دو زن نماینده ی مجلس نهم از تهران و سمیرم

از 9 زن نماینده ی مجلس در دوره ی نهم دو تن دیگر هم جدیدالورود بودند:

 سکینه عمرانی  متولد 1351از سمیرم و زهره طبیب زاده نوری  متولد 1339 از پایتخت.

 

زهره طبیب زاده نوری

زهره طبیب زاده نوری پس از اتمام تحصیلات ابتدایی ومتوسطه در تهران، در سال 1358 در کنکور سراسری در رشته دندانپزشکی پذیرفته شد ودر دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مشهد به تحصیل مشغول شد. اوکه فعالیت های مذهبی وسیاسی  را از دوره راهنمایی از مساجد جاوید و قبا آغاز کرده بود، در بحبوحه ی انقلاب، در راه پیمایی ها و تظاهرات ضد شاه نیز نقش فعالی داشت. با ورود به دانشگاه مشهد دامنه ی فعالیت های سیاسی اش را گسترش داد وعلاوه بر تاسیس انجمن اسلامی خواهران، به عضویت شورای مرکزی  انجمن اسلامی دانشگاه مشهد نیز در آمد.

پس از بسته شدن دانشگاه ها در فروردین 1359، طبیب زاده به تهران بازگشت و در مرکز تربیت معلم تهران به فعالیت های فرهنگی مشغول شد. علاوه برآن به عنوان نماینده ی دانشگاه مشهد به شورای نمایندگان دفتر تحکیم وحدت معرفی شد و شاخه ی حامیان روحانیت این تشکل دانشجویی به فعالیت مشغول شد. او در همین سال به عضویت  شاخه ی  دانشجویی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی نیز در آمد وحدود یک سال و نیم با این سازمان به همکاری پرداخت .

 بعد از بازگشایی دانشگاه ها در سال 1362، طبیب زاده جهت ادامه تحصیل به دانشکده پزشکی دانشگاه شهید بهشتی منتقل شد و ضمن عضویت در شورای مرکزی انجمن اسلامی آن دانشگاه، چندی نیز با هیئت تحریریه “مجله زن روز” نمود.

او درسال 1367 پس از فارغ التحصیلی در رشته ی دندان پزشکی، یک سال در درمانگاه تخصصی سپاه به طباطت پرداخت. سپس در سال 1368 به عضویت هیئت علمی دانشکده دندان پزشکی دانشگاه شهید بهشتی در آمد و همزمان به ریاست آموزشگاه پرستاری آن دانشکده نیز منصوب شد . طبیب زاده  در سال 1369، تحصیلات تخصصی خود  را در رشته پریودنتولوژی (بیماری های لثه) در دانشکده داندانپزشکی شهید بهشتی آغاز کرد و در سال 1374 پس از دفاع از رساله خود که اولین تز تخصصی دنداپزشکی بود، با درجه ممتاز فارغ التحصیل شد.

دکتر طبیب زاده  در سال 1365 با مهندس صالح زاده عضو هیئت علمی دانشگاه علم وصنعت ازدواج کرد. وی پس از اخذ درجه تخصص، در سال 1375 برای ادامه تحصیل همسرش به اتفاق دو فرزندش به انگلستان رفت وبعد از اتمام تحصیلات همسرش (دکترای راه وساختمان) در سال 1377 به ایران بازگشت و به کار سابقش که تدریس در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود، مشغول شد.

طبیب زاده  پس از چندی به سمت  مسئول واحد ارزشیابی اساتید دانشکده دندانپزشکی منصوب شد. وی به تدریج سمت هایی چون : داوری طرح های پژوهشی، داوری مجله دندانپزشکی دانشکده، طراح سوالات ورودی و خروجی بورد تخصصی و مسئولیت راه اندازی پخش لیزر دانشکده دندانپزشکی را احراز نمود تا این که در سال 1381 به عنوان مدیر گروه پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی انتخاب شد و تا سال 1384 در این سمت باقی ماند. او در این مدت توانست تحول زیادی در زیادی در زمینه آموزش در گروه دندانپزشکی دانشکده ایجاد کند، به طوری که به علت تغییر مدل های آموزشی و ترویج آموزش های بالینی ، به عنوان مدیر گروه نمونه انتخاب شد .

 دکتر طبیب زاده در اسفند سال 1384 از سوی رئیس جمهور احمدی نژاد به سمت مشاور رئیس جمهور و رئیس مرکز امورزنان و خانواده منصوب شد. وی تا تابستان 1387 در این مقام باقی ماند تا اینکه در همین سال ، ظاهرا به علت ساختار نامناسب مرکز امور زنان و خانواده و محدودیت بودجه آن، از سمت خود استعفا کرد.

 از جمله اقدامات او در این سمت عبارت است از:

افزایش بودجه واعتبارات مرکز امور زنان، اجرای طرح های در مانی در مراکز استان ها برای پیشگیری از سرطان زنان آسیب پذیر و طبقه پایین جامعه، پیشنهاد افزایش مرخصی زایمان از سه ماه به شش ماه به هیئت دولت، مشارکت در تنظیم لایحه بیمه زنان خانه دار، همکاری در تهیه ی

“منشور حقوق مسئولیت های زن مسلمان” با کمک نمایندگان زن مجلس هفتم برای مقابله با کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان، مشارکت در تهیه و تنظیم لایحه حمایت از خانواده به منظور ایجاد مراکز مشاوره در دادگاه های خانواده برای جلوگیری از طلاق، تلاش جهت تصویب ماده 230 برنامه پنجم توسعه، برگزاری دوره های آموزش ومشاوره برای خانواده ها و برگزاری دوره های آموزشی مهارت و دوره های ورزشی  برای زنان بسیجی وزنان زندانی.

از دیگر سمت های او در دولت نهم می توان به دبیری شورای عالی زنان و خانواده، عضویت در شورای فرهنگی، اجتماعی زنان، عضویت در شورای اجتماعی کشور، عضویت در شورای عالی سیاست گذاری برنامه پنجم توسعه،، عضویت در شورای سلامت دهان ودندان وزارت بهداشت وعضویت درهیئت امنای دانشگاه الزهرا (س) اشاره کرد.

طبیب زاده پس از استعفا و کناره گیری از ریاست مرکز امور زنان، به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بازگشت و در سال 1388 به سمت رئیس دانشکده دندانپزشکی منصوب شد و تاسال 1390در این سمت باقی ماند. علاوه بر آن ، او چند دوره عضو هیئت ممیزه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز بوده است.

دکتر طبیب زاده در سال 1390 به عنوان کاندیدای جبهه متحد اصولگرایان در انتخابات دوره نهم قانون گذاری شرکت کرد و موفق شد در مرحله دوم انتخابات با کسب آرا از سوی مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر به نمایندگی مجلس انتخاب شد.

وی پس از به ورود به مجلس به عضویت کمیسیون آموزش وتحقیقات درآمد. از دیگر سمت های او در مجلس عبارت است از:

عضو شورای مرکزی فراکسیون اصولگرایان، عضو شورای مرکزی مجمع نمایندگان تهران، عضو فراکسیون های زنان وخانواده، نخبگان ، سلامت و محیط زیست، رسانه وفراکسیون عفاف و حجاب.

از جمله طرح ها و لوایحی که دکترطبیب زاده در تصویب آنها در مجلس نقش داشت ، عبارت است از:

قانون حمایت خانواده، قانون تعیین تکلیف تامین اجتماعی اشخاصی که ده سال وکمتر حق بیمه پرداخت کرده اند، قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست، طرح تعیین تکلیف آموزشیاران حق التدریس، طرح ساماندهی و توسعه سازمان فنی وحرفه ای کشور، رتبه بندی معلمان،  طرح اصلاح قانون تنظیم خانواده و جمعیت وافزایش مرخصی از 6 ماه به 9 ماه، قانون برقراری عدالت آموزشی در پذیرش دانشجو در دوره های تکمیلی و تخصصی، طرح ساماندهی سواحل کشور، طرح الزام دانشگاه ها، مراکز و موسسات آموزش عالی به پذیرش دانشجویان دختر در محل سکونت آنها، طرح تخصیص اعتبارات ویژه برای ازدواج جوانان ولایحه گذرنامه.

