نمایندگان زن مجلس هفتم، باز هم از جامعه زینبی ها

این نمایندگان زن دوره هفتم مجلس شورای اسلامی را پیش از این معرفی کردیم:

فاطمه آجرلو از کرج، نیره اخوان از اصفهان، رفعت بیات از زنجان، هاجر تحریری نیک صفت از  رشت، عشرت شایق  از  تبریز، عفت شریعتی از مشهد، و مهرانگیز مروتی از خلخال و همچنین فاطمه آلیا، نفیسه فیاض ‌بخش وسهیلا جلودارزاده از تهران .

دیگر زنان نماینده ی تهرانی این دوره اینها بودند:

لاله افتخاری متولد ۱۳۳۸، الهام امین‌زاده متولد ۱۳۴۳، فاطمه رهبر متولد ۱۳۴۳.

 

لاله افتخاری

لاله افتخاری در خانواده ای مذهبی  و اهل علم در شاهرود به دنیا آمد. پدرش محمد حسین افتخاری در سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۴ به شهادت رسید . مادرش عذرا جلالی به علوم حوزوی تسلط داشت و در حسینیه ای که توسط شوهر شهیدش در شاهرود احداث شده بود و به نام حسینه و کتابخانه شهید محمد حسین افتخاری معروف است، به تدریس دروس حوزوی اشتغال دارد.

لاله پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، به دلیل ملاحظات مذهبی از ادامه  تحصیل در دوره ی متوسطه صرف نظر کرد و نزد مادرش به فراگیری دروس حوزوی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۶ با محمد علی عامریان که فردی مذهبی بود، ازدواج کرد. ۹  سال از ازدواج آن ها نگذشته بود که همسرش در سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۴ به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

افتخاری پس از شهادت همسرش با وجود داشتن سه فرزند کوچک به تحصیلاتش ادامه داد و در سال ۱۳۶۸ با اخذ دیپلم  و قبولی با رتبه سوم  در دانشگاه فردوسی مشهد  در رشته الهیات به ادامه تحصیل پرداخت و درسال ۱۳۷۳ به عنوان دانشجوی نمونه در رشته الهیات فارغ التحصیل شد.

او سپس بدون استفاده از سهیمه خانواده شهدا ، با کسب رتبه ی نخست ، در رشته علوم قرآن وحدیث دانشگاه تهران پذیرفته شد و در سال ۱۳۷۵ درطی سه ترم ، با معدل بالای ۱۹ ، به دریافت دانشنامه ی فوق لیسانس نایل آمد. پایان نامه ی وی تحت عنوان” مفردات غریب القران با واژگان مشکل سه جزء اول قرآن کریم” اثر پژوهشی برگزیده ی دانشجویان و طلاب و نمونه کشوری شناخته شد. افتخاری به عنوان دانشجوی نمونه ی کشور نیز معرفی شد. وی در همان سال درکنکور دکترا شرکت کرد و مجددا با کسب رتبه نخست به دانشگاه تهران راه یافت و در سال ۱۳۸۱ در رشته ی قرآن و حدیث با معدل بالای ۱۹ ، موفق  به اخذ درجه ی دکترا شد.

افتخاری فعالیت های شغلی را از سال ۱۳۷۸ با تدریس در دانشگاه علوم و حدیث شهر ری آغاز کرد. مدتی نیز مدرس دانشگاه مذاهب وحوزه ی علمیه زینب کبری (س) بود تا این که در سال ۱۳۸۱ به عضویت هیئت علمی دانشگاه شاهد درآمد.

وی در سال ۱۳۸۲ مدیر گروه الهیات دانشگاه شد و با تلاش او، سه گرایش فلسفه ، علوم قرآن وحدیث و فقه در زیر مجموعه ی رشته الهیات برای دوره های فوق لیسانس و دکترا در دانشگاه شاهد تاسیس گردید و خود او مدیریت گروه علوم قرآن وحدیث آن دانشگاه را عهده دار شد.

 افتخاری فعالیت های سیاسی و اجتماعی را با عضویت در جامعه زینب (س) آغاز کرد وچندی قائم مقام این تشکل بود. سپس به عضویت  شورای  مرکزی جبهه پیر وان خط امام و رهبری درآمد. وی همچنین عضو شورای مرکزی حزب موتلفه ی اسلامی ، مفسر وعضو تشکل های قرآنی، عضو ودبیر انجمن علمی شورای عالی دانش پژوهان شاهد و نیز عضو کمیسیون پژوهش های قرآنی شورای عالی انقلاب فرهنگی می باشد.

دکتر لاله افتخاری در سال ۱۳۸۲ به عنوان کاندیدای  اصولگرایان درانتخابات دوره ی هفتم قانون گذاری شرکت کرد و موفق شد با کسب آرا  از حوزه ی  انتخابیه تهران، ری ، شمیرانات و اسلامشهر به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شود و به مجلس راه یابد. وی همچنین در دوره ی هشتم  و نهم نیز به مجلس راه یافت . او در دوره ی هفتم وهشتم عضو کمیسیون فرهنگی و در دوره ی نهم عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بوده است. از دیگر سمت های او در دوره های هفتم تا نهم مجلس عبارت است از:

ریاست فراکسیون های قرآن وعترت ونخبگان ومخترعان ، دبیر و نایب رئیس فراکسیون ایثارگران، عضو و مخبر کمیسیون زنان، عضو موسس فراکسیون فرزندان  شاهد، عضو فراکسیون اصولگرایان و رهروان ولایت، نماینده مجلس در شورای فرهنگی- اجتماعی زنان در دوره ی نهم، عضو گروه دوستی  ایران وچین، ایران و ژاپن و نایب رئیس گروه دوستی ایران وسوریه ومصر وفلسطین.

دکتر افتخاری در دوران نمایندگی مسئولیت های دیگر نیز در خارج از مجلس برعهده داشته است که از مهم ترین آن ها می توان به عضویت او در کمیسیون پژوهش های قرآنی شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در هیئت رئیسه شورای فرهنگی- اجتماعی زنان شورای عالی انقلاب فرهنگی ، مدیر کلی امور بانوان مجمع جهانی تقریب مذاهب و مشاور دبیرکل از سال ۱۳۸۳، عضو شورای عالی مسابقات بین المللی قران کریم ، عضو شورای عالی برنامه ریزی مرکز دانش پژوهان شاهد و ایثارگر ، عضو هیئت منصفه مطبوعات ، عضو هیئت علمی وهیئت عالی جذب دانشگاه شاهد و ریاست هیئت امنای کانون همبستگی فرزندان شهدا، اشاره کرد.

 از جمله طرح ها و لوایح مهمی که لاله افتخاری  در دوره های هفتم تا نهم  در تصویب آنها نقش داشت عبارتند از:

طرح بیمه زنان خانه دار و تاسیس صندوقی جهت برخورداری زنان خانه دار از حقوق بازنشستگی ، قانون پرداخت مستمری به فرزندان متوفی مشمول قانون تامین اجتماعی و سایر صندوق های بازنشستگی،  ارث بردن ورثه زن از حقوق بازنشستگی او،  طرح عقار(ارث بردن زن هم از عرصه هم از اعیان )، افزایش دوره شیر دهی ومرخصی زایمان،  قانون سقط جنین نوزادان معلول و ناقص، قانون حمایت از حقوق ومسئولیت های زنان در عرصه های داخلی وبین المللی که به جای کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان تصویب شد، قانون برنامه پنجم توسعه وتصویب ماده  ۲۳۰ در برنامه پنجم توسعه که مشتمل بر ۱۴ برنامه تحت عنوان سند توسعه جامع امور زنان است، تصویب ماده ۲۲۷ برنامه پنجم توسعه و تدوین سند امنیت زنان و کودکان در اجتماع ، طرح الزام قاضی مشاور زن در دادگاه های خانواده ، ساماندهی مهریه که در نهایت منجر به آزادی مردان زیادی که به علت عدم توانایی در پرداخت مهریه در زندان بوده اند، گردید، طرح ساماندهی مد و لباس، قانون اصلاح قوانین  تنظیم جمعیت و خانواده وافزایش مرخصی زایمان از ۶ ماه به ۹ ماه ، طرح تامین امنیت  زنان  در روابط اجتماعی ، طرح ایجاد بیمارستان های  تخصصی برای زنان،  طرح اصلاح  مواد ۱ و۷ قانون مربوط به خدمت نیمه وقت بانوان مصوب ۱۳۶۴ ، قانون حمایت ازکودکان  ونوجوانان بی سرپرست  و بد سرپرست، قانون حمایت از خانواده ، قانون تعیین تکلیف اشخاصی که ده سال وکمتر حق بیمه تامین اجتماعی پرداخت کرده اند، لایحه گذرنامه طرح الزام دانشگاه ها ، مراکز وموسسات آموزش عالی به پذیرش دانشجویان دختر در محل سکونت آن ها، طرح تخصیص اعتبارات ویژه برای ازدواج جوانان، اصلاح قانون افزایش مستمری والدین شهدا، قانون تصویب کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت ، قانون برقرای عدالت آموزشی در پذیرش دانشجو در دوره های تحصیلات تکمیلی و تخصصی ، قانون ساماندهی و حمایت از مشاغل خانگی و قانون تعیین تکلیف فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی ومردان خارجی.

دکتر لاله افتخاری به زبان های انگلیسی وعربی تسلط دارد.

 تالیفات او عبارتند از :

 روش تفسیری باقرین (ع)، کتاب زنان (تفسیر سوره نساء)، تفسیر سوره ممتحنه واحزاب، تفسیر سوره ی نور، ترجمه کتاب “لیتنی کنت اعلم” از شهید بنت الهدی صدر و تالیف حدود ۴۰ مقاله در مجله های علمی- پژوهشی .

 وی همچنین در سال ۱۳۹۰ به عنوان استاد نمونه ی دانشگاه شاهد معرفی شد.

 

 الهام امین‌زاده   

الهام امین‌زاده بعد از اتمام تحصیلات متوسطه، به مدت دوسال در حوزه علمیه ی چیذر به فراگیری علوم حوزوی پرداخت. سپس در سال ۱۳۶۲ به دانشگاه شهید بهشتی راه یافت و بعد از اخذ لیسانس حقوق قضایی، در سال ۱۳۷۰ موفق به دریافت دانشنامه ی فوق لیسانس در رشته ی حقوق بین الملل عمومی شد. او در سال ۱۳۷۳ به تحصیلات خود در دانشگاه گلاسکو انگلستان ادامه داد و در سال ۱۳۷۶ به دریافت درجه دکترا در رشته حقوق بین الملل عمومی نایل آمد. وی به زبان انگلیسی تسلط دارد .

امین زاده فعالیت های سیاسی را درسال ۱۳۶۲ با عضویت در انجمن اسلامی دانشگاه شهید بهشتی شروع کرد . سپس در سال ۱۳۷۲ به عضویت انجمن اسلامی دانشجویان اروپا وآمریکا در آمد و تا سال ۱۳۷۶ به این همکاری ادامه داد. وی فعالیت های شغلی را در سال ۱۳۷۷ با تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی آغاز کرد و پس از آن در طی سال های ۱۳۸۰تا ۱۳۸۴  مدرس دانشگاه امام صادق(ع) بوده و علاوه برآن از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ در دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه و از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ در دانشکده قضایی وعلوم اداری قوه قضائیه نیز به تدریس اشتغال داشته است. وی در سال ۱۳۸۴ به عضویت هیئت علمی دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران درآمد.

