یادداشت عشرت شایق خطاب به مولاوردی

به گزارش به دخت و به نقل از فارس، عشرت شایق یکی از فعالان حوزه زنان در یادداشتی مطالبه گری زنان از معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور را مطرح کرده و آورده است:

«زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‎دهند و از جایگاه بالا معنایی و اثرگذار برخوردارند. لذا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران این طیف از جمعیت کشور با اتکا به دانش، ظرفیت و بسترهای موجود در جمهوری اسلامی توانسته‎اند حضوری فعال در عرصه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور داشته باشند و از آنجایی که نقش بسیار مهم و تعیین کننده ای در اداره امور خانواده و جامعه دارند، وجود آنها به منظور تحقق  و تسریع هدف های توسعه پایدار جامعه مهم و ضروری به نظر می رسد.

با توجه به تاکیدات بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری بر حضور زنان در عرصه‎های مختلف مدیریتی و اجتماعی این قشر از جامعه پس از انقلاب توانستند در عرصه‎های مختلف اجرایی و مدیریتی کشور نقش تاثیرگذاری داشته باشند و نقش موثری در صحنه تلاش های اجتماعی، مدیریتی داشته اند.

از آنجایی که حدود نیمی از شاغلین کشور را زنان تشکیل می دهند، مشارکت زنان در بازار کار با توجه به نقش های متنوع و چارچوب موازین ارزشی و نیازهای مرتبط به تخصص های بانوان می تواند نقش به سزایی در پیشبرد اهداف اجتماعی داشته باشد. از سویی دیگر با توجه به نقش دوسویه زنان و کلیدی آنها در زیرساخت خانواده و با توجه به مسئولیت خطیری که در پرورش نسل آینده در محیط خانه را دارند، باید تلاش کنند تا در کنار اشتغال در بیرون از محیط خانه نقش  مادری و همسری خود را به بهترین نحو اجرا کنند یا بهتر است چنین طرح شود که زنان در کنار رسالت عظیم و خطیر خود در نقش مادری و همسری که ایجاد آرامش در جامعه و تولید انسان های وارسته است، تا ضمن تزریق فکر و ایده مناسب با حفظ موازنه خانواده و جامعه به کالبد اقتصادی جامعه ، مسیر رشد و پیشرفت فرهنگی و اجتماعی جامعه را نیز هموار سازند.

همچنانکه رهبر معظم انقلاب در دیدار صدها نفر از زنان فرهیخته و نخبه، تشکیل یک مرکز عالی فرا قوه ای را برای تدوین راهبردهای صحیح در قبال مسئله زن و خانواده ضروری خواندند و فرمودند: دستیابی به این راهبرد همه جانبه و قابل اجرا، نیازمند سه مسئله است: پرهیز کامل از مرجعیت دادن به تفکرات غلط، کلیشه ای و متحجر غربی در امور زنان، تکیه بر متون و معارف ناب اسلامی و پرداختن به مسائلی که حقیقتاً مسائل اصلی زنان محسوب می شوند.

به نظر می رسد با توجه به نقش های مهم، متعددی و متنوعی که در حال حاضر زنان در جامعه بر عهده دارند، برای اینکه بتوانند هم مسئولیت های خانوادگی و هم اجتماعی خود را به درستی انجام دهند با مسائل متکثری جهت ایجاد یک موازنه ارزشی بین رسالت اجتماعی در حوزه خانواده و اشتغال بیرون از خانواده مواجه هستند و به نظر می رسد که تعادلی که باید بین کار و زندگیشان وجود داشته باشد، برقرار نشده است که نیازمند به قوانین و مقررات جاری است که کمتر متولیان این حوزه مشاهده می شود.

معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری از جمله نهادهایی است که به منظور ‌ارتقای موقعیت و جایگاه زنان در اجتماع، تقویت نهاد خانواده و جایگاه زنان در عرصه‌های اجتماعی و استیفای حقوق بانوان در تمامی زمینه‌ها ، ارتقای توانمندی‌های آنها، بازنگری قوانین و مقررات مربوط به حقوق زنان، پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی آنها، رفع چالش ها و موانع فراروی زنان به منظور رشد و شکوفایی استعدادها، ایجاد فرصت های شغلی برای زنان، توسعه و ساماندهی امور معیشتی آنها از جمله مسائل و مشکلات  زنان سرپرست و بدسرپرست ، اوقات فراغت، تعمیق باورهای دینی و اصلاح ساختار اداری و تشکیلاتی زنان و خانواده در ریاست جمهوری تشکیل شده و عضو هیأت دولت است و وظیفه دارد با توجه به چارت سازمانی و وظایفی که به آن محول شده در جهت تحقق خواسته های بانوان جامعه قدم بردارد.

اما در مدت دو سالی که از عمر دولت تدبیر و امید می گذرد، با در نظر گرفتن اینکه مرکز تبدیل به معاونت شده است، متاسفانه این روزها ما شاهد هستیم معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در چارچوب جایگاه ستادی خود در حوزه زنان و خانواده که مسئولیت سیاستگذاری، هماهنگی،‌ سازماندهی اقدامات صورت گرفته برای زنان و خانواده های ایرانی را به عهده داشته است، نتوانسته در زمینه رشد و ارتقای حوزه زنان در جامعه کار موثری انجام دهد، بلکه با طرح موضوعات سیاسی، شعاری، مقطعی با ابزار خبری و رسانه ای فرافکنی از رسالت و مسئولیت انجام می دهد که به نوعی حرکتی مسئولیت گریزی از ثقل مرکزیت ماموریتی است.

قوانینی که با پیگیری و ممارست لازم است مورد توجه قرار بگیرد، منشور حقوق زنان، طرح عفاف و حجاب، اجرای کامل مرخصی 9ماه مادران، بیمه زنان خانه دار، مشاغل خانگی، طرح ساماندهى مد و لباس، طرح تسهیل ازدواج جوانان، تعیین میزان سرانه و سهم زنان از امکانات ورزشى کشور از جمله مصوباتى است که متاسفانه نه تنها تاکنون اقدامات کافى و رضایت بخشى براى اجرایى شدن آنها صورت نگرفته است و بلکه مسئولین ذیربط خصوصاً معاون رئیس جمهور این معاونت برای فرافکنی در رابطه با وظایف و مسئولیت‌های خود در حوزه زنان، اقدام به طرح موضوعات حاشیه ای کرده و در صدد هستند که به این طریق از پاسخگویی نسبت به عملکرد خود طفره روند.

معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در تاریخ 8 اردیبهشت ماه 93 در بحث لایحه حمایت از زنان سرپرست خانوار خاطرنشان کرد که در حال حاضر لایحه حمایت از زنان سرپرست خانوار در قالب تشکیل کمیته ای با وزارت کار در دست تهیه است.

 با توجه به اینکه یک سال و چند ماه از این سخن می گذرد، تا به حال اتفاقات خاصی در این زمینه دیده نشده است و یا طرح بیمه زنان خانه دار که باگذشت ده سال از طرح آن تا پایان عمر دولت دهم تنها 200هزار نفر شامل این طرح شدند و با روی کار آمدن دولت یازدهم و واگذاری به آن این طرح به نوعی متوقف شد. در این میان چه کسی و چگونه باید به بیمه زنان خانه دار پیگیری و سر و سامان دهد؟ اگر بخشی از وظایف این معاونت است چرا چنین با حرکت سست و گاهی خبری روبه رو می شود؟ اما پیگیری اجرا در حوزه این معاونت غیر کار خبری مطلب دیگری است؟ چرا هیچ خبری از اجرا و عملکرد این موضوع به مردم داده نمی شود؟

در حال حاضر اکثر زنان سرپرست خانوار در جامعه جایگاه مناسب و حمایت کافی ندارند و این مسئله تاثیرات سویی بر کیفیت تربیت فرزندان آنها دارد تا جایی که تبعات جبران ناپذیری بر خانواده آنها وارد کرده اما متاسفانه تا به امروز برنامه منسجمی برای زنان سرپرست خانوار انجام نشده است، البته کارهایی به شکل پراکنده و به صورت موازی کاری بین دستگاه ها به صورت مقطعی انجام شده است و گزارش جامعی از این معاونت صادر نشده است.

