در برنامه های پرورشی به ذائقه و علائق ما توجهی نمی کنند

 از در بزرگ و آهنی وارد حیاط بزرگ و بی روحی می شویم که  روی دیوارهایش احادیث تربیتی نقش بسته است، با کلماتی که بعضا بر اثر فرسودگی رنگ آن محو شده است.
تا چند دقیقه دیگر زنگ تفریح به صدا در می آید و آرامش و سکوت حیاط جای خود را به هیاهوی دانش آموزان دختر دبیرستانی می دهد.
بالاخره زنگ به صدا در  می آید و سیل جمعیت 400 نفری دبیرستان به محوطه ساختمان سرازیر می شود.
باید با چند تا از دخترهای دانش آموز صحبت کنم درباره وضعیت امور تربیتی و میزان رضایتمندی دانش آموزان از فعالیت های این بخش در مدرسه.
 دختری نوجوان با قدی نسبتاَ بلند توجهم را جلب می کند . با چند دختر دیگر که اطراف او را پر کرده اند، گوشه دنجی از حیاط را اشغال کرده و دور هم می نشینند. بقیه دخترها یا دارند به سر و کله هم می زنند و  یا در حال پچ پچ و درگوشی حرف زدن هستند. عده کمی هم فرصت زنگ تفریح شان را با کتاب درسی پر کرده اند و خیلی ها هم قدم زدن را ترجیح می دهند.
 به سمت شان می روم و سر صحبت را با همان دختر قدبلند باز می کنم.

انگار که ما در مدرسه اضافی هستیم
سپیده علاقه به فعالیت های پرورشی و ارتباط گرفتن با مربی تربیتی مدرسه ندارد، می گوید:
در دوره راهنمایی وقتی معلم پرورشی به کلاس می آمد، رفتار و ظاهرش برایم جذاب و حرف هایش برایم شنیدنی بود. اما باردار شد و برای سال بعد دیگر به کلاس ما نیامد. در سال های بعد بیشتر مربیان پرورشی اخلاق خوبی نداشتند. یعنی با کسانی که تیپ و ظاهرشان مطابق نظرشان نبود مثل من، برخورد خوبی نمی کردند. انگار که ما در مدرسه اضافی هستیم. هیچ وقت در برنامه هایی که می گذارند، به ذائقه و علایق ما توجهی نمی کنند.
سپیده همچنین می گوید:
یک گروه دوستانه در مدرسه داریم که همیشه با هم هستیم. بعد از مدرسه هم به خانه می رویم و گاهی غروب ها بیرون می زنیم. دنیای خودمان را داریم و به زورگویی معلم و خانوده های مان هم محل نمی گذاریم. آن ها همیشه فکر می کنند هرچه که خودشان بگویند درست است. درس من خوب است ولی چون توجهی به حرف های مربی پرورشی و ناظم ها ندارم، آنها از انضباطم راضی نیستند.

در برنامه ها از بچه ها هم نظرسنجی کنند
مائده دختری که روی یکی از نیمکت ها نشسته و تند تند مطالبی را از روی کتاب درسی حفظ می کند، تمام تمرکزش را به درس داده، طوری که حضورم را در کنار خود حس نمی کند. سر صحبت را با او باز می کنم و  در باره فعالیت های پرورشی مدرسه می پرسم. می گوید:
به نظرم وجود مربی پرورشی در هر مدرسه ای لازم است. قرار نیست که دانش آموزان فقط درس بخوانند؛ باید مهارت های مختلف را هم یاد بگیرند. من جشن هایی را که برگزار می کنند، دوست دارم. فقط ای کاش اردوها متنوع تر و بیشتر بود. دوست دارم در نوع برنامه هایی که می خواهند اجرا کنند، از بچه ها هم نظرسنجی کنند. گاهی اوقات ما را به زور به برنامه می برند.
دخترک درسخوان که ظاهرا  در درسها هم رتبه بالایی در مدرسه دارد، معتقد است:
 اگر یک سخنران را برای یک موضوع خاص مانند حجاب به مدرسه می آورند، باید این سخنرانی ها ادامه پیدا کند و با یک جلسه در طی یک سال تحصیلی اطلاعات کافی به دانش آموزان نمی رسد. او خاطره ای را هم از امور تربیتی مدرسه اش تعریف می کند:
یکی از شیرین ترین خاطره های من وقتی بود که در مسابقه مشاعره رتبه اول را به دست آوردم و جایزه نفیسی دریافت کردم. آن مسابقه باعث شد تا رابطه من و شعر بیشتر شود. الان شعرهای زیادی را حفظ کرده ام.

