برای به دخت می نویسم چون…

نسیم شهسواری/

امروز، از نخستین روزی که پنجره صورتی‌رنگ به دخت را برای نوشتن انتخاب کردم، حدود 18 ماه می‌گذرد، امروز از نخستین روزهایی که به‌جای قلم، صفحه بی‌جان کیبورد رایانه‌ام را وسیله‌ای ساختم تا با آن برای بهتر شدن روزهای زندگی‌مان، روشن شدن مسیر رفتن‌هایمان و یادگرفتن اصول درست زیستن باهم باشیم یک سال و نیم می‌گذرد.

آنچه آن روزها بر صفحات سراچه اینترنتی از جنس زنان و دختران نقش‌بست، کمبودهایی بود که فقدان آن‌ها بر کیفیت روزهای زندگی‌مان بی‌تأثیر نبود، آنچه آن روزها با لرزش انگشتانم بر صفحه کیبورد کامپیوتر، نوشته شد، بایدها و نبایدهایی بود که نبودشان مسیر رسیدن مان را به یک جامعه‌، یک خانواده و یک فرد ایده آل، مارپیچ وتو در تو کرده بود.

به دخت بهانه‌ای شد تا نگاهی عمیق‌تر به جامعه، مسئولین، زندگی، خانواده ه و انتخاب‌هایم داشته باشم و ثمره این نگاه عمیق دست‌نوشته‌هایی بود که آن‌ها را صمیمانه با خواهران، مادران، زنان و دختران جامعه‌ام به اشتراک گذاشتم تا همه هرروز و هرروز و هرسال و هرسال زندگی‌ای سرشار و رو به رشد و متعالی را تجربه کنند.

اصلاً من فکر می‌کنم نزدیکی تولد به دخت به‌روزهای پایانی زمستان می‌تواند برای ما معنادار باشد.

این تولدها و این آمدن و رفتنِ روزها و ماه‌ها و سال‌ها برای ما می‌تواند بهانه‌ای برای شروع باشد، برای شروع و به‌کارگیری دانسته‌ها و برای انقلابی بزرگ در ترک عادت‌های دست‌وپا گیرمان، عادت‌هایی که ما را از زندگی در دنیای رؤیایی که در پس ذهنمان تصویر کرده‌ایم بازمی‌دارد.

اگر بخواهم آنچه را که در سالی که گذشت گفتیم و خواندیم شنیدم خلاصه کنم، خواهم گفت که من، نسیم شهسواری نویسنده فرهنگی و اجتماعی به دخت، در همه تلنگرهایم، در همه دادها و بیدادها، در سفر آرام مان به‌روزهای خوش زندگی وزندگی سرشار از آرامش و در بیت بیت شعرها و در همه نوشته‌ها و گفته‌هایم برای خودم و برای همه دوستانم یک پیام داشته‌ام:

همواره به‌سوی بهترین‌ها، به‌سوی کمال، به‌سوی داشتن جامعه فهیم، خانواده‌هایی با سبک زندگی ایرانی و اسلامی وزندگی آرام و آگاهانه پیش برویم و سبک زندگی‌مان را هرروز بهتر ز دیروز کنیم.

و بدانیم که همه ما می‌توانیم در زندگی‌مان صاحب سبک باشیم.

و بدانیم که ما نیز باید برای ساختن جامعه‌مان و میهن مان تلاش کنیم

و فراموش نکنیم که پر باریِ فردایِ زندگی ما به نحوه زندگی امروزمان وابسته است.

روز و روزگارتان خوش باد.

نسیم شهسواری

اسفندماه 1394

/انتهای متن/