معاون امور بانوان و خانواده ریاست جمهوری در روز 23 فروردین 93 طی مصاحبه ای در این خصوص گفته بود: « هم اکنون در مورد طرح بیمه زنان خانه دار در حال گزارشگری هستیم و پس از ارزیابی کارشناسی آن را به مرحله اجرا در می آوریم. اکنون (سال 92) 100میلیارد تومان برای بیمه کردن 200 هزار زن خانه دار در سال جاری در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده است و این در حالی است که دولت با کسری بودجه چندین هزار میلیاردی تومانی در سال جاری روبه روست و تا هفته زن این لایحه به هیات دولت ارائه می شود و در جایی دیگر با بیان اینکه با نهادهایی مانند سازمان تامین اجتماعی درخواست کرده ایم تا دیدگاههای کارشناسی خود را در این باره ارائه دهند.» حال این سوال پیش می آید که تا کی باید منتظر ماند تا قفل بیمه زنان خانه دار باز شود تا کمی از بار اقتصادی از دوش خانواده ها برداشته شود؟ چرا بعد از آن مصاحبه با گذشت قریب به 2 سال گزارش جامعی از پیگیری و کار کارشناسی و عملکردی گزارشی نداده اند؟ به غیر ایجاد یک موج کوتاه خبری چه محصولی داشته است؟

اشتغال از جمله مسائلی است که طی سال‌های اخیر دلایل مختلفی برای افزایش گرایش به آن در بین زنان جامعه مطرح می‌شود، اما اگر به دنبال دلیل اصلی حضور زنان در اجتماع باشیم با چه نگاهی می‌توان اشتغال متناسب با خانواده‌های ایرانی و اسلامی را تعریف کرد که نتیجه اشتغال زنان از هم گسستگی خانواده‌ها نباشد که دهها آسیب اجتماعی ارمغان سیاه از هم پاشیدگی خانواده هاست.

و در جایی دیگر در خصوص افزایش مرخصی زایمان زنان شاغل از سوی خانم مولاوردی بیان شد:«ما تلاش می کنیم تا بتوانیم دستگاهها را متقاعد کنیم تا بخشی از بودجه خود را به این موضوع (افزایش مرخصی زایمان) اختصاص دهند. ارائه تسهیلات اجتماعی در کنار افزایش مرخصی زایمان پیشنهادی بود که از طرف من مطرح شد و عقیده شخصی من این است که قانون افزایش مرخصی زایمان انتظارات و توقعات زنان شاغل را دامن زده است.»

خانم مولاوردی چرا متقاعد کردن؟ آیا برای اجرایی کردن قانون مصوب مجلس شورای اسلامی باید دستگاه ها را متقاعد کنیم یا اینکه عادی‌ترین کار انجام و اجرای هر جه بهتر قانون است و قانون افزایش مرخصی زایمان هم مستثنی نیست، اجرایی نکردن مصوبه مجلس شورای اسلامی نافرمانی اداری و سیستمی است که لازم است شما تذکر و یادآوری نمایید نه متقاعد کردن دستگاهها.

خانم مولاوردی! اجرای قانون افزایش مرخصی زایمان برای مادرانی که انصافا شاخص تشویقی، ترغیبی و تربیتی برای خانواده هاست وظیفه دولت و دستگاه پیگیری شماست یا اینکه چنین قانونی را بر زیاده خواهی بانوان و دامن زدن توقعات زنان اعلام می کنید؟

و یا گفته شد «دولت باید با ایجاد توازن بین کار و زندگی زنان تسهیلات بیشتری برای آنها قائل شوند و آخرین مکاتبات ما در این خصوص با سازمان برنامه ریزی انجام شده و از آنها خواسته شده که این مساله در سیاست های ابلاغی آنها لحاظ شود.» جای تاسف و تعجب است آیا افزایش مرخصی زایمان، بیمه زنان خانه دار و… نوعی تسهیلات قانونی برای زنان نیست! برای اجرایی کردن آن چه کرده اید؟

متاسفانه افزایش مرخصی زایمان زنان شاغل تا به امروز به صورت کامل اجرایی نشده و هر یک از دستگاه‌های اجرایی، دیگری را مسئول این کار معرفی می‌کند. در این خصوص باید گفت پس نقش معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در این زمینه چیست؟ اگر دستگاهها می توانستند با اعتبار خود این قانون را اجرا کنند، اجرا می کردند و به نظر می آید که چند سال زمان طولانی است برای تحقق این لایحه یا طرح جامع توانمندسازی زنان سرپرست خانوار که قول اجرایی شدن آن را در تاریخ 22 فروردین امسال دادید چه شد؟

معاون امور بانوان ریاست جمهوری در سخنانی بیان کرد:«در کنار پیگیری افزایش مرخصی زایمان زنان شاغل از سایر سیاست های مربوط به حوزه زنان غافل نیستیم به طور مثال زمینه لازم برای مشارکت لازم کارفرمایان خصوصی به طور جداگانه در حال بررسی است.» مردم می خواهند بدانند این طرح به کجا رسید؟ گزارش کار لطفا نه فقط آمار و اظهار نظر!

در اینجا باید به این نکته اشاره کرد که خانم مولاوردی با سخنرانی های مختلف و اعلام دیدگاه و حضور در برنامه ها و مراسم های مختلف به جای گزارش کارکرد، بیشترین وقت خود را به دادن آمار و ارقام که به نوعی یک نوع سیاه نمایی در حوزه زنان است صرف می کند تا با فرافکنی و ایجاد شبهه به جای پرداختن به رسالت های کاری خود اذهان عمومی را به سمت و سویی دیگر از مسئولیت کاری بکشاند.

حال سوال این است خانم مولاوردی به عنوان بالاترین مرجع امور زنان و خانواده در دولت که در هیأت دولت در کنار وزراء و دیگر معاونان رئیس جمهور حاضر هستند تا به امروز کارنامه عملیاتی معاونت را ارائه دهند و به جای آمارهای سیاه و یا به نوعی تولید نظریه های مختلف شعاری چه جوابی در مقابل عمل نشدن به مصوبات مجلس و اجرایی نشدن کامل قوانین و لوایح مطروحه در حوزه زنان دارند؟افزایش مرخصی زنان شاغل چه شد؟بیمه زنان خانه دار به کجا رسیده است؟حمایت هایی که در خصوص مشاغل خانگی زنان مطرح بود در چه مرحله ای است؟برای آرامش یک بانوی شاغل و تامین امنیت شغلی آنها تا به امروز چه اقداماتی صورت گرفته است؟

مگر تمامی این مشکلات تنها با زدن یک نامه حل می شود؟پس نقش پیگیری در این زمینه چه می شود؟اگر عدم تحقق مسائل حوزه زنان به کمبود اعتبارات مربوط می شود، چرا به دنبال راهی برای پیدا کردن اعتبار نیستند؟

چرا به جای پرداختن به وظایف و انجام رسالت های محوله، بخش وقت کاری را به حضور در جمع های سیاسی متعدد به عنوان عضو یا مدعو و یا دیدار با محکومین به فتنه می گذرانید.

 این واقعیت باید مد نظر قرار گیرد که معاون رئیس جمهور در امور زنان آدم ناآشنایی به حوزه زنان نیست، این سوال پیش می آید که سالها به عنوان مدیر روابط عمومی این تشکیلات در دولت اصلاحات و در حال حاضر به عنوان معاون رییس جمهوری در امور زنان و خانواده دولت تدبیر و امید برای سالم سازی خانواده ها و تقویت حوزه زنان و بحث آسیب های اجتماعی زنان از جمله اعتیاد چه نوع مطالبه گری از دستگاههای مربوطه چه تدبیر امیدوار کننده ای داشته اند؟

یا برای بهسازی حوزه زنان چه کار هایی تا به امروز انجام داده اند؟

با تعامل با وزارت کار و رفاه اجتماعی، بهزیستی و یا رایزنی با کمیسیون اجتماعی و فرهنگی مجلس برای از بین مشکلات زنان جامعه چه کارهایی انجام داده اند؟

چه مطالبه گری را از شخص رئیس جمهور و وزرای مربوطه در این رابطه داشته اند؟

اگر برای مرتفع شدن مشکلات حوزه زنان جلسات و یا کار گروه هایی تشکیل شده چرا تا به امروز اعلام گزارشی از این کار گروه ها و نامه های ارسالی در این رابطه انجام نشده و به جامعه ارائه نداده است؟

خانم مولاوردی اگر باور دارند که در حال حاضر معاون رییس جمهور در حوزه زنان و خانواده هستند نه فقط یک فعال سیاسی، برای جایگاهی که در آن قرار گرفته یکسری وظایف تعریف شده است. لذا پرداختن به این وظایف  و رتق و فتق امور را باید سرلوحه کار خود قرار دهند. اگر این باور وجود داشته باشد به جای پرداختن به حواشی و دادن اعداد و ارقام سیاه … بیشتر به وظایف محوله و رسالت های کاری خود می پرداخت تا کارهای حاشیه ای.