دکتر امین زاده در اسفند ماه ۱۳۸۲ در انتخابات دوره ی هفتم قانونگذاری شرکت کرد و موفق شد با کسب آرا  از سوی مردم  تهران، ری ،شمیرانات و اسلامشهر به نمایندگی مجلس شورای اسلامی انتخاب شد و به مجلس راه یابد. او پس از ورود به مجلس به عضویت کمیسیون امنیت ملی وسیاست خارجی در آمد و به مدت دوسال عضو هیئت رئیسه این کمیسیون بوده است . از دیگر سمت های او در دوره هفتم مجلس عبارتند از : عضو منتخب مجلس اسلامی  در شورای اجرایی بین المجالس آسیاسی برای صلح(AAPP) در اجلاس فیلیپین، پاکستان وتایلند (۱۳۸۵-۱۳۸۳)، رئیس منتخب کشورهای قاره آسیا در کارگاه زنان و جوانان مجمع مجالس آسیاسی برای صلح در اجلاس پاکستان و تایلند (۱۳۸۵-۱۳۸۴)، رئیس کارگاه صلح وامنیت انجمن مجالس آسیایی برای صلح (ایران، ۱۳۸۵) ، عضو هیئت همراه رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد (نیویورک،۱۳۸۴)، رئیس هیئت ایرانی وعضو گروه کاری تدوین منشور حقوق بشر آسیایی( کامبوج ،۱۳۸۴) رئیس کمیته سیاسی انجمن مجالس آسیایی برای صلح و تدوین کننده اسناد کار گروه های صلح و امنیت ، اقتصادی و اجتماعی و دموکراسی و زنان و جوانان ایران (۱۳۸۵) ، عضو هیئت رئیسه گروه دوستی ایران وفلسطین (۱۳۸۷-۱۳۸۳)، رئیس گروه دوستی ایران و فنلاند(۱۳۸۷-۱۳۸۳) ، نائب رئیس فراکسیون حمایت از ایرانیان خارج از کشور (۱۳۸۷-۱۳۸۴)، رئیس هیئت پارلمانی اعزامی به پارلمان فنلاند و سخنران مدعو در انستیتو روابط بین الملل فنلاند (۱۳۸۵)، نائب رئیس کمیته سیاست خارجی کمیسیون امنیت ملی وسیاست خارجی مجلس هفتم (۱۳۸۷-۱۳۸۵) ، رئیس کمیته تدوین معاهده دوستی در مجلس شورای اسلامی (۱۳۸۶-۱۳۸۵) ، عضو کمیته تدوین سند تنوع فرهنگی آسیا در مجلس شورای اسلامی (۱۳۸۶-۱۳۸۵) رئیس کمیته حقوقی جمعیت دفاع از ملت فلسطین (۱۳۸۶-۱۳۸۵)، دبیر اولین همایش بین المللی حقوق فضا (تهران،۱۳۸۶) ، رئیس هیئت اعزامی به کمیسیون مقام زن (نیویورک،۱۳۸۶)، رئیس کمیته معاهده دوستی مجمع مجالس آسیایی(۱۳۸۶)، رئیس کمیته تدوین سند مبارزه با فساد مجمع مجالس آسیایی ( تهران،۱۳۸۶)، عضو هیئت پارلمانی همراه وزیر امور خارجه به مجالس سوئد، نروژ ودانمارک (۱۳۸۶)، عضو ایرانی منتخب مجلس شورای اسلامی در مجمع مجالس آسیایی (APA)(۱۳۸۷-۱۳۸۶)، رئیس هیئت پارلمانی اعزامی به پارلمانی اعزامی به پارلمان نروژ (۱۳۸۷)و رئیس هیئت پارلمانی مدعو به کمیسیون سیاست خارجی پارلمان سوئد(۱۳۸۷).

