چرا پسران هیچگونه توبیخی برای ظاهر بدشان نمی شوند؟

پوشش و لباس هر فردی نسبت مستقیم دارد با سلیقه و فکر و عقیده او. معمولا همه آدمها هم دوست دارند ظاهری آراسته و زیبا داشته باشند، مخصوصا دختران و زنان. اما آیا در جامعه ما که برای پوشش خانم ها در عرصه عمومی قواعدی هست، به موضوع پوشش و زیبایی و برازندگی آن به اندازه کافی توجه شده است؟

تولید لباس دختران و زنان و وضع بازار چقدر جوابگوی هنجارها و استانداردهای مورد نظر و هم  سلیقه مصرف کننده  است؟  طراحان مد ولباس در این عرصه چه جایی دارند؟

با میترا تمجیدی طراح لباس موفق و بنام ایرانی به گفت و گو نشستیم تا به این پرسش ها  از نگاه خود جواب دهد.

خانم تمجیدی به عنوان یک طراح مد و لباس موفق ایرانی بگویید چه نظری دارید در مورد نسبت مد با عفاف و حجاب؟

• اولین ایراد من به مترداف شدن دو واژه عفاف و حجاب است که به نظر من اصلا درست نیست. حجاب و عفاف به هم مربوط هستند ولی لزوما کسی که حجاب آن هم با معنای خاص چادر نداشته باشد، بی عفت نیست و بالعکس. واقعا چرا  باید عفاف را مساوی چادر کرد؟ در مورد نسبت حجاب با مد هم  فکر می کنم خود این دو تا با هم خیلی در تضاد نیستند بلکه آنچه باعث شده عده ای از دختران و زنان با موضوع حجاب و رعایت آن مشکل داشته باشند، مجموعه ای از عوامل است که زمینه نارضایتی مردم از زندگی شان را فراهم کرده است و بعضی از این اشکالات در ظاهر افراد در واقع نوعی  اعتراض آنهاست به این مشکلات. کمبودهای فرهنگی و عدم توجه به فرهنگ سازی درست در مورد حجاب هم یکی از این عوامل است.

 حجاب و عفاف به هم مربوط هستند ولی لزوما کسی که حجاب آن هم با معنای خاص چادر نداشته باشد، بی عفت نیست و بالعکس. واقعا چرا  باید عفاف را مساوی چادر کرد؟

به نظر من در مورد حجاب و تبلیغ برای آن باید حتی روی عواملی که ممکن است به چشم نیایند ولی اثری منفی در ذهن مخاطب داشته باشند، کار کرد. متاسفانه تبلیغات نادرست از یک طرف و عدم درک نیازهای جوانان از طرف دیگر باعث شده است که خیلی از جوانان حتی علی رغم میل باطنی خود نه تنها به سمت بد حجابی که دنبال بی بند و باری بروند.

 متاسفانه تبلیغات نادرست از یک طرف و عدم درک نیازهای جوانان از طرف دیگر باعث شده است که خیلی از جوانان حتی علی رغم میل باطنی خود نه تنها به سمت بد حجابی که دنبال بی بند و باری بروند.

البته عواملی مثل تبعیض در رعایت حجاب بین پسران و دختران هم به این مساله دامن می زند. دیدن اینکه یک پسر هر طور که دلش بخواهد می تواند در جامعه رفت و آمد کند و هیچ کس او را مواخذه نمی کند، مسلما موجب دلزدگی دختران می شود، چون می بینند که انگشت اشاره تنها به سمت آنهاست و پسران هیچگونه توبیخی برای ظاهربدشان نمی شوند.

به نظر من صدا و سیما باید یکی از عوامل موثر در تاثیر بر روی ذهن و فکر مردم باشد و با تولید آثار با کیفیت مردم را به سمت  الگوهای درست سوق بدهد. متاسفانه در چند سال اخیر تلویزیون نه تنها نسبت به قبل در این مورد پیشرفتی نداشته که در اکثر برنامه ها در  جذب مخاطب افت کرده است و آن  برنامه هایی هم که هنوز بیننده دارد، هیچ ایده و الگو پردازی درستی  به مخاطبین ارائه نمی دهد.

دیدن اینکه یک پسر هر طور که دلش بخواهد می تواند در جامعه رفت و آمد کند و هیچ کس او را مواخذه نمی کند، مسلما موجب دلزدگی دختران می شود، چون می بینند که انگشت اشاره تنها به سمت آنهاست و پسران هیچگونه توبیخی برای ظاهربدشان نمی شوند.

شما نقش خانواده را در این زمینه چطور می بینید؟ خودتان مشخصا در چه خانواده ای بزرگ شدید؟

• من خودم در خانواده ای به دنیا آمدم که در آن دو تفکر متفاوت وجود داشت، پدرم از روشنفکران زمان خود بود که که با حفظ قید و بندهای خانوادگی به آزادی تفکر و ورود به اجتماع دختران اعتقاد داشت؛ از طرف دیگر مادرم از خانواده های سنتی و بسیار مذهبی منطقه پامنار و بازار بود که به حفظ حجاب و مناسک دینی خیلی اهمیت می داد و من به عنوان یک دختر با وجود علاقه زیادم به پدر بیشتر وقتم را با مادرم می گذراندم و این در تفکرات و دید مذهبی من خیلی تاثیر داشت.برای همین است که معتقدم خانواده در شکل گیری شخصیت بچه ها مخصوصا مادر در نوع شخصیت دختر خیلی اثر مهمی دارد.

کلا نظر شما نسبت به زندگی خانوادگی و اهمیتش مخصوصا برای دختران و زنان چیست؟

• به نظر من زندگی خانوادگی و تشکیل خانواده مخصوصا برای دختران و زنان بسیار مهم و ارزشمند است. چون فکر می کنم که یک زن و شوهر با وجود تفاوت هایی که با هم دارند، باید برای حفظ زندگی  مشترک در کنار هم تلاش کنند و خود این در رشد شخصیت افراد خیلی اهمیت دارد. از این زاویه اگر نگاه کنیم به عقیده من،  خانه برای یک زن حکم قصر باشکوهی را دارد که او می تواