خرمشهر را خدا آباد کند!

هنوز، خیلی از پخش سریال کیمیا نمی‌گذرد، سریالی که با همه کم و کسری هایش روزهای نخستین جنگ و رشادت‌های مردم خرمشهر و حال هوای این‌شهر را به‌خوبی نشان داده بود.

آن روز وقتی در پیاده‌روی خیابان ستارخان، بیلبوردی را با مضمون خرمشهر در تهران دیدم، به یاد نوشته‌ای از حامد بهداد در صفحه شخصی‌اش افتادم نوشته‌ای که حامد بهداد همان جوان خرمشهری مخلص سریال کیمیا در آن نوشته بود:

(راحتی ساخت فیلم در مورد خرمشهر اینه که احتیاج به دکور یا شهرک سینمایی نیست! دوربین و عوامل را بردار و برو خرمشهر و بساز؛ با زمان جنگ هیچ فرقی نکرده است!)

البته حامد بهداد تنها کسی نیست که به من و به ما یادآوری کرده است این روزها هنوز خرمشهر ما ویران است. من از نرگس و  معصومه دوستان صمیمی و خونگرم جنوبی‌ام هم شنیده‌ام که خرمشهر هنوز که هنوز است باگذشت سال‌ها از پایان جنگ شاداب و آباد نگردیده است.

یادم است چند سال پیش که به خرمشهر رفتم، با چشمان خود دیدم که هنوز بودند خانه‌هایی که غبار چندین ساله جنگ بر آن‌ها نشسته بود، هنوز هم می‌شد از در و دیوار آن شهر آوای جنگ‌زدگی را شنید.

این روزها وقتی در حوالی سوم خردادی که سالروز آزادسازی خرمشهر است، خبر انواع اقسام نشست‌ها و فعالیت‌ها و امثال‌ذلک را می‌شنوم، از خودم می پرسم:

راستی چه می‌شود و کجای کارمان لنگ می زند که بعد از گذشت 34 سال از آزادی خرمشهر هنوز که هنوز است خانه‌های خرمشهر از درد ترکش‌های در سینه ناله‌ها در دل دارند؟

راستی چه می‌شود که در شهری به نام تهران میلیاردها میلیاردها هزینه می‌شود و باغ‌موزه دفاع مقدس ساخته می‌شود و هزار و یک فعالیت‌ عمرانی برای زیباسازی و گردشگری صورت می‌گیرد اما برای خیابان‌های خرمشهر  خرمی رویایی بیش نیست.

و خرمشهری که خود بزرگترین نشانه های دفاع مقدس ما بوده است، همچنان  در انتظار دستانی آباد گر است.

راستی چه می‌شود که ما نفت و گاز و آب‌ وخاک صادر می‌کنیم اما هنوز که هنوز است شوری آب خرمشهر زخم‌های به‌جامانده از جنگ را می‌سوزاند و هستند خانه‌هایی که از داشتن حتی گاز هم محروم‌اند.

راستی رسیدگی به خرمشهر در حیطه وظایف کدام ارگان و سازمان است؟ هزینه آبادسازی خرمشهر چند بشکه نفت است؟ از دودرصدی که قرار بود خرج استان‌های نفت‌خیز ما شود، خبری نیست؟

در واقع آبادسازی خرمشهر، به یک ارگان و سازمان خاص مربوط نمی‌شود، بلکه یک عزم ملی و همگانی می‌خواهد تا به ثمر برسد و نتیجه‌بخش شود.

آبادسازی خرمشهر، با همایش، هفته‌های فرهنگی، نشست و گرامیداشت و ثبت در تقویم‌ها به ثمر نمی‌رسد.

آبادسازی خرمشهر، دولتی مسئول، مسئولانی موظف و دردآشنا و خردمندانی وظیفه‌شناس می‌خواهد.

نگذارید که زخم روزهای جنگ بر تن این شهر آنقدر کهنه و دردناک شود که مردم خرمشهر در دل شان بگویند که: ای‌کاش خرمشهر را خدا آباد کند!

/انتهای متن/