 از جمله طرح ها و لوایح مهمی که امین زاده  در تصویب آنها در مجلس هفتم نقش داشت، عبارتند از:

ارث بردن ورثه زن از حقوق بازنشستگی او،  طرح عقار(ارث بردن زن هم از عرصه هم از اعیان )، افزایش دوره شیر دهی ومرخصی زایمان،  قانون سقط جنین نوزادان معلول وناقص، تصویب منشور حقوق زن وخانواده در مقابل کنوانسیون رفع هر معلول وناقص، طرح تشکیل مراکز تخصصی مشاوره خانواده ، قانون بازنشستگی پیش از موعد برای زنان با ۲۰سال سابقه کار وقانون تسهیل ازدواج جوانان.

دکتر امین زاده پس از پایان دوره ی هفتم مجلس(خرداد۱۳۸۷)، به دانشگاه تهران بازگشت و ضمن تدریس، به سمت معاون  پزوهشی دانشکده حقوق وعلوم سیاسی منصوب شد  و تا مرداد ۱۳۹۲ در این سمت باقی ماند. علاوه بر آن وی در سال(۱۳۸۷) به ریاست مرکز انفورماتیک این دانشکده نیز تعیین شد و تا سال ۱۳۹۱ عهده دار این سمت بوده است. از دیگر سمت های علمی وپژوهشی اوعبارت است از:

رئیس کمیته پژوهشی- حقوقی  انجمن حمایت از مصدومین شیمیایی(۱۳۸۷-۱۳۸۲)، مجری طرح تاسیس رشته حقوق نفت وگاز دانشگاه تهران(۱۳۸۷)، مجری طرح و قرارداد بررسی کنوانسیون های بین المللی پنجگانه حقوق فضا (۱۳۸۷)، دبیر علمی واجرایی اولین کنفرانس ملی حقوق انرژی در دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران(۱۳۸۸)، عضو کمیته علمی کنفرانس زنان دانشمند جهان اسلام(۱۳۸۸)، دبیر اجرایی سومین اجلاس وزرای زن کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی(۱۳۸۹)، عضو کمیته علمی همایش تروریسم و صلح عادلانه (۱۳۸۹)، داور بخش چهارمین جشنواره بین المللی فارابی (۱۳۸۹)، دبیر علمی واجرایی سمینار”بحران،انقلاب،جنگ، مداخله، بررسی وقایع اخیر خاورمیانه”(۱۳۹۰) ، دبیر علمی همایش حقوق فضا(۱۳۹۱-۱۳۹۰)، داور بخش حقوقی ششمین جشنواره بین المللی فارابی (۱۳۹۱)، نماینده تام الاختیار معاون پژوهشی دانشگاه تهران در برقراری ارتباط با مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی(۱۳۹۱)، سرپرست مرکز مطالعات حقوق انرژی دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران(۱۳۹۱)، مشاور امور پژوهشی رئیس دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران(۱۳۹۲) وسردبیر مجله “حقوق انرژی” دانشکده حقوق وعلوم سیاسی دانشگاه تهران(۱۳۹۲).

وی در اردی بهشت ماه ۱۳۹۲ به عنوان بانوی برتر انتخاب شد و از سوی رئیس جمهور دکتر احمدی نژاد مورد تقدیر قرار گرفت.

دکتر الهام امین زاده در ۲۰مرداد۱۳۹۲ از سوی رئیس جمهور دکتر حسن روحانی به سمت معاون حقوقی رئیس جمهور منصوب شد. وی همچنین در آذر ماه همین سال طی حکمی از سوی رئیس جمهور ، به عضویت کمیته ماده ۷۶ قانون برنامه پنجم توسعه وعضویت هیئت مرکزی حل اختلاف ور سیدگی به شکایات شوراهای اسلامی تعیین شد. امین زاده در ۲۲ تیر ماه ۱۳۹۵ از سمت معاونت حقوقی رئیس جمهور برکنار و دکتر روحانی طی حکمی، «الهام امین زاده» را به عنوان دستیار رییس جمهور در امور حقوق شهروندی منصوب کرد.