متاسفانه معاون رئیس جمهور طی دوسالی که در این حوزه به عنوان رئیس این تشکیلات دولتی وارد کار شده به جز پرداختن به حواشی و به حاشیه بردن مسائل زنان و کارهای شعاری چه کار ویژه ای انجام داده است و با پرداختن به برخی مسائل کم اهمیت و بعضا بی فایده، حضور در مجالس سیاسی و بعضاً از نوع مجالس سیاسیون مشارکت کنند در فتنه 88 و پیگیری آنها به جای پرداختن به مسائل اساسی قانونی حوزه زنان زمان کاری از دست میرود. از جمله موضوعاتی که عمومیت ارزشی و منفعتی در مسیر دفاع از کیان خانواده و بانوان، مطابق قانون ندارد موضوع حضور زنان در ورزشگاهها است که سرپوش گذاشتن روی برخی کم کاریها و گریز از مسئولیت است.  

البته تاکید بر امور ورزش بانوان اقدامی شایسته و قابل تقدیر است بخصوص ورزش های پایه و همگانی و کار کردن در حوزه ورزش زنان امری مقبول و مورد ستایش است و پیگیری مطالبات ورزشی زنان چه سرانه مالی و چه سرانه فضاهای ورزشی به جاست تا این قشر جامعه با امنیت خاطر ورزش کنند. اما آنچه که خانم مولاوردی در نظر داشته باشد اینکه چه نوع مطالبه گری را از تمامی دستگاههای مربوط در حوزه ورزش بانوان داشته است؟

خانم مولاوردی پاسخ دهد وضعیت ورزش در مدارس دخترانه و مراکز آموزش عالی در حوزه دختران دانشجو چگونه است؟

چه امکانات ورزشی در اختیار بانوان ورزشکار قرار داده شده است؟

زنان جامعه چه مقدار فضای مناسب و اختصاصی برای ورزش دارند؟

چند درصد از ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های ورزشی به زنان اختصاص داده شده است تا با خیال آسوده در آنجا ورزش کنند و به تقویت جسم و روح خود بپردازند؟

بانوان ورزشکار ایرانی در چند رشته ورزشی دارای مسابقات منظم هستند؟

 چه حمایتی از بانوان مدال آور که مدال حجاب خود را با افتخار حفظ کردند، نموده اند؟

و همه این مسائل مقدم بر این است که پرسیده شود، چرا مثلا برای ورود زنان برای تماشای فلان مسابقه محدودیت قرار داده شده است؟

آیا زیرساخت های لازم از لحاظ فضاهای ورزشی و مسائل فرهنگی، برای حضور همزمان بانوان و مردان در ورزشگاهها فراهم شده است؟

علیرغم تکالیف قانونی دستگاه‌های اجرایی، متأسفانه به ورزش بانوان آن گونه که باید، توجه نمی‌شود و این امر بر عملکرد ورزش بانوان اثر منفی می‌گذارد که آثار آن را می توان هم در بخش ورزش همگانی و هم در بخش ورزش قهرمانی مشاهده کرد.

اما صدایی بلند در حد معاونت امور بانوان و خانواده ریاست جمهوری با گستره تریبونهای رسانه ایی، بزرگ نمایی روانی برای حضور زنان در ورزشگاه ها است؟

پس صدای بحق زنان برای حفظ کیان خانواده و تامین امور شغلی مثل افزایش مرخصی زایمان کجاست؟

بی شک قوانین بر زمین مانده در رابطه با زنان جامعه مانند طرح افزایش مرخصی زایمان، طرح بیمه زنان خانه دار، طرح عفاف و حجاب اولویت پرداخت به آنها به مراتب بیش از موضوع حضور زنان برای تماشای هر مسابقه ورزشی است. از آنجایی که قانون، راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب مصوب 13 دی‌ماه 1384 شورای عالی انقلاب فرهنگی وظایف متعددی برای هر یک از دستگاه‌های اجرایی مشخص کرده است، متاسفانه تا به امروز در این مورد نیز عملکردها چندان رضایت بخش نبوده است.

مطالبه گری در راستای گسترش و بهینه‌سازی فرهنگ عفاف در مراکز و سالن‌های ورزشی و افزایش ضریب اطمینان خانواده‌ها نسبت به رعایت حریم عفاف و حجاب در ورزشگاه‌ها و سالن‌های مخصوص بانوان و همچنین اختصاص مراکز ورزشی مناسب برای بانوان جهت گذراندن اوقات فراغت و فضاسازی مناسب جهت برخورداری زنان از آزادی عمل در رعایت حجاب از جمله وظایفی است که معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری با توجه به جایگاه قانونی قادر به پیگیری و اجرایی کردن است. اما تا به اینجا وضعیت مناسبی را در این امور شاهد نبوده و متاسفانه باید گفت که این کم کاری ها و کم توجهی ها بر عملکرد ورزش بانوان اثر منفی گذاشته است.

