اگر کشوری جزو دولت‌های پرجمعیت جهان نباشد، نمی‌تواند به قدرتی درجه‌یک تبدیل شود!
اگر کشوری جز دولت‌های پرجمعیت جهان نباشد، نمی‌تواند به قدرتی درجه‌یک تبدیل شود و یا این مقام را حفظ کند؛ بدون وجود جمعیتی عظیم، تداوم فعالیت‌های علمی و تولیدات صنعتی و کشاورزی لازم برای اداره موفقیت‌آمیز جامعه غیرممکن است.
قدرت ملی یک کشور عبارت است از مجموع توانایی‌های آن کشور در تحمیل اراده خود بر سایر کشورها برای نیل به منافع ملی خود؛ قدرت ملی از مهمترین و اساسی‌ترین وسایل حفظ موجودیت و تأمین اهداف و منافع ملی کشورها تلقی می‌شود.
در علم سیاست، منابع قدرت به دو دسته منابع محسوس و منابع نامحسوس دسته‌بندی می‌شوند؛ مهمترین منابع محسوس عبارتند از: 1ـ جغرافیا 2ـ وسعت سرزمین 3ـ منابع ملی 4ـ توان اقتصادی 5ـ توان نظامی 6ـ جمعیت.
مسئله جمعیت که در مباحث استراتژیک از آن با نام منابع انسانی یاد می‌شود، اصلی‌ترین نقش را در تولید قدرت ملی ایفا می‌کند و سایر عوامل از جمله منابع مادی که شامل منابع زیرزمینی و روزمینی می‌شود همچنین توان تکنولوژیک، قدرت نظامی و حتی خود سرزمین کنار عامل “جمعیت” معنا پیدا می‌کنند.
از طرف دیگر جمعیت فعال هر کشور عاملی تعیین‌کننده در معاملات قدرت محسوب می‌شود.
اگرچه نمی‌توان یک کشور را تنها به‌علت آنکه جمعیتی بیش از سایر کشورها دارد، کشوری قوی دانست اما این مسأله نیز حقیقت دارد که اگر کشوری جزو دولت‌های پرجمعیت جهان نباشد، نمی‌تواند به قدرتی درجه‌یک تبدیل شود و یا این مقام را حفظ کند؛ بدون وجود جمعیتی عظیم، تداوم فعالیت‌های علمی و تولیدات صنعتی و کشاورزی لازم برای اداره موفقیت‌آمیز جامعه غیرممکن است.
انتهای متن/ منبع: خبرگزاری تسنیم
