دست مریزاد خانم کارگردان!

فرزانه حکمت/

 در موضوع شهادت یک مرد و رفتن او از کنار خانواده، خیلی حرف های ناگفته هست. با همسران شهدا هم شاید زیاد صحبت شده باشد، اما آنچه در این مورد هنوز جایش خالی است، حرف های نگفته ایست از دل، که نه کلیشه ایست و نه شعاری، اما شنیدنی است و دلنشین.

در برنامه مستند “بعد از تو” آنچه بیش از هر چیز توجه بیننده را جلب می کند، نگاه متفاوت به زندگی خانواده شهداست پس از شهادت مرد خانه. نگاه ارزشی و در عین حال واقع بینانه و ملموس به زندگی خانواده شهید پس از او، وجه برجسته مستند “بعد از تو” است.

شاید بتوان گفت مهم ترین عاملی که این نگاه توامان را در فیلم محقق می کند، شخصیت چندوجهی همسرشهید است؛ زنی که هم مومن است و هم آشنا با مسائل واقعی که در امروز جامعه جاریست. زنی که توانمند است در مواجهه با خیلی از مسائل و مشکلاتی که زندگی پس از شهید برای همسر او در بردارد و شان شهید و همسر شهید را در این مواجهه خوب حفظ می کند. زنی که به زندگی نگاهی خوب دارد و بلد است که این نگاه را بخوبی بیان کند و مومنانه و صبورانه زیستن را در روایت زندگی خود تفسیر می کند. زنی که در عمل نشان می دهد که درخت طیبه شهادت می تواند نه تنها مردی رزم آور در لباس خلبانی به بالاترین مراتب انسانی و ارزش های الهی برساند، بلکه می تواند همسر او را هم که همراه شایسته ای برای آن مرد بوده، به درجاتی بالا از انسان بودن، زن بودن و بنده خدا بودن برساند.

و براین منِ بیننده همه این ها به یمن خوشفکری و تلاش هنرمندانه کارگردانی به تصویر کشیده شده که خود یک زن است که حتما اهل فکر است و اهل ایمان است و آشنا با کار خطیر پیام رسانی مناسب و اثرگذار.

وقتی برنامه “بعد ازتو” را دیدم، آرزو کردم این گونه زنها در جامعه ما بیشتر باشند؛ زن هایی مثل همسر خلبان علیرضا بی طرف و آرزو کردم که این زن ها بیشتر دیده شوند؛ به یمن تلاش شایسته کارگردانانی از قبیل کارگردان این برنامه.

بعد فکر کردم باید به خانم کارگردان “بعد از تو” و همه کسانی که مثل او کار رسانه را این طور خوب بلدند و این طور خوب هنرمندانه انجامش می دهند، دست مریزاد گفت.

 /انتهای متن/