در کشاکش مسائل بین‌المللی و داخلی، موضوع حضور یا عدم حضور بانوان در محل مسابقات ورزشی مردان به یکی از مباحث مطرح در مطبوعات و خبرگزاری‌ها و همچنین شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده و افراد و گروه‌های مختلف هر یک به تناسب عقیده خود به اظهار نظر پرداختند. آنچه مسلم است که این موضوع باید از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار گیرد. یک بعد مسئله این است که اولویت آن در میان مسائل مربوط به زنان سنجیده شود و دوم اینکه آیا زیر ساخت های لازم برای حضور بانوان در ورزشگاهها و تماشای مسابقات ورزشی آقایان در کشور وجود دارد یا نه؟ چرا طرح تسهیل ازدواج جوانان، تعیین سهم زنان از فضاها و امکانات ورزشى کشور مانند حضور بانوان برای تماشای ورزش مردان پیگیری نمی شود؟ چرا اجرایی کردن مرخصی زایمان مادران که عنایت ویژه ایی به کودکان و خانواده است پیگیری نمی شود اما برای حضور اندکی از بانوان برای تماشای ورزش مردان غوغا سالاری رسانه ایی می گردد.

با مختصر بازنگری در مشکلات و مسائل زنان جامعه به مواردی بر می‌خورد می شود که هرکدام در جای خود مهم و ضروری به نظر می رسد، حتی در بسیاری از موارد با سرنوشت خانواده‌ها و به خصوص بانوان جامعه گره خورده‌اند. اما عده‌ای به جای ارائه گزارش از عملکرد خود با طرح شعارها و مسائل چالشی در حوزه زنان مانند حضور آنها در مسابقات ورزشی مردان به عنوان تماشاگر، ضمن آسیب رسانی به لایه‌های مختلف اجتماعی، آن را بهانه‌ای برای فرار از عمل به وظایف و رسالت های کاری خود قرار داده‌اند.

به گفته خانم مولاوردی زنان و کودکان بیشترین قربانیان تحریم هستند.

این حرف آیا پشتوانه علمی دارد؟با کدام پشتوانه و منطق این حرف زده شده؟البته این حرف تا حدودی می تواند درست باشد. زنان بیشترین قربانیان تحریم هستند اما در کجا؟در استفاده از وسایل آرایش و کالاهای لوکس خارجی آن هم تا مرز نابودی و دهن کجی به تولیدات داخلی.تحریمی که بازار مصرف کالاهای آمریکایی و اروپایی را آباد کرد.

زنان قربانیان تحریم هستند تحریمی که یک طرف آن تحریم بود و یک طرف آن وارد کردن بی حد و حساب وسایل آرایش، عمل های زیبایی، جراحی های پلاستیک ، از بینی گرفته تا گونه، ابرو ،پلک و … . وسایل آرایشی که کشور با موج عظیمی از واردات آنها مواجه شد و کشور را در بین رتبه های یکم و پنجم دنیا از حیث واردات کالاها و لوازم آرایش کرد. جراحی هایی که مانند خوره به جان جامعه ما افتاد و تا امروز هم ادامه دارد. چرا در این زمینه دیدگاه خود را معلوم نکردید؟ شما در مقابله با این تحریم آنهم از نوع واردات وادادگی و مصرف زدگی بی حاصل چه کرده اید؟

قطعا نقطه مقابل کارآفرینی مصرف گرایی است و مصرف گرایی در هر جامعه‌ای به عنوان یک معضل مهم اجتماعی به شمار می‌رود که مستلزم شناخت صحیح و سپس درمان اساسی آن است. چرا که مصرف گرایی امروزه از جنبه‌های منفی و ضد اقتصادی است که با تغییر دادن الگوی مصرف یک کشور و تمایل به تجملات و ترویج فرهنگ غربی و استفاده از کالاهای لوکس و گران قیمت خارجی پیامدهای بسیار بدی را در جامعه به دنبال داشته است که گره های زیادی در اقتصاد ایجاد می کند. معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در مهار مصرف بیهوده اینچنینی چه گامی برداشته است؟

در سخنانی گفته شده مشارکت سیاسی زنان باید افزایش یابد؟حال این سوال پیش می آید که شما به عنوان معاون امور زنان و خانواده رییس جمهور برای رسیدن به این گفته چقدر تلاش کردید؟لطفا گزارش دهید.

