در هنرخط آینده ی روشنی پیش روی خانم هاست

فاطمه قاسم آبادی/

خانم سعودی لطفا خودتان را به طور کامل معرفی کنید.
– سلام می کنم به شما و خوانندگان به دخت، من مرضیه سعودی هستم متولد آذر سال 1364 هستم. در دانشگاه رشته ی مترجمی زبان انگلیسی خوانده ام و در مقطع ارشد هم ادبیات فارسی.

از چه زمانی به خط علاقمند شدید و چطور شد به سمت این هنر رفتید؟
– من در سال 84 نزد استادم خانم بشیری یک سال خط تحریری را آموزش دیدم. از سال 85 تا 86 خدمت استاد همتی بودم و بعد از آن در امتحان های انجمن خوش نویسان شرکت کردم.
خوشبختانه در آنجا متوجه شدم که انجمن در شرق تهران هم شعبه باز کرده است. به همین خاطر از سال 86 به مدرسه ی فرهنگ آمدم و در مدرسه ی فرهنگ در خدمت استاد اقبال پور افتخار شاگردی دارم.

مشوقین شما در خطاطی چه کسانی بودند و یا به قولی جرقه ی علاقه ی به خطاطی را چه کسی در شما ایجاد کرد؟

– واقعیت این است که مادربزرگم به شدت به خط و خطاطی علاقمند بود و چون ما در خانواده سه خواهر بودیم، همیشه می گفتند که حداقل یکی از شما بروید دنبال خوش نویسی، به خاطر همین هم من وقتی کنکورم را دادم درست سال 86 بود که از همان سال هم به صورت جدی پیگیری کردم و خدارا شاکرم که موفق شدم.

به نظر شما جایگاه زنان در خطاطی چطور است و آیا زنانی داشتیم که در این هنر به جایگاهی بالا دست پیدا کنند؟
– در گذشته بیشتر هنرجویان آقایان بودند و الان هم بیشتر استادان و هم هنرجویان خطاطی را آقایان تشکیل می داده اند ولی در سال های اخیر تعداد زنان و دخترانی که به سمت این هنرآمده اند خیلی نسبت به قبل افزایش پیدا کرده است. می توان گفت بیشتر از دو دهه است که اقبال خانم ها به این هنر بسیار بالا بوده است. البته من آمار دقیقی ندارم ولی طبق تجربیات شخصی در این هشت سال تدریس با توجه به هنرجویان مختلفی که دیده ام می گویم.
به خاطر همین حجم استقبال هم مطمئن باشید که آینده ی بسیار بهتری هم پیش روی خانم ها در این رشته وجود خواهد داشت.
ما در حال حاظر استادان زن زیادی داریم که در خط به جاهای بالایی رسیده اند مثل خانم سیده صغری حسینی که همسر استاد حیدری هستند ، خودشان استاد بزرگ شکسته نستعلیق هستند.

به نظر شما چرا این علاقه در زنان و دختران به خطاطی پیدا شده است؟

– از نظر من هنر خط به خاطر حس لطافت، آرامش و صبوری که در خود دارد بیشتر مورد توجه خانم ها قرار گرفته است و در این سالها خانم ها بیشتر به خط علاقه نشان می دهند. البته این یک چیز مطلق نیست ولی به نظر من حداقل در سنین پایین تر پسرها شاید بیشتر در کلاس خط به دنبال شیطنت باشند تا دخترها !

هنرجویان شما بیشتر به چشم تفریح به این رشته نگاه می کنند یا برای شان رسیدن به جایی که در این رشته درآمدی کسب کنند هم مهم است؟
– خب در ابتدای امر هر کسی به دنبال علاقه اش وارد این رشته می شود و نگاه اولیه به این هنر به صورت شغل و حرفه نیست.
در وادی خوش نویسی بیشتر مردم به دنبال آرامش و صبری که به انسان می دهد و آدمی را از هیاهوی زندگی روزمره جدا می کند ، هستند و اینکه ساعاتی در روز را انسان می تواند تنها و تنها برای خودش باشد… این برای هنرجویان مخصوصا در اول کار مهم تر و جذاب تر است.
ولی بعد به صورت ناخودآگاه کسانی که این هنر را به صورت حرفه ای دنبال می کنند مساله ی ادامه و رسیدن به مرحله ی استادی برایشان تبدیل به یک دغدغه می شود و دوره های بیشتری را پشت سر می گذارند تا به موفقیتی که بخواهند برسند.

شما از درآمدتان به عنوان یک مدرس و استاد خط راضی هستید؟
– به شکل درآمدی که زندگی را کفایت کند نه! به قولی می گذرانیم…البته من هنوز در وادی هنر خطاطی تازه کار به حساب می آیم و نمی توانم توقع درآمد یک استادی را که بیست، سی سال است در این وادی قدم گذاشته را داشته باشم. فعلا به صورت یک منبع درآمد بالا به این کار نگاه نمی کنم.

می گویند دنیای خطاط ها متفاوت است با بقیه. آیا این درست است؟
– من در مورد هنرهای دیگر به آن صورت اطلاع ندارم ولی در هنر خطاطی به این دلیل که سر و کار ما با جمله و شعر است در واقع همه سعی می کنند که بهترین انتخاب ها را داشته باشند یعنی جملاتی که انرژی منفی می دهد یا ارزش ادبی خاصی ندارد مسلما جزو انتخاب های یک خطاط برای نوشتن نمی تواند باشد. و چون نوشته ی یک خطاط باید در معرض دید قرار بگیرد و به نوعی نمادی از خود خطاط است به خاطر همین هم همه سعی می کنند بهترین جمله ها و زیبا ترین شعر ها را انتخاب کنند برای کارشان و ناخودآگاه آن چیزی که به دنبالش هستیم، به نوعی امور با ارزش است. به تعبیری هر چیز که در جستن آنی آنی…
وقتی شما می روی به دنبال کاری که به شما عشق و انرژی و آرامش بدهد نا خودآگاه روی رفتار و کردار و گفتارت هم این انتخاب ها تاثیر می گذارد و این به طور کلی دنیای خطاطی را از هنر های دیگر جدا می کند .

به نظرتان جایگاه خط در میان عامه مردم کشور ما چگونه است و چقدر از آن استقبال می شود؟
– من فکر می کنم نسبت به هنرهای دیگر مردم با خط و خطاطی خیلی بیشتر ارتباط بر قرار می کنند چون در مورد هنرهای دیگر معمولا کسی باید باشد که آن هنر را برایشان توضیح بدهد که چه موادی در آن اثر هنری به کار رفته است یا چه مفهومی دارد … ولی از آنجا که ایرانی ها خیلی عاشق شعر و جملات زیبا هستند و خط نستعلیق هم به نوعی خط ملی کشور ما به حساب می آید هم با شعر ارتباط بر قرار می کنند، هم با خط. به همین دلیل فکر می کنم هنر خط بیشتر از خیلی هنرهای دیگر مورد توجه و استقبال عامه مردم ماست.
ادامه دارد…

/انتهای متن/