وقتی‌که پلیس دیر می‌رسد …

ساعت حدود 5 بعدازظهر، یکشنبه 9 اسفندماه 1394 بود که صدای شلیک گلوله رهگذران خیابان ستارخان را به خودشان آورد.

 دو مرد موتورسوار که مسلح به کلت کمری بودند، با توقف در برابر یک  طلافروشی در ستارخان و تقاطع حبیب‌اللهی توقف کرده و درحالی‌که مرد 45 ساله‌ صاحب مغازه  در برابر مغازه‌اش ایستاده و پسرش در داخل طلافروشی بود، با شلیک گلوله‌ای به سینه‌اش وی را به قتل رسانده و سپس داخل مغازه شداند.

مردان که با کلاه کاسکت صورت خود را پنهان کرده بودند پس از تیراندازی به صاحب مغازه و تسلیم پسر وحشت‌زده صاحب مغازه طلافروشی، به سرقت سنگین طلا دست زدند و سوار بر موتور گریختند.

همه دوستان و هم چراغ‌ها دست‌پاچه شده بودند و در اولین فرصت با پلیس 110 تماس گرفتند، تماس‌هایی که خیلی دیر به نتیجه رسید و پلیس زمانی در مکان حادثه حضور پیدا کرد که دیگر کار از کار گذشته بود. مرد طلافروش نیمه‌جان بر روی زمین افتاده بود و سارقان، طلافروشی را تقریباً خالی کرده بودند.

به گفته بسیاری از کاسبان و دوستان صاحب طلافروشی، مدت زمان دسترسی به پلیس و برقراری تماس بسیار طولانی بود و زمان حضور پلیس در آن مکان  نیز طولانی‌تر…

این یکی از صدها حوادث و اتفاقی است که با دیر رسیدن‌ها، فوریت‌های پلیسی سخت‌تر و بغرنج می‌شود.

درحالی‌که 15 سال از شروع فعالیت پلیس 110 می‌گذرد، این مرکز هنوز نتوانسته رضایت مردم را در مورد حضور به‌موقع و رسیدگی به جرائم تأمین کند. شهروندان معتقدند برخلاف ادعای ناجا، در بسیاری از موارد پلیس 110 با تأخیر طولانی در صحنه حاضر می‌شود و آنچه فرماندهان پلیس از حضور مأموران در سریع‌ترین زمان ممکن می‌گویند برخلاف موقعیت‌هایی است که آن‌ها تجربه کرده‌اند.

اما به‌راستی حلقه مفقوده این ناکارآمدی در ارگان که تأخیرش موجبات هزاران هزار پیش آمد و حوادث غیرقابل‌جبران می‌شود کجاست.

آیا مسئولینی که مسئولیت شهروندان را به عهده‌دارند، نباید تغییری در روش‌ها، ابزارها، دستورالعمل‌ها و برنامه‌های خود داشته باشند تا مردم امیدشان از کسانی که تنها روزنه لحظه‌های ناامیدی هستند، سلب نشود.

آیا پلیس به دنبال راهکاری برای جلب رضایت بیشتر و اعتمادشان نیست؟

مسئولین نظام پلیسی کشور به هوش باشند که وقتی پلیس دیر برسد، ممکن است فرصتی برای جبران باقی نماند.

/انتهای متن/