خود شما به عنوان معاون رییس جمهور برای رسیدن به این خواسته و مطالبه حوزه زنان چند نفر که با شما اختلاف ذائقه سیاسی داشتند را دعوت به همکاری کردید؟چرا با حذف برخی از مسئولین حوزه بانوان اتوبوسی برخورد کردید و کنارشان گذاشتید؟آیا معنای واقعی مشارکت سیاسی زنان این است؟آیا ارتقای سطح مشارکت سیاسی زنان جلسات متعدد با بانوان سیاسی فتنه 88 و تطهیر کردن آنهاست. توجه به بحث کارآفرینی زنان در جامعه که مقدمه رسیدن به بقیه اهداف در این حوزه باشد در چه مرحله ایی است؟

ارتقای مشارکت زنان امر نکوهیده ایی نیست اما ، اما متاسفانه در زمینه کارآفرینی زنان آنگونه که باید کار نشده شاید هم دیگر زمان برای رسیدن به این امور باقی نمی ماند! و حتی در مواردی از سوی افراد جامعه به صورت دم دستی نگاه می شود.

بحث فقرزدایی و رفاه اجتماعی زنان، کاهش آسیب‌های اجتماعی و توانمند سازی آنها، کارآفرینی و مشارکت اجتماعی آنها از جمله موضوعات مهمی است که با دقت نظر باید به آن توجه شود. در نظر داشته باشیم تحقق تمامی این اهداف نیازمند همدلی و همزبانی دولت و ملت است  و برای اینکه آرامش و امنیت روانی این قشر جامعه تامین شود بسیاری از مشکلات نیز به دنبال آن برطرف خواهد شد.

خانم مولاوردی، در کنار حضور در جلسات سیاسی افراد معلوم الحال و دادن شعار حضور زنان در تماشای ورزش مردان لطفا بفرمایید در حوزه کارآفرینی زنان چه پیگیری برای اجرای احسن این امر از دستگاه های مختلف انجام داده اید؟

و امّا جا دارد این سوال پرسیده شود که در حوزه جنگ نرم و خطرات فراروی اجتماعی و فرهنگی در جامعه چه تعاملاتی را با آموزش و پرورش انجام داده اید؟ در حالی که کار روی این زمینه آنهم کارهای اثرگذار و کارشناسی شده در این زمینه کم نیست.

شما به عنوان متولی حوزه زنان و خانواده ریاست جمهوری برای اینکه زنان آسیب های اجتماعی گریبانگیر جامعه را جراحی کنند و واکسینه شوند چه کرده اید؟چه مطالبه گری از دیگر سازمانها و نهادها در این خصوص داشته اید؟لطفا پاسخ دهید.

شما در سال 92 پیشنهاد تشکیل کار گروه کاهش فقر را دادید. کار گروه فقر چه شد؟

در سال93 قول یک توافقنامه با وزارت کار و رفاه اجتماعی در 6 استان را دادید. لطفا بفرمایید این توافقنامه عاقبت به کجا رسید؟

اگر کاری در این حوزه انجام شده قطعا باید اتفاقی افتاده باشد و مردم شاهد یک خروجی باشند، وگرنه تشکیل کار گروه و کمیته های مختلف و این کارهای تشریفاتی از اقداماتی است که در همه جا و در حرکت های اجرایی امروزه مرسوم شده است. براستی کار گروه فقر احوالاتش در حال حاضر چگونه است؟

دفاع از نشریات معلوم الحال که بعضا در آنها شاهد رواج مسائلی ضد اخلاقی و خلاف ارزش های دینی و ملی و اسلامی هستیم از هم خانه شدن دختران و پسران مجرد تا مساله ازدواج سفید به صورتی که حتی برای آنها ردیف اعتباری هم در نظر گرفته می شود. چه توجیهی دارد؟

این تشکیلات زنان در سطح معاونت در حوزه دولت با چه توجیهی حمایت کننده مالی مروجین بداخلاقی ها و زیر سوال بردن اخلاق ارزشی می باشند؟ که در نهایت نشریه معلوم الحالی که حامی مال آن معاونت امور بانوان و خانواده ریاست جمهوری بود توقیف شد؟

چه پاسخی برای این مهم دارید؟ که پول بیت المال به نشریه ای داده می شد که هم خانگی سیاه و آلوده برخی از جوانان را به عنوان ازدواج سفید ترویج می دادند.

