یاری حجت خدا را از زینب (س) بیاموزیم
چهار درس از بانویی که یاور چهار امام معصوم بود در ایام ولادت شان می آموزیم؛ بانویی که صبربرعظیم ترین مصیبت های تاریخ بشریت را در کارنامه خود داشت. البته جز درس صبوری بر مصیبت، درس های بزرگ دیگری هم از زندگی این بانوی قهرمان می توان اموخت که شاید مهم ترین آن، چگونه یاری کردن امام زمان خویش است که ما برای یاری آخرین حجت خدا بر زمین به آن نیاز داریم.
زینب کبری(س) تحت تربیت معصومین و زندگی در کنار معصومین به الگویی برای انسان‌های غیرمعصوم تبدیل شد تا نشان دهد سبک زندگی یک مومن ولایتمدار به چه شکل باید باشد. ایشان بانویی است که زندگی اش هزاران درس برای زندگی انسان ایمانی دارد. می‌توان با مطالعه رفتار این بزرگ بانوی تربیت شده در مکتب اهل بیت(ع) برای لحظه لحظه زندگی نکاتی برداشت کرد که در این مجال کوتاه به گوشه‌هایی از آن می‌پردازیم.
خودسازی
اولین نکته‌ای که می‌توان به آن پرداخت رشد و خودسازی دختر امیرالمومنین(ع) در شرایط سخت زندگی است.
امروزه شاهدیم که برخی جوانان علت رفتارهای غلط و ناهنجاری‌های خود را در کاستی‌ها، سختی‌ها و مشکلات می‌بینند و ادعا دارند که اگر زندگی شان به این اندازه سخت نبود، دچار غفلت‌ها و کجروی‌ها نمی‌شدند. بعضی جوانان را هم می بینیم که دچار انحراف و کجروی نشده اند و علاقمند به زندگی در مسیر اهل بیت(ع) هستند اما به دلیل شدت و فراوانی سختی‌ها و مشکلات، تسلیم روزمرگی می شوند و از رفتن در مسیر دشوار هدفداری در زندگی منصرف می شوند.
این در حالی است که حضرت زینب کبری(س) از سنین کودکی همواره با سخت ترین وقایع و مصیبت‌ها روبرو بوده‌اند و در متن همین سختی ها بوده که با خودسازی و قرار گرفتن در مسیر بالندگی نه تنها خود را در راه بندگی خدا رشد دادند، بلکه در مراحل مختلف، با سبک زندگی خود دیگران را هم به سمت رشد هدایت کردند.
آن بانوی بزرگوار با طرزعمل خود در علم آموزی، خانه‌داری، تشکیل جلسات آموزشی، خدمت به امام زمان شان و … نشان دادند که تهدیدهای بزرگی مانند یتیمی در سن کودکی، غربت و … را می‌توان تبدیل به فرصت کرد و با تمرکز بر کلید طلایی خودسازی به یک عنصر موثر اجتماعی در جامعه تبدیل شد.
فعالیت اجتماعی
حضرت زینب کبری(س) با عزیمت پدر به کوفه به همراه خانواده رهسپار این شهر شد و در آنجا به برگزاری کلاس تفسیر قرآن و تربیت دینی بانوان پرداخت. این رویه عملی نشان دهنده این است که بانوان در مسیر فعالیت اجتماعی نیازی نیست به امورمردانه روی آورده وبخواهند با ورود به این عرصه ها، قدرت و پهلوانی خود را به رخ جامعه بکشند، بلکه همین بانویی که در شرایط اضطرار پس از واقعه کربلا یک تنه در برابر نامردان روزگار ایستاد و قافله سالاری آل البیت را برعهده گرفت، با فعالیت های موثر تربیتی و آموزشی خود این مهم را یادآور شد که برای بانوی ایمانی، ترویج فرهنگ قرآنی، انتشار علم و تربیت افراد جامعه بزرگترین راه حضور موثر در عرصه‌های اجتماعی و خدمت به امام زمان خویش است.