مربی پرورشی فضای سخت و علمی مدرسه را نرم تر می کند
فاطمه از دانش آموزهایی است که حجاب کاملش  جلب توجه می کند. او می گوید: مربی پرورشی ام را دوست دارم. با معلم های دیگر متفاوت است و فضای سخت و علمی مدرسه را نرم تر می کند. این ها بخاطر برنامه هایی است که اجرا می کند. من هم در بسیار از کارها به او کمک می کنم. جشن، مسابقه، اردو، جلسات سخنرانی، دعاخوانی، سرود، تئاتر بعضی از برنامه هایی است که در مدرسه انجام می شود.

مربی پرورشی باید هم ”علاقه مند” باشد هم ”خلاق”
خانم عسگری کارشناس علوم تربیتی با ۱۷ سال سابقه کار در امور تربیتی، تعریفش از امور تربیتی  این طور است:
 امور تربیتی به اموری می گویند که با جسم، روان و روح هر دانش آموز ارتباط دارد و باعث می شود که افراد استعدادهای بالقوه خودشان را بشناسند و به فعلیت برسانند. روش های قرآنی، فرهنگی، بازی، سرگرمی، ورزشی، بهداشتی و غیره در این مسیر قابل اجراست.
این مربی پرورشی  اضافه می کند:
من این کار را با علاقه خیلی زیاد  آغاز کردم و فکر می کنم اگر یک مربی یا معاون پرورشی به کارش علاقه نداشته باشد، نمی تواند در این راه قدم درستی بردارد و به نظر من ”خلاقیت” هم در کنار این علاقه ضروری است.
عسگری می افزاید:
 همیشه سعی دارم از روش های نو و به روز در کارها استفاده کنم و با نیازهای نسل جدید پیش بروم و فکر می کنم تا حدی هم توانستم به  اهدافم نزدیک شده ام. چون دیده ام  در بسیاری از موارد کارهایم روی دانش آموزانم اثرگذار بوده است. البته  ما نباید انتظار داشته باشیم که همه دانش آموزان به یک اندازه به هدف هایی که ما در کارمان تعیین کرده ایم، نزدیک بشوند. به نظر من حتی اگر تعداد کمی از بچه ها  هم بتوانند راه درست زندگی خود را از میان آموزش های ما پیدا کنند، خود این اثرگذاری را باید مغتنم بدانیم.
او معتقد است که دانش آموزان هم باید در فعالیت های پرورشی دست به کار باشند تا کار روی شان بهتر اثر بگذارد. در این مورد معتقد است :
 در کارها از دانش آموزانم به عنوان نیروهای انسانی استفاده می کنم تا  هم با درگیر شدن در کارها اثرپذیری شان بیشتر شود و هم از همین الان با مسئولیت آشنا شوند و مفهوم مسئولیت پذیری در آن ها تقویت شود.
عسگری در پایان کار با بچه های نسل جدید را بسیار مهم و حساس دانست و گفت:
نسل جدید دانش آموزان ، نسبت به نسل قبل بسیار هوشیارترند و از کنار مسائل ساده عبور نمی کند. برای رسیدن به پاسخ سوالات این نسل باید جواب های قانع کننده داشت و لازمه این پاسخگویی، داشتن اطلاعات کافی در زمینه های لازم، به روز بودن و تفکر صحیح در مربی پرورشی است تا بتواند با روش ها و برخوردهایش واقعا در ذهن و دل دانش آموز اثر کند.
/انتهای متن/