روزه‌خواری به سبک رسانه ملی
نمی‌دانم این از بی‌ایمانی من است و یا هرکسی دیگری هم باشد اگر بعد از یک روز طولانی و گرم روزه‌داری در ساعت 7 بعدازظهر در مقابل تلویزیون بنشیند و در برابر چشمانش آبمیوه و استیک و بستنی بخورند، آب از دهانش راه می‌افتد.
بعدازظهر یک روز گرم خردادی ساعت 7، چیز زیادی تا اذان مغرب نمانده است، تلویزیون را روشن می‌کنم تا این ساعت‌های آخر روزه‌داری سرگرمم کند، الحق و الانصاف روزه‌داری در این روزها بلند و گرم خرداد کار آسانی نیست و اینکه بتوانی روزه باشی و به بهترین شکل روزه‌داری کنی توفیق بزرگی از جانب خداوند است.
تلویزیون بر روی شبکه سه است، مجری برنامه تنفسی می‌گیرد مثل همیشه تلویزیون می‌رود برای تبلیغات رنگارنگ و متنوعش، تبلیغات با تبلیغ یک آبمیوه خنک شروع می‌شود، مردی جرعه‌جرعه آبمیوه خنکی را سر می‌کشد، این تبلیغ که تمام می‌شود، یکی می‌گوید هرچی رو میزه و یا یک تصمیم با انگیزه و سپس مردی قطعه کوچکی از یک استیک خوشمزه را دردهان می گذارد و تبلیغ بعدی تبلیغ بستنی است، با لایه‌ای از شکلات و طعم‌های دل‌نشین.
نمی‌دانم از بی‌ایمانی من است یا هرکسی دیگری بعد از یک روز طولانی و گرم روزه‌داری اگر در ساعت 7 بعدازظهر در مقابل تلویزیون بنشیند و در برابر چشمانش آبمیوه و استیک و بستنی بخورند آب از دهانش راه می‌افتد.
هرسال قبل از شروع ماه مبارک رمضان در جامعه حرف از این می‌شود که روزه‌خواری جرم است، حرف از این است که مبادا مردی، زنی، کودکی در گوشه خیابان جرعه آبی بخورد و عرصه را بر روزه‌داران تنگ کند.
تمام خیابان پر می‌شود از پیام‌های اخلاقی که روزه‌خواری درملأعام چنان است و چنین است.
اینکه جامعه و مردم شهر و حتی کسانی روزه نمی‌گیرند و یا بنا به دلایلی روزه بر آن‌ها واجب نیست، حرمت ماهی که ماه خدا است و ماه صیام نگه‌دارند خوب است
اینکه در جامعه مراقب باشند که روزه‌خواری درملأعام به رسمیت شناخته نشود و حرمت ماه خدا حفظ شود و حال روزه‌داران مراعات شود بسیار خوب پسندیده است اما چرا در تبلیغات رنگارنگ رسانه ملی ما که بلندگوی یک جامعه اسلامی است حرمت رمضان و رعایت حال روزه‌داران جایگاهی ندارد؟
آیا درست اسب که تنها به دلیل کسب درآمدهای میلیونی از تبلیغات خوش آب و رنگ، حال کسانی که گوش بفرمان الهی روزه‌دار روزهای رمضان‌اند، نادیده گرفته شوند؟
روی سخنم با برنامه ریزان رسانه‌ای است که صدای رسای جامعه اسلامی است.
رنگ رمضانی رسانه تنها با ربنا و اذان و پخش نیایش میسر نمی‌شود، رنگ رمضانی رسانه زمانی میسر می‌شود که حواسمان باشد در همه شئون و برنامه‌های تلویزیون روح رمضان جریان داشته باشد.
رنگ رمضانی یعنی همه‌کس و همه‌چیز حرمت رمضان را حفظ و حال روزه‌داران را درک کند.
/انتهای متن/