این سبک زیست اجتماعی و فعالیت تربیت محور بانوی کربلا نشأت گرفته ازاین آموزه ی پدر بزرگوار ایشان است که فرمودند: “هرکسی فردی را تربیت کند یک جهان را تربیت کرده است.”
امروز هم زنان مومن ولایتمدار باید در هر حالی خود را مقید به آموزش و تربیت نیرو برای انقلاب بدانند و با پرداختن به امر کلیدی تعلیم و تربیت در ظهور و بروز مناسب استعدادهای خود و دیگران در جامعه ایمانی نقش موثر داشته باشند.
روایتگری
بانوی صبر و استقامت پس از واقعه کربلا به برگزاری محافل روضه و روایتگری از مصائب اهل بیت(ع) و روشنگری علیه ظلم ظالمان پرداخت و مردم را با جریان حق و باطل آشنا می‌کرد.این درسی است برای مدعیان پیروی از اهل بیت(ع) که نه تنها در سختی و فشار زندگی با دیدن غلبه ظلم حاکمان جور عقب نشینی نباید کرد بلکه بایستی به روایتگری از ظلم ظالم و غربت مظلوم پرداخت تا نسل‌های بعدی نیز با فرهنگ انقلابیگری آشنا شوند.
این مهم مخصوصا در دوره کنونی که نسل چهارم و پنجم انقلاب در سن رشد و نسل سوم انقلاب در دوره پذیرش مسئولیت قرار گرفته‌اند، بسیار ضروری است. اکنون زمانی است که لازم است نسل اول و دوم به روایتگری از مبارزات انقلاب و دفاع مقدس پرداخته و فرهنگ انقلابیگری اصیل را به نسل‌های بعدی منتقل کنند، به خصوص در زمانی که دشمنان سعی دارند با نفوذ در بین مسئولان و تهاجم فرهنگی علیه جوانان مسیر انقلاب را منحرف کرده و به سویی ببرند که از ارزش های اسلامی و انقلابی فقط نامی باقی بماند.
مبارزه و تبعید
عمه سادات پس از بازگشت از شام به مدینه به روایتگری از مبارزات و شهادت شهدای کربلا بسنده نکرد و با خطبه‌های توفنده خود به رسوایی طاغوت و انگیزش روحیه انقلابی بین مردم پرداخت و تا جایی پیش رفت که حاکم مدینه با احساس خطر از قیام مردمی به آن بانو پیام داد تا سکوت را در پیش گیرند اما تبلور فرهنگ علوی در آن تربیت شده بیت نور، مانع از آن بود که در برابر یزیدیان سکوت کرده و نابودی دین را به تماشا بنشیند لذا این حرکت انقلابی آنقدر ادامه یافت تا حضرت را از مدینه تبعید کردند.
این همان رسالتی است که امروز هم صاحبان قلم، سخنوران و اهالی رسانه باید برعهده گرفته و با رسوا کردن ظالمان و خائنین به فرهنگ انقلاب و اسلام که استکبار جهانی و ایادی اش در راس انها هستند، بستر پیشرفت و صدور انقلاب اسلامی را آماده کنند.
این تنها شمه‌ای از آموزه‌ها و برکات حضور یک بانوی انقلابی در دوره امامت چهار امام نخست شیعیان است، جا دارد مومنین برای تبرک جستن از ایام ولادت اسوه ایثار و استقامت با تامل در زندگی آن حضرت و با درس گرفتن از رفتار این شاگرد تربیت شده در بیت ائمه اطهار(ع)، خود را برای یاری امام دوازدهم آماده کنند، بلکه با اقتدا به آن بانوی حسینی بتوانیم حسینی وار زندگی کرده و زینب گونه به یاری حجت خدا بپردازیم.
/انتهای متن/
