تمام بار اسلامیت نظام بر دوش زنان گذاشته شده است
معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده پس از برگزاری مسابقه والیبال تیم ملی کشورمان در مقابل آمریکا بدون حضور زنان در ورزشگاه، یادداشتی را منتشر کرد که در آن آمده است: چرا عده‌ای هنرشان پیچیده کردن مسائل است و با تبدیل یک مسئله ساده به مسئله چندمجهولی تمام بار اسلامیت نظام بر دوش زنان گذاشته شود.
به گزارش به دخت و به نقل از فارس، شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در فروردین‌ماه سال جاری از تأیید شدن حضور زنان در ورزشگاه‌‌ها برای تماشای مسابقات والیبال مردان خبر داده بود و در آخرین اظهار نظرهای خود در مصاحبه با خبرگزاری آمریکایی آسوشیتد پرس گفته بود: «اجازه حضور تعداد محدودی از بانوان در سالن برگزاری مسابقات لیگ جهانی والیبال در تهران داده خواهد شد و حدس می‌زنم تعداد محدودی از زنان که عمده آنها را خانواده‌های بازیکنان تیم ملی شکل می‌دهد، بازی‌های والیبال را تماشا خواهند کرد. اگر این موضوع عملا برای چند بار اتفاق بیافتد نگرانی‌ها کاملا رفع خواهد شد و ثابت خواهد شد که دادن اجازه به زنان برای تماشای مسابقات ورزشی مردان ، مشکل‌ساز نیست».
وی پس از پیروزی تیم ملی والیبال کشورمان در مقابل تیم آمریکا و عدم حضور زنان در ورزشگاه یادداشتی را منتشر کرد که در آن آمده است:
« بعد از پیروزی والیبال ایران در مقابل امریکا سؤال این است آیا در این دو سال شرایط و اوضاع و احوال تماشای این بازی‌ها تغییر اساسی پیدا کرده که حکم آن نیز باید مشمول تغییر شود؟ آیا با این اوصاف کشور خود را ناتوان از مدیریت و کنترل این موضوع ساده و تعبیه سازوکارها و ایجاد زیرساخت‌های لازم معرفی نمی‌کنیم؟
امشب پیروزی غرورآفرین تیم ملی کشورمان در برابر تیم آمریکا در لیگ جهانی والیبال کاممان را شیرین کرد. بالاخره بعد از ماه‌ها اما و اگر برای حضور زنان در ورزشگاه این مسابقات به میزبانی ایران برگزار شد.
ضمن ادای احترام به رأی و نظر مراجع عظام، در این مدت تمام تلاشمان بر این بود و هست تا این موضوع به مسئله و هزینه‌ای برای کشور تبدیل نشود و با رعایت تمامی جوانب و ملاحظات شرعی و عرفی و قانونی ضمن احترام و توجه به دغدغه‌ها و دل‌نگرانی‌های بخشی از جامعه، به خواسته و مطالبه مشروع بخشی دیگر از جامعه هم پاسخ داده شود.
بدیهی است این تلاش‌ها معطوف به حضور بی‌قید و شرط و به هر بهایی آن هم در همه رشته‌های ورزشی نیست، این در حالی است که تمام این قیل و قال‌ها نه برای تماشای ورزش فوتبال و شنا و بوکس و کشتی بلکه برای تماشای ورزش والیبال است که تا دو سال پیش منع خاصی نداشت و امری عادی تلقی می‌شده است.
سؤال این است آیا در این دو سال شرایط و اوضاع و احوال تماشای این بازی‌ها تغییر اساسی پیدا کرده که حکم آن نیز باید مشمول تغییر شود؟ آیا با این اوصاف کشور خود را ناتوان از مدیریت و کنترل این موضوع ساده و تعبیه سازوکارها و ایجاد زیرساخت‌های لازم معرفی نمی‌کنیم؟ مگر در همین کشور طرح سالم‌سازی دریا پیاده نشده است؟
در همین سفرهای استانی و در سخنرانی‌های عمومی رئیس‌جمهور یا در اماکن مذهبی با اتخاذ تدابیر لازم زن و مرد در کنار هم حضور دارند چه اتفاقی می‌افتد؟ چرا عده‌ای هنرشان پیچیده کردن مسایل و دشوار کردن حل آن است تا گرهی که با دست باز می‌شود را با دندان هم نتوان باز کرد؟ و با تبدیل یک مسئله ساده به مسئله چندمجهولی بدین ترتیب تمام بار اسلامیت نظام بر دوش زنان گذاشته شود.