او همچنین از جمله نمایندگی بود که برای پیگیری مسائل کشور تذکرات زیادی به وزراء داده است، به طوری که در دوسال اول مجلس نهم، تعداد185 تذکر و24 سوال از وزراء  توسط وی مطرح شد. علاوه بر آن او از طراحان استیضاح چند وزیر از جمله دکتر فرجی دانا ، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری نیز بوده است.

دکتر طبیب زاده یه زبان انگلیسی تسلط دارد. کتاب “ضایعات ناحیه انشعاب ریشه ها” از تالیفات اوست. وی همچنین در هیئت تحریریه مجله” نظام پزشکی” نیز عضویت دارد.

 

سیده سکینه عمرانی 

سکینه عمرانی دوره راهنمایی و دبیرستان را در شهرستان اقلید به پایان رساند و در سال 1369 در رشته علوم تجربی موفق به اخذ دیپلم شد. وی یک سال بعد به دانشگاه شیراز راه یافت و در سال 1374 در رشته دبیری زیست شناسی فارغ التحصیل شد و پس از آن، به علت این بود که بورسیه وزارت آموزش بود، به اداره کل آموزش وپرورش  استان تهران مامور شد و تا مهر ماه 1380 در دبیرستان های ورامین به تدریس اشتغال داشت.

عمرانی ضمن تدریس  درسال 1376 به تکمیل تحصیلات خود پرداخت و در سال 1379، موفق به دریافت دانشنامه ی فوق لیسانس علوم جانوری از دانشگاه شهید بهشتی شد. وی در سال 1380به آموزش وپرورش سمیرم انتقال یافت و در دبیرستان بانو مجتهده امین، ابتدا به عنوان معاون و سپس به عنوان مدیر دبیرستان تعیین گردید. او در همان سال با یکی ازهمکارانش ازدواج کرد. وی در سال 1387 ازسمت مدیریت استعفا داد و تا اوایل سال 1391 به عنوان دبیر به تدریس اشتغال داشت.

عمرانی در اسفند1390 با شرکت در انتخابات دوره نهم قانونگذاری پا به عرصه ی سیاست گذاشت و در مرحله ی دوم انتخابات، موفق شد با کسب آرا از سوی مردم سمیرم به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد. وی اولین زنی است که ازسمیرم به مجلس راه یافته است. او پس از  ورود به مجلس به عضویت کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی درآمد. از دیگر سمت های وی در مجلس عضویت در هیئت رئیسه فراکسیون حمایت از معلولان، عضویت در فراکسیون زنان، جوانان وخانواده، عضویت در فراکسیون نخبگان و عضو ناظر مجلس در شورای عالی محیط زیست کشور بوده است.

از جمله طرح ها ولوایحی که  عمرانی در تصویب آنها  در مجلس نقش داشت ، عبارت است از:

قانون ثبت اختراعات ، طرح افزایش 30درصدی سهمیه پزشکی، قانون حمایت خانواده، قانون تعیین تکلیف تامین اجتماعی اشخاصی که ده سال وکمتر حق بیمه پرداخت کرده اند، قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست، طرح تعیین تکلیف آموزشیاران حق التدریس، طرح ساماندهی و توسعه سازمان فنی وحرفه ای کشور، رتبه بندی معلمان،  طرح اصلاح قانون تنظیم خانواده و جمعیت وافزایش مرخصی از شش ماه به 9 ماه، قانون برقراری عدالت آموزشی در پذیرش دانشجو در دوره های تکمیلی و تخصصی، طرح ساماندهی سواحل کشور، طرح الزام دانشگاه ها، مراکز و موسسات آموزش عالی به پذیرش دانشجویان دختر در محل سکونت آنها، طرح تخصیص اعتبارات ویژه برای ازدواج جوانان ولایحه گذرنامه.

وی همچنین برای ساماندهی سیستم فاضلاب سمیرم ، تصویب و اجرای طرح های پمپاژ آب، پیگیری اعتبار برای احداث سدتنگا ودوحان، راه اندازی دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه سمیرم ورفع مشکلات مربوط به کمبود آب شرب وآب کشاورزی سمیرم تلاش بسیاری کرد.

 

برگرفته شده از کتاب:

زنان در عرصه قانون گذاری ایران (۱۲۸۵-۱۳۹۵)منوچهر نظری

/انتهای متن/