«ملالی»، شهید راه استقلال افغانستان
در مبارزه بر علیه انگلیس برای رسیدن به استقلال ملالی میوندی هم بود؛ دختری که وقتی دید پرچم علمدار سپاه مردم میوند به زمین افتاد، اسلحه به دست گرفت و شروع به جنگ با سربازان ارتش انگلیس کرد تا اینکه به دست اشغالگران انگلیسی شهید شد .
بعد از قتل نادرشاه افشار توسط عده ای از فرماندهان لشکرش در سال 1126ه.شمسی، «احمد خان ابدالی» که جزء سرداران نادر بود، مقدمات استقلال افغانستان را فراهم کرد[1]. البته گرچه او اعلام استقلال کرد اما دولت ایران به هیچ وجه این استقلال را به رسمیت نشناخت. اما چند دهه بعد «دوست محمدخان بارَک زایی» با استفاده از حمایت استعمارگران انگلیسی توانست خاندان سدوزایی را ساقط کند و قدرت را به شکل کامل در دست بگیرد[2]. دولت استعمارگر انگلستان هم که می دید زمینه ای برای نفوذ در آن منطقه ایجاد شده شروع به جذب افراد در جهت تاثیرگذاری بر سیاست داخلی بخش شرقی ایران کرد. فتنه گری انگلیسی ها در آن منطقه ادامه داشت تا اینکه داستان شکایت عده ای از مردم افغانستان از ظلم و ستم بارک زایی ها به دولت ایران پیش آمد.
ناصرالدین شاه قاجار هم که در پی جبران تحقیر تاریخی شکست ایران از روسها در دوران فتحعلی شاه بود و هم برای اینکه جلوی سرکشی های خاندان بارک زایی بایستد؛ لشگری را برای ساقط کردن این خاندان روانه ولایت هرات کرد. این لشگر توانست بعد از جنگ با سربازان بارک زایی، شهر هرات را به تصرف کامل خود درآورد. با درخواست کمک بارک زایی ها از دولت استعمارگر انگلیس، دولت انگلستان به ایران اعلام جنگ داد و ارتش این کشور از جنوب وارد خاک ایران شد و جزایر خارک و ابوموسی، و بوشهر را به اشغال خود درآورد. و به این ترتیب ناصرالدین شاه که تاب جنگ با انگلیسی ها را نداشت بر سر میز مذاکره نشست تا اینکه براساس توافقاتی که در معاهده پاریس میان ایران و انگلیس انجام شد، در تاریخ 13 اسفند 1235ش. افغانستان کاملا از ایران جدا شد و اعلام استقلال کرد[3].
آنوقت برای کشور «روباه پیر!» چه موقعیتی از این بهتر برای ورود و سلطه بر کشور افغانستان؛ پس یک دهه بعد به شکل رسمی پای سربازان اشغالگر انگلستان به افغانستان باز شد.
مردم افغانستان و به ویژه مردم منطقه مِیوَند افغانستان که نمی توانستند حضور اشغالگران انگلیسی را در کشورشان تحمل کنند، علیه آنها دست به قیام زدند. در میان مردمان غیور میوند، دختری زندگی می کرد به نام «مَلالی» که در زمان قیام (سال 1259ه.ش.) تنها 19 سال داشت، وقتی دید پرچم علمدار سپاه مردم میوند به زمین افتاد، اسلحه به دست گرفت و شروع به جنگ با سربازان ارتش انگلیس کرد تا اینکه به دست اشغالگران انگلیسی شهید شد. و به این شکل نام ملالی میوندی به عنوان یک قهرمان شهید در افغانستان ثبت شد، به طوری که نام بسیاری از مدارس، بیمارستان ها و موسسات در این کشور «ملالی» است[4].
پی نوشت ها:
[1] -کتاب «جغرافیای کامل جهان»، تألیف حبیب الله شاملوئی، انتشارات بنیاد، چاپ ششم 1363.ش، ص79
[2] -«دانشنامه دانش گستر»، جلد2، موسسه علمی و فرهنگی دانش گستر، تهران 1389.ش، ص 679
[3] -روزشمارشمسی، علی حائری و همکاران، مرکز پژوهشهای صداو سیما، چاپ اول1382.ش، ص 399
[4] -کتاب «زنان در افغانستان»-فرصتها، چالشها و راهکارها-، نوشته محمدآصف محسنی (حکمت)، مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)-قم-، چاپ اول 1390.ش، ص 36
/انتهای متن/
