، سامانی به آشفته‌بازار فرهنگی حجاب و عفاف بدهند بنشینی از سختی‌ها، کمبودها، سنگ‌های سر راه و چوب‌های لای چرخ، حرف‌های بسیار می‌زنند، سختی‌هایی که برخی‌ها را از میدان به درکرد و بعضی دیگر را به داشتن تأثیری حداقلی قانع ساخته است.
بله این‌یک حقیقت است و برای فهمیدن آن خیلی نیاز به واکاوی و جستجو نیست؛ برای بحرانی که این روزها جامعه با آن دست به‌گریبان است هزینه‌ها اندک شده است.
شما بروید و پیدا کنید و گوش کنید. اصلاً بروید نگاهی به ماحصل فرهنگی افراد یا گروه‌هایی بیندازید که زنگ خطر بازی‌های رایانه‌ای و فضای مجازی را در ترویج فرهنگی متناقض بافرهنگ ایرانی و اسلامی را شنیده‌اند چه خواهید دید، چه خواهید شنید، خواهید دید و خواهید شنید که آن‌ها طرح‌های زمین‌خورده، برنامه‌های به سامان نرسیده و راه‌های نیمه رفته بسیار دارند و همه و همه از یک واژه دوکلمه‌ای چندحرفی ناخوشایند یعنی عدم‌حمایت فریادشان بلند است.
همه آنچه این روزها با آن مواجهیم نتیجه، این است که در ست و به‌موقع در مقابل تیرهایی که به‌سوی جامعه پرتاب‌شده است واکنش نشان ندادیم، همه دردهایی که این روزها پیکر جامعه در اثر بحران اخلاق تحمل می‌کند نتیجه این است که آن زمان و آن شکل که بایدوشاید برای گسترش فرهنگ و حجاب و عفاف هزینه نکرده‌ایم.
تنها کاری که می‌توان کرد این است که شکست را نپذیریم، عقب‌نشینی نکنیم، دست‌به‌کار شویم، حالا که راه‌های گذشته چندان هم مؤثر نبوده است به دنبال راه‌های جدید باشیم، راه‌های نرفته قبل را برویم، از تولید ملی حمایت کنیم، زنگ خطر رسانه‌ها و بازی و فضای مجازی را دریابیم و برای مقابله با آن‌ها محتوای مناسب تولید کنیم، گوشمان را به حرف صاحبان اندیشه و سبک بدهیم و همه‌جانبه کمر به حمایت از آن‌ها ببندیم، هنوز دیر نشده است، اما باید حواسمان باشد که تنها مبارزه کافی نیست باید وقتی‌که جنگ تمام شد چیزی برای ارائه داشته باشیم باید چیزی باشد تا به جوانان و مردان و زنان و دختران مان بدهیم.
/انتهای متن/