تالیفات وی عبارتند از:

1. مجموعه مقالات حقوق انرژی، ۲. حقوق بین الملل فضا، معاهده فضای ماوری جو، ۳. مجموعه سخنرانی های نشست بررسی وقایع اخیر خاورمیانه(بحران، انقلاب، جنگ ومداخله) ۴. نجات و بازگردان فضانوردان و بازگرداندن اشیاء فضایی (در دست چاپ). همچنین وی در بیش از ۲۵ کنفرانس وهمایش داخلی وخارجی سخنرانی کرده و مقالات زیادی از او به زبان های فارسی وا نگلیسی در مجلات علمی- پژوهشی داخلی و خارجی به چاپ رسیده است.

 

فاطمه رهبر

فاطمه رهبر در سال ۱۳۶۱ در حالی که دانش آموز سال چهارم دبیرستان بود، ازدواج کرد . او در سال ۱۳۶۷ به دانشگاه هنر و معماری راه یافت و در سال ۱۳۷۵ در رشته ی گرافیک فارغ التحصیل شد. وی بلافاصله پس از آن در دوره ی  کارشناسی ارشد نیز پذیرفته شد و در سال ۱۳۷۸ از رساله خود تحت عنوان  ” طراحی صفحات وب” دفاع کرد و به دریافت دانشنامه ی فوق لیسانس ارتباطات تصویری (گرافیک) از دانشگاه هنر و معماری نایل آمد.

فاطمه رهبر فعالیت های سیاسی را از بدو ورود به دانشکده ی هنر، با عضویت در بسیج دانشجویی آغاز کرد. سپس در سال ۱۳۶۸ به عضویت جامعه زینب(س) در آمد و در حوزه های دانشجویی این تشکل سیاسی – مذهبی به فعالیت پرداخت. وی در سال ۱۳۷۵ به حزب موتلفه اسلامی  پیوست و به اتفاق چند بانوی دیگر ، واحد خواهران حزب موتلفه اسلامی را بنیان گذاشت . او یک سال بعد به عضویت شورای مرکزی آن حزب پذیرفته شد وهم اکنون (۱۳۹۳) از اعضای فعال شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی ونائب رئیس گزینش آن می باشد.

رهبر فعالیت های شغلی را در سال ۱۳۷۶ با تدریس در آموزش وپرورش آغاز کرد سپس در سال ۱۳۷۹ به استخدام سازمان صداوسیما در آمد و به سمت مدیر شبکه جهان بین (اینترنت) منصوب شد. او تا اوایل سال ۱۳۸۳ با آن سازمان همکاری  داشت و سمت هایی چون  دبیری شورای عالی سیاست گذاری اینترنت واینترانت ومدیریت طرح توسعه رایانه های حوزه ریاست سازمان صداوسیما را احراز نموده است. وی در سال ۱۳۸۲ به عنوان مدیر نمونه ی سازمان صداوسیما برگزیده شد.

فاطمه رهبر در اسفند ۱۳۸۲ به عنوان کاندیدای ائتلاف آبادگران در انتخابات هفتمین دوره قانونگذاری شرکت کرد و موفق شد با اخذ آرا به عنوان نماینده حوزه انتخابیه تهران، ری ، شمیرانات و اسلامشهر انتخاب شود . وی همچنین در دوره های هشتم و نهم نیز با کسب رای به عنوان کاندیدای ائتلاف پیروان خط امام ورهبری ، به طور متوالی به وکالت مردم تهران انتخاب و به مجلس راه یافت. او در دوره های هفتم وهشتم عضو و نائب رئیس کمیسیون فرهنگی و در دوره نهم عضو و نائب رئیس کمیسیون اصل نود بوده است.