بویژه در آستانه سالگرد انتخابات 24 مرداد 92 که همه اعضای دولت بشدت درگیر ارائه گزارش و برنامه‌های متعدد برای گرامیداشت این حماسه سیاسی هستند، طوری وانمود شد انگار هم و غم ما جز این نیست و تمام فعالیت‌های خود را تعطیل کرده‌ایم و شبانه‌روزی در تکاپوی تحقق این موضوع هستیم. البته این سناریو از ماه‌ها پیش کلید خورده بود، همان زمان که سعی کردند به دروغ از قول من این موضوع را در صدر مطالبات زنان قرار دهند و بر اساس آن چه تحلیل‌ها که ارائه ندادند.
بالاخره این موضوع در صدر منکرات جای گرفت، غافل از آنکه به راحتی از کنار منکرات بزرگ‌تر عبور می‌کنیم و سرمان را یواشکی برمی‌گردانیم تا مبادا خطی بر وجدانمان بیافتد: زندگی 5 هزار زن کارتن خواب در تهران، آمار 9 درصدی معتادان زن از کل معتادان که در 5 سال اخیر دو برابر شده است، آمار 32 درصدی مرگ‌ومیر زنان ناشی از اعتیاد، رواج افسردگی و رسیدن سن اعتیاد به 13 سال در بین دختران و تغییر الگوی مصرف آنها از مواد سنتی به مواد صنعتی و روانگردان که منجر به لذت و هیجان و شادی کاذب می‌شود، وجود دو میلیون کودک کار در کشور و… قله‌ای از کوه یخی است.
همزمان خبر تجاوز گروهی 6 مرد معتاد زیر پلی به دختر 11 ساله‌ای که کودک کار است هم منتشر شد. خبری که در هیاهوهای اخیر گم شد و دریغ از واکنشی کوچک به این عمل شنیع و غیر انسانی که به فرموده مولای متقیان از شنیدن آن انسان اگر بمیرد رواست.
در چند هفته اخیر شدیدترین هجمه‌ها و حملات را از جانب کسانی که اکثریت واجدین شرایط دو سال پیش در چنین روزهایی بر روش‌ها و رویکردها و رویه‌های آنان خط بطلان کشیدند تحمل کردیم، کسانی که 8 سال در غار کهف خود خزیده بودند در این دو سال از هیچ کوششی برای پاشیدن بذر ناامیدی و دلسردی در میان مردم دریغ نورزیده‌اند. جماعت مقدس‌نما و مدعی دیانتی که با صدور اطلاعیه پشت اطلاعیه و خط و نشان کشیدن‌های پی‌درپی از زلزله به پا کردن در روز مسابقه و برخورد خونین تا قبیح‌ترین و مشمئزکننده‌ترین اهانت‌ها و توهین‌ها که لایق خودشان بود، زنان و دختران پاکدامن و عفیف این سرزمین را خطاب قرار دادند.
کسانی که نام یاران خدا را بر خود نهاده‌اند به رغم توصیه دیگران به حیا، برای نهی از یک منکر ده‌ها منکر دیگر مرتکب شدند، الفاظی که قلم از یادآوری و نوشتن آن شرمسار است و مصداق بارز چندین عنوان مجرمانه در قوانین جمهوری اسلامی ایران است.
اگر روزی زنان و دختران عزیزمان این جماعت را ببخشند بی‌تردید فراموششان نخواهند کرد و در حافظه تاریخی خود این روزها را به یاد خواهند سپرد.»
در مسابقات والیبال روز گذشته تنها تعدادی از خانم‌ها حضور داشتند که به گفته مدیر تشریفات فدراسیون والیبال، یکی از این خانم‌ها از سفارت روسیه آمده و معاون کنسول این کشور است که به همراه فرزندان خود به سالن مسابقه آمده بود و چند خانم هم از سفارت مجارستان در سالن مسابقه حضور داشتند که به همراه فرزندان خود به سالن آزادی آمده بودند. خانم دیگری که در سالن حاضر شده بود پاسپورت ایتالیایی داشت و در سفارت این کشور مشغول فعالیت است.
/انتهای متن/
