دخترها و زن ها از استادیوم رفتن می گویند

قسمت اول

استادیوم رفتن و فوتبال تماشا کردن ، چند سالی است که سوژه داغ گه گاه رسانه هاست در کشور ما؛ اخیرا هم که در یک بازی ملی بلیت فروخته می شود به خانم ها و … بعد بلیت ها باطل می شود … بعد خیلی ها تا پشت در استادیوم می روند و … بعد بعضی ها هم با پرچم کشور رقیب وارد استادیوم می شوند…

0

در این گزارش سایت به دخت به تماشای موضوع استادیوم رفتن دختران و زنان از نگاه خودشان پرداخته است.

فوتبال از آن دست ورزش هاییست که نه تنها دیدن آن جذاب است، بلکه سال هاست در تمام دنیا تماشاچیان و طرفداران پر و پا قرص خودش را دارد و هر روز هیجان آن، افراد بیشتری را به خود جذب می کند. از طرفی  این روزها  شاهدیم زنان زیادی در بسیاری کشورها برای تجربه ی لذت تماشای  بازی فوتبال از نزدیک، به استادیوم ها رفته و در اوج و فرود بازی ها حضور مستقیم و فیزیکی دارند.

در ایران اما ماجرای دیدن مسابقات فوتبال در استادیوم ها توسط زنان و دختران هر چند وقت یک بار  تبدیل به یک موج خبری بزرگ می شود و … فروکش می کند و بعد از مدتی دوباره…

 برای روشن تر شدن قضیه گزارشی تهیه کردیم و اول سراغ چند تن از خانم ها رفتیم تا اهمیت تماشای فوتبال در استادیوم را از زبان خودشان بشنویم.

از خانم ها پرسیدیم: دوست دارید برای تماشای بازی فوتبال به استادیوم بروید؟


با تبعیض مخالفم

زینب که در دانشگاه رشته مطالعات زنان خوانده، از رفتن زنان به استادیوم حمایت می کند:

“اگر حضور بانوان در استادیوم آزاد شود، حتما برای دیدن بازی های مورد علاقه ام به استادیوم خواهم رفت. به نظر من اولویت بندی مسائل زنان اشتباه است، تا چند سال قبل فکر می کردم جامعه ما اینقدر مشکلات مختلف دارد که دیگر استادیوم رفتن بانوان بی اهمیت است اما الان اینطور فکر نمی کنم و به نظر من مسائل کوچک هم در جای خود مهم و ضروری هستند. چرا در بازی ایران و سوریه هواداران زن سوری به ورزشگاه آزادی رفتند اما زنان کشور خودمان پشت درها ماندند؟ این تبعیض علیه زنان است و من با تبعیض در هر شکلی مخالفم.”


عاشق فوتبالم اما…

الهه از عشقش به فوتبال و شرایط استادیوم حرف زد:

“من عاشق فوتبال هستم  و اگر شرایط برای حضور خانم ها مهیا باشد، حتما برای تماشای بازی ها استادیوم را انتخاب خواهم کرد. اما متأسفانه در شرایط فعلی حاکم بر استادیوم ها ، اصلا علاقه ای ندارم در محیطی بازی ها را ببینم که پر از فحش و توهین است. حتی برای همسرم هم این محیط پر استرس و انرژی منفی را نمی پسندم.”


مسئولین باید پاسخگو باشند

خانم عباسی خودش علاقه ای به دیدن ورزش ها و مسابقات  بطور مستقیم و در داخل استادیوم ندارد ولی می گوید:

“من ترجیح می دهم به جای رفتن به استادیوم، فیلم ببینم یا کتاب بخوانم اما نمی توانم نظرم را به دیگران تعمیم بدهم و در کل مخالف رفتن خانم های علاقمند به استادیوم نیستم. چون شاید برای من تماشا کردن زنده و حضوری یک ورزش اهمیتی نداشته باشد اما وقتی تعدادی زیادی از خانم ها خواستار حضور در استادیوم ها هستند، در صورت مناسب بودن شرایط برای حضور بانوان، این مطالبه اصلا نابجا نیست و باید مسئولین به آن پاسخ دهند.”