به جای انجام کار برای رواج و تسهیل ازدواج جوانان و عمل کردن به قوانین موجود و تقویت حوزه زنان و یا فرهنگسازی برای ازدواج آسان و مشاوره ازدواج های پایا و ماندگار چه مطالبه گری کرده اید؟

و اما پیگیری بحث فرزندخواندگی در عین حال که مهم است، اما در اولویت ها اول یا دوم و یا حتی در اولویت های بعدی  زنان جامعه قرار نمی گیرد؟ چرا خانم مولاوردی برای دختران دم بخت دنبال راهکار کاربردی نیست؟ شاید برای حل کردن مشکلات دختران باید ابتدا مشکلات پسران جامعه حل شود؟

مگر نه اینکه خودتان اذعان کرده اید که دولت و حاکمیت وظیفه ایجاد تسهیلات برای نقش آفرینی موثر زنان در تمامی عرصه ها را دارد. شما به عنوان یک عضو دولت برای تحقق این گفته خود چه کردید؟

در حوزه خانواده و تحکیم آن چه اتفاقاتی باید انجام شود؟

چرا به دنبال زیرساخت های لازم برای پیشبرد حوزه زنان نیستید؟ اگر این زیر ساخت ها فراهم نیست دولت برای ایجاد این زیرساخت ها چه کاری انجام داده است؟

 تمامی این دیدگاهها و ابراز نظر ها تنها یک خروجی دارد آنهم مسئولیت گریزی، مشغول شدن به حواشی، فرافکنی و فرار از مسئولیت آنهم از سوی شما به عنوان متولی حوزه زنان.

خانم مولاوردی باور بفرمایید که شما نه به عنوان یک نظریه پرداز و نه یک پژوهشگر بلکه به عنوان معاون امور زنان و خانواده رییس جمهور بلکه به عنوان متولی اصلی مسائل زنان در جامعه و به عنوان بانویی که در مدیریت قلیلی که در حوزه زنان است در کنار دست تمامی مسئولان عالی رتبه که در حوزه اجرایی فضا برایش باز شده است مشغول هستید. شما از این فرصت مغتنم برای مرتفع کردن مشکلات زنان چه استفاده ای تا به حال غیر از مصاحبه های جنجالی و فرافکنی از مسئولیت اصلی داده اید؟

اگر با این شرایطی که شما در حال حاضر دارید احساس عجز می کنید و به دیگران کارها را واگذار می کنید دیگران پس چه کنند؟

به جای اینکه به فکر رفع نیاز های اساسی زنان برای داشتن یک خانواده گرم و پرمحبت باشید، به دنبال یکسری مطالبات کاذب برای حوزه زنان هستید که هیچ دردی در حوزه تحکیم خانواده دوا نمی کند، بلکه آسیب هایی را هم به آن می رساند.  

به نظر می رسد در طرح موضوعات مربوط به امور زنان دقت را نباید فدای سرعت کرد تا از افتادن در دام نقشه‌ها و تاکتیک‌های دشمن در جنگ نرم به‌خصوص سوژه‌سازی‌های انحرافی در خصوص مسائل اجتماعی زنان جامعه جلوگیری شود. همه در این موضوع اتفاق نظر دارند که قدرت نرم جامعه ما در وحدت و انسجام عمومی مبتنی بر ارزش‌های اسلامی و انقلابی و خدمت صادقانه به مردم نهفته است و نباید عده‌ای با طرح شعارها و مسائل چالش برانگیز به لایه‌های مختلف اجتماعی آسیب زده و آن را بهانه‌ای برای فرار از عمل به وظایف ذاتی خود قرار دهند.

پس سرکار خانم مولاوردی لطفا به جای پرداختن به مسائل دست چندم بانوان حداقل به اجرایی کردن موارد قانونی بر زمین مانده یا فراموش شده یا … بپردازید، اجرایی کردن قوانین حوزه افزایش مرخصی زایمان مادران، بیمه زنان خانه دار، تسهیل ازدواج جوانان و …»

/انتهای متن/