ما دانش آموز با ادب می خواهیم

سارا از دوست‌های قدیمی من بود، او را از دوران دبیرستان می‌شناختم، دختری مؤمن با دغدغه‌های بی‌شمار فرهنگی و تربیتی. روزهای بارداری سارا و سال‌های نخستین زندگی دخترش زهرا را خوب به یاد دارم و من در این روزها و سال‌ها ، بارها و بارها دغدغه‌های متفاوت فرهنگی ، تربیتی و معنوی را  که سارا در تربیت زهرا داشت، دیدم و شنیدم و روش‌های مختلف و متفاوتی را که او برای تربیت یک فرزند شایسته به کار می‌گرفت مشاهده کردم.

چند ماه پیش، قبل از شروع سال تحصیلی جدید، وقتی سارا را دیدم و پای صحبت‌های او نشستم، از نگرانی او برای ورود فرزندش به مدرسه مطلع شدم، سارا از روزهای پیش‌دبستانی زهرا گفت از روزهایی که مربیان و مدرسه به همراهان تربیتی او برای تربیت فرزندش تبدیل شدند، اما سارا که همیشه دغدغه‌ای جز تربیتی فرزندی سالم و صالح نداشت از همراهان تربیتی در دبستان گله‌ها بسیار داشت.

سارا می‌گفت درست از همان روزهایی که پای فرزندش به مدرسه باز شد از واژگان و ادبیات گرفته تا نوع پوشش او تحت تأثیر هم کلاسی ها و دوستانش  قرار گرفت، دیگر تلویزیون شده بود همراه دوست‌داشتنی فرزندش و سارا و حالا او  ناراحت و مستأصل از واژگونی تربیتی فرزندش، نگرانی‌های بسیار داشت.

***

هرسال پاییز که از راه می ‌رسد روزها رنگ دانش آموزان را می ‌گیرد، حرف، حرف مدرسه است و دانش‌ آموز و آموزش و پرورش، مهرماه که فصل بازگشایی مدارس است و آبان ماه ،ماهی که در آن روزی برای دانش آموزان و به یاد آنان وجود دارد، اینکه سیزده آبان که روز مبارزه با استکبار جهانی  و  روز شعار استکبار ستیزی و راهپیمایی است جای خود و درست؛ اما ای‌کاش این روز بهانه‌ای می‌شد که پرونده ی بسته ‌شده ی تربیت دانش آموزان را بگشاییم و نیم ‌نگاهی به حال ‌وروز اسف‌ بار آن داشته باشیم.

این روزها کمتر کسی است که نفهمیده باشد و این واقعیت دردناک را درک نکرده باشد که سایه سنگین آموزش، وظیفه خطیر تربیت را در مدارس به فراموشی کشانده است.

این روزها کمتر کسی است که نفهمیده باشد که نقش معلمان تربیتی در مدارس یک نقش صوری با دستور کارهای سلیقه ای است.

این روزها کمتر کسی است که نفهمیده باشد دیگر معلمان ما در سایه ی درس دادن، امر  تربیت دانش آموزان را بکلی کنار گذاشته ‌اند و در این زمینه نه ‌حرفی برای گفتن دارند و نه دلیلی برای پرداختن به آن. چراکه همه  و همه از مدیر، والدین و … از معلمان، تنها نمرات بالا و درصدهای شگفت‌انگیز کنکوری می‌خواهند و بس.

و این در حالی است که هنوز هستند پدران و مادرانی که به دنبال مسیری درست و همراهانی همراه برای تربیت نسلی شایسته هستند.

روی سخنم با وزیر آموزش پرورش است، روی سخنم با معلمان است، با مدیران، با همه‌ ی کسانی که در این دایره ی بزرگ آموزش  و پرورش دستی  دارند .

حالِ نسل جدید ما از لحاظ تربیتی خوب نیست، دنیای امروز ما و جامعه ی امروزمان با  همه ی داشته‌هایش، نداشته های بسیاری دارد؛ نداشته هایی که  بخش بزرگی از آن  براثر سایه ی سنگین آموزش بر تربیت است.

در تربیت فرزندان ما ، همراهانی دلسوز باشید، ما امروز دانش آموزانی با ادب می خواهیم تا فردا هم دانشمندانی باادب داشته باشیم .

 فراموش نکنیم که:

بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد                                                              بلکه آتش در همه آفاق زد

/انتهای متن/