اگر بروند پشیمان می شوند

مریم، فوق دیپلم حسابداری و متأهل است، او هم دوست دارد برای  تفریح  به تماشای فوتبال در  استادیوم برود اما نه در هر شرایطی:

“در شرایط فعلی که فرهنگسازی صورت نگرفته به هیچ عنوان رفتن به استادیوم را برای خانم ها صلاح نمی دانم. ما اول باید به این فهم و باور برسیم که همه ی ما انسانیم و فوتبال یک بازی و ورزش برای سرگرمی ماست، همیشه برد و باخت وجود دارد و کتک کاری و فحش های رکیک کار انسان های متمدن نیست. پس ایده آل این است که زن و مرد مانند رفتن به سینما، بازی را در استادیوم ببینند و بعد از بازی بدون مسأله ای دنبال زندگی خود بروند اما من مطمئنم خانم ها با شرایط فعلی ورزشگاه ها اگر  هم بروند، خودشان پشیمان خواهند شد.”


رفتن به استادیوم حق طبیعی زنان است

لیلا هم حضور زنان را  در استادیوم یک حق طبیعی می داند و و تأکید می کند:

” اگر حضور خانم ها در ورزشگاه آزاد شود من برای دیدن بازی ها به ورزشگاه می روم چون به نظرم این حق طبیعی هر فرد است. مثل این است که به خانم ها اجازه رفتن به سینما را ندهند  و این واقعا خنده دار است. اینکه عنوان می کنند جو ورزشگاه خراب است به زنان ربطی ندارد و ما نمی توانیم قسمتی از جامعه را به خاطر بی فرهنگی عده ای دیگر از رفتن به استادیوم و لذت بردن از تماشای فوتبال و دیگر ورزش ها محروم کنیم این وظیفه دولت است که شرایط را برای حضور بانوان در استادیوم آماده کند.”


ما کجا باید انرژی خود را تخلیه کنیم
؟

کتایون هم خانم میانسالی است که از اهمیت حضور زنان در استادیوم اینطور می گوید:

 “حضور زنان در استادیوم یک موضوع مهم است و مسئولین نباید آن را تبدیل به یک انگیزه ی مبارزاتی کنند، چون هر چیزی بی دلیل تابو شود، ضدش مخفیانه به وجود خواهد آمد و بی دلیل تبدیل به معضل خواهد شد. چرا اینقدر زن و مرد می کنیم؟ چرا اینقدر مرزبندی؟ در همه ی مسائل زنان باید تاوان بدهند؟! پس ما زنان کجا باید جیغ بزنیم و بخندیم و انرژی جوانی مان را تخلیه کنیم؟ در اتاق مان؟ مسئولین ذی ربط می توانند استادیوم را خانوادگی یا زنانه و مردانه طراحی کنند ولی نمی دانیم چرا نمی خواهند این کار را بکنند.”


حضور خانوادگی در استادیوم

بشری خانم هم خودش علاقه ای به استادیوم رفتن ندارد اما برای حضور خانم ها به ورزشگاه و استادیوم پیشنهادات خوبی دارد:

