با زودرنجی پسر تپلم چه کنم؟
وقتی یک بچه تپل داریم که مخصوصا موقع غذا خوردن همه توجه ها را به خود جلب می کند، طوری که باعث رنجش و آزار کودک ما می شود، چه برخوردی با او بکنیم . این سوال یکی از کاربران به دخت است که مشاور سایت خانم جمال زاده پاسخ داده است.
سوال:
با سلام خدمت گروه مشاوران سایت به دخت.
من پسری ۱۰ ساله دارم که کمی اضافه وزن داره.
به علت اینکه پسرم کمی تپله، در همه جا مورد توجهه، مخصوصا موقع خوردن غذا در مهمونی.
من از ورزش و رژیم خیلی کمک گرفتم تا این امر کاهش پیدا کنه ولی مردم با رفتارشون خیلی ضربه به اون میزنن. همه سر سفره اجازه شوخی و کنترل غذای بچه من رو به خودشون می دن تا حدی که بعضی وقت ها با گریه محل رو ترک میکنه.
مورد دیگه اینکه بسیار دل نازکه و خیلی زود سر هر چیز کوچیک گریه می کنه.
لطفا من را راهنمایی کنید ممنونم.
پاسخ:
دوست عزیز سلام وقت شما بخیر
عنوان کردید فرزند نازنین 10 ساله ای با ظاهری تپل و شخصیت حساس و زودرنج دارید و ظاهر فرزند شما باعث به وجود آمدن مشکلاتی شده است.
قبل از این که من جواب شما را بدهم خدمت شما عرض کنم که جای هیچ گونه نگرانی نیست، مسئله با برخورد و رفتارهای مناسب و صحیح شما و همچنین با گذشت زمان حل خواهد شد. بنابر این آرامش خود را حفظ کنید.
در ابتدا جنبه مثبت قضیه را نگاه کنیم. توصیفات شما در مورد فرزندتان نشان می دهد آقا پسر شما قلب مهربان و اخلاق خوبی دارد. گفتید هنگام برخورد نامناسب دیگران با گریه محل را ترک می کند. اگر بچه ی دیگری جای فرزند شما بود می توانست با حرف های زشت و پرخاشگری از خودش دفاع کند. این، لطیف بودن فرزند شما را نشان می دهد و جای خوشحالی دارد. البته گریه کردن در این موقعیت درست نیست ولی رفتار فرزند شما به اقتضای سنش است؛ با تربیت درست و گذشت زمان، فرزند شما رفتار و برخورد قاطعانه را یاد می گیرد. پس موارد زیر را عملی کنید:
- همان طور که افراد از لحاظ ظاهری و جسمی با یکدیگر متفاوت هستند، از لحاظ خصوصیات شخصیتی نیز با هم فرق می کنند. بنابر این فرزند دلبند خود را با بچه های دیگر مقایسه نکنید؛ زیرا این مقایسه کردن شما باعث تشدید نگرانی و ناراحتی شما می شود.
- فرزند نازنین شما از لحاظ عقلی و فکری در حدی نیست که بتواند دلیل و توجیه شما و دیگران را برای نخوردن غذا متوجه بشود. سعی نکنید با صحبت کردن و توجیه منطقی، پسرتان را از خوردن منع کنید.
- با زور و اجبار وی را به رژیم و نخوردن وادار نکنید. بیشتر از ورزش کمک بگیرید.
- هنگام صحبت کردن با فرزند خود از گفتار و کلام مناسب استفاده کنید.
- هنگامی که می خواهید در موردن نخوردن و چاق شدن با او صحبت کنید، از جملات امری و کلماتی که بار منفی دارند (مانند: انقدر نخور، چاق می شی، از بچه های دیگه یاد بگیر، دوستت ندارم، پسر خوبی نیستی و…) استفاده نکنید.
- می توانید از بازی ها و کتاب قصه هایی که نشان می دهد پرخوری خوب نیست و باعث زشت شدن ظاهر انسان می شود، برای آموزش دادن استفاده کنید.
- برای کنترل وزن فرزندتان رفتارهای خود را کنترل کنید( مثلا از خرید بیش از حد بستنی، پفک و … خودداری کنید، آن چه برای او مضر است را از دسترسش دور کنید و….)
- بیش از اندازه بر این موضوع حساس نشوید؛ زیرا این حساسیت باعث ایجاد تنش های روانی در شما می شود و ممکن است عکس العمل نادرستی در مقابل خوردن فرزندتان نشان دهید. اگر چاقی افراطی نیست، با گذشت زمان و رشد عقلی فرزندتان، وی متوجه چاقی و مضرات آن می شود و خودش رژیم می گیرد.
- در مورد رفتارهای فامیل می توانید با کسانی که به شما نزدیک تر هستند مثل خواهر، مادر و … صحبت کنید و آن ها را متوجه رفتارها و برخورد نادرست شان کنید و به آن ها بگویید که به پسر شما کاری نداشته باشند.
- بعضی اوقات لازم است به خاطر فرزند عزیزتان رفت و آمدها را کمتر کنید تا برخوردهای نادرست دیگران باعث ناراحتی پسر شما نشود. فرزند شما مهم تر از فامیل است.
- برای رفع مشکل حساس بودن و زود رنجی فرزندتان، از همسرتان بخواهید برخورد و صحبت کردن قاطعانه را به او آموزش دهد. البته اگر زود رنج بودن آقا پسر شما خیلی مسئله ساز شده نیاز است به مشاور مراجعه کنید.
- اگر خودتان بیش از اندازه احساساتی هستید سعی کنید رفتارهای خود (مانند گریه کردن و…) را کنترل کنید. چون شما الگوی فرزندتان هستید و وی از شما یاد می گیرد و حساس بودن و زودرنجی در او نهادینه می شود.
اگر با اعمال این موارد نتیجه ای نگرفتید، می توانید همراه فرزند خود به مشاور یا روان شناس مراجعه کنید.
موفق باشید.
/انتهای متن/
