که میهمان همه ماییم و میزبان همه تو

رمضان بهار قرآن است، هر بهاری با شکوفه‌هایش بهاری می‌شود، رمضان بهاری است که شکوفه‌هایش در روز میلاد حسن بن علی (ع) به بار می‌نشیند و باران عنایت الهی‌اش عطش کام روزه‌داران را آرام می‌سازد، میلاد رمضان، روز شکوفه باران است، روز رقص زیبای شکوفه‌های صورتی یک بهار که بانام خدا آغاز بانام حسن (ع) به نیمه و با یاد علی (ع) به پایان می‌رسد

به بهانه میلاد باسعادت کریم اهل‌بیت میهمان سفره شعر سید حمیدرضا برقعی[2] می‌شویم و شاعرانه و عارفانه این بهار پر شکوفه جشن را می‌گیریم.

هنوز راه ندارد کسی به عالم تو
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

نسیم پنجرهء وحی!  صبح زود بهشت
“اذا تنفس ِ” باران هوای شبنم تو

تو در نمازی و چون گوشواره می لرزد
شکوه عرش خدا، شانه های محکم تو

به رمز و راز سلیمان چگونه پی ببرم؟
به راز  عِزّةُ للّه  نقش خاتم تو

من از تو هیچ به غیر از همین نفهمیدم
که میهمان همه ماییم و میزبان همه تو

تو کربلای سکوتی و چارده قرن است
نشسته ایم سر سفرهء مُحرم تو

چقدر جملهء”احلی من العسل ” زیباست
و سالهاست همین جمله است مرهم تو

هوای روضه ندارم ولی کسی انگار
میان دفتر من می نویسد از غم تو

گریز می زند از ماتمت به عاشورا
گریز می زند از کربلا به ماتم تو

فقط نه دست زمین دور مانده از حرمت
نسیم هم نرسیده به درک پرچم تو

سید حمیدرضا برقعی 

[1] – حمیدرضا برقعی، شاعر آئینی جوان کشور و شاگرد استاد محمدعلی مجاهدی(پروانه) است.وي در قالب هاي مختلف شعري به هنرنمايي پرداخته و در غزل سرايي طبعي روان و قريحه اي سيال داربيشتر آثار وي محتواي آييني داشته و در منقبت ورثاي ائمه اطهار سلام الله عليهم اجمعين سروده شده است .
برقعی در خوانش شعر نيز از توانايي بالايي برخوردار بوده و در بين شاعران جوان شناخته شده است..

/انتهای متن/