“خیلی از خانم ها دوست دارند فوتبال را در داخل استادیوم تماشا کنند اما موانعی چون الفاظ بد و نبود ادب در برخی آقایان برای عدم حضور بانوان وجود دارد. به نظر من مسئولین می توانند قسمتی از ورزشگاه را برای خانواده ها طراحی کنند و هر مردی همراه دختر، مادر و همسرش به ورزشگاه برود و اینجاست که جوی از درون به وجود می آید که ادب و فرهنگ در آن محیط تزریق خواهد شد. اینطوری بسیاری از مردان ادب لازم را رعایت می کنند و حتی برای حفظ ناموس خود به بقیه مردان هم تذکر خواهند داد که رعایت کنند. راه حل دیگر این است که فضای استادیوم زنانه و مردانه شود. اما این راه حل در بلند مدت جواب نخواهد داد و بهترین راه حل همان فراهم کردن شرایط برای حضور خانوادگی است. سؤال مهم من این است که  چرا در حالی که نیمی از تماشاگران فوتبال در اروپا زنان هستند، با این وجود  همه در کنار هم می نشینند و جو ورزشگاه سازمان یافته است و بی حرمتی ها به شدت ایران دیده نمی شود،  یعنی همه می خواهند از یک تفریح دسته جمعی لذت ببرند و کمتر به دنبال حاشیه اند.”


رقابت بانوان برایم جذاب تر است

فریبا که مخالف رفتن بانوان به استادیوم است، گفت:

“من تماشای بازی ورزشی را دوست دارم ولی در محیط زنانه یعنی دوست دارم رقابت بانوان ورزشکار را ببینم نه رقابت مردان را. چون احساس می کنم این رقابت زنان است که در من انرژی تولید می شود. کلا تمایلی به نگاه کردن بازی های ورزشی مردان ندارم چون بارها دیده ام حتی وقتی مردان فامیل در خانه برای دیدن مسابقات ورزشی پای تلویزیون می نشینند، در صورت گل نشدن توپ به داور و بازیکنان توهین می کنند اما در ورزشگاه های زنان اعتراض خانم های تماشاچی بسیار مؤدبانه و در حد گفتن “وای” برای ابراز تاسف به بازیکنان داخل زمین  است.”


در استادیوم احساس امنیت نمی کنم

زهرا هم بانوی جوانیست که در پاسخ به سؤال ما گفت: 

” اگر حضور خانم ها در استادیوم آزاد هم شود من اصلا علاقه ای به رفتن به استادیوم ندارم، چون محیط استادیوم پر از افراد لات و لاابالی است و اصلا مناسب خانم های مسلمان نیست. اگر هم به احتمال خیلی کم بخواهم بروم حتما با همسر، برادر یا پسرم می روم چون به دلیل وجود افراد مزاحم و ناهنجار، به عنوان  یک خانم در این محیط احساس امنیت نمی کنم.”

 
شرایط  استادیوم بدتر می شود

محبوبه هم در ادامه نظرسنجی ما اضافه کرد:

“من به ورزش کردن علاقه زیادی دارم و خودم زمانی ورزش رزمی کار می کردم اما هیچ وقت علاقه ای به دیدن ورزش فوتبال چه از تلویزیون چه در داخل استادیوم نداشتم و فکر می کنم کلا وقتم را تلف کرده ام اگر بخواهم بازی فوتبال ببینم، خصوصا با توجه به جو و حاشیه های فوتبال و از آن بدتر محیط بسیار زشت استادیوم که برای مردان هم مناسب نیست چه برسد به خانم ها. از نظر من حضور خانم ها در استادیوم به دلایلی شرایط جوی را بدتر هم می کند. اول اینکه در استادیوم بندرت خانم های پوشیده و محجبه حضور دارند و حضور این خانم ها بعضی  مردان  را هم از دیدن بازی باز می دارد و حواس شان را پرت خواهد کرد. دلیل دوم هم این است که برخی آقایان به طور عادی زبان خوبی ندارند و در محیط های نامناسب و نامحترمانه ای بزرگ شده اند و در استادیوم این بی ادبی های شان بیشتر می شود و فحش های جدیدتر هم یاد می گیرند. از طرفی شما تصور کنید که خانم ها هم که حضور داشته باشند این تیپ آقایان برای خودنمایی بیشتر نه تنها رعایت نمی کنند بلکه زشت تر هم رفتار خواهند کرد. حالا به نظر شما استادیوم جای خانم هاست؟”

/انتهای متن/

 

درج نظر