از دیگر سمت های  وی  در دوران نمایندگی عبارت است از: عضو شورای  فرهنگی اجتماعی زنان در شورای عالی انقلاب فرهنگی از اوایل دوره هشتم تاکنون ( دی ماه ۱۳۹۳) ، رئیس فراکسیون زنان در دوره نهم، عضو ناظر کمیته مد و لباس، عضو هیئت رئیسه فراکسیون رهروان ولایت (جناح اکثریت) ، عضو هیئت رئیسه فراکسیون قرآن وعترت، عضو فراکسیون حمایت ازمعلولین ، عضو فراکسیون نخبگان، عضو گروههای دوستی ایران وچین ، استرالیا ،تونس، الجزایر ومالی.

رهبر از نمایندگان پیگیر در تصویب طرح ها ولوایح مربوط به زنان و خانواده بود.

از جمله طرح ها و لوایحی که  فاطمه رهبر در دوره های هفتم تانهم  در تصویب آنها نقش داشت عبارتند از:

 اصلاح  قانون مجازات اسلامی و یکسان سازی دیه زنان با مردان وپرداخت مابه التفاوت دیه زنان توسط صندوق خسارات، لایحه بیمه زنان خانه دار و تاسیس صندوقی جهت برخورداری زنان خانه دار از حقوق بازنشستگی ، قانون پرداخت مستمری به فرزندان متوفی مشمول قانون تامین اجتماعی و سایر صندوق های بازنشستگی،  ارث بردن ورثه زن از حقوق بازنشستگی او،  طرح عقار(ارث بردن زن هم از عرصه هم از اعیان )، افزایش دوره شیر دهی و مرخصی زایمان، قانون سقط جنین نوزادان معلول وناقص، قانون حمایت از حقوق ومسئولیت های زنان در عرصه های داخلی و بین المللی که به جای کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان تصویب شد، قانون برنامه پنجم توسعه وتصویب ماده  ۲۳۰ در برنامه پنجم توسعه که مشتمل بر ۱۴ برنامه تحت عنوان سند توسعه جامع امور زنان است، تصویب ماده ۲۲۷ برنامه پنجم توسعه و تدوین سند امنیت زنان و کودکان در اجتماع ، پیشنهاد وپیگیری طرح تشکیل مرکز عالی امور زنان با ساختار فراقوه ای، طرح الزام قاضی مشاور زن در دادگاه های خانواده ، ساماندهی مهریه که در نهایت منجر به آزادی مردان زیادی که به علت عدم توانایی در پرداخت مهریه در زندان بوده اند، گردید، طرح ساماندهی مد و لباس، قانون اصلاح قوانین  تنظیم جمعیت و خانواده وا فزایش مرخصی زایمان از ۶ ماه به ۹ ماه ، طرح تامین امنیت زنان در روابط اجتماعی ، طرح ایجاد بیمارستان های  تخصصی برای زنان،  طرح اصلاح  مواد ۱ و۷ قانون مربوط به خدمت نیمه وقت بانوان مصوب ۱۳۶۴ ، قانون حمایت ازکودکان  و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست،  تدوین و ترجمه قوانین مرتبط با حوزه زنان با همکاری مرکز پژوهش های مجلس، قانون حمایت از خانواده ، قانون تعیین تکلیف اشخاصی که ده سال و کمتر حق بیمه تامین اجتماعی پرداخت کرده اند، لایحه گذرنامه طرح الزام دانشگاه ها ، مراکز وموسسات آموزش عالی به پذیرش دانشجویان دختر در محل سکونت آن ها، طرح تخصیص اعتبارات ویژه برای ازدواج جوانان، اصلاح قانون افزایش مستمری والدین شهدا، قانون تصویب کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت ، قانون برقرای عدالت آموزشی در پذیرش دانشجو در دوره های تحصیلات تکمیلی وتخصصی ، قانون ساماندهی وحمایت ازمشاغل خانگی وقانون تعیین تکلیف فرزندان حاصل از ازدواج زنان ایرانی ومردان خارجی.

 

برگرفته شده از کتاب: زنان در عرصه قانون گذاری ایران (۱۲۸۵-۱۳۹۵)منوچهر نظری

/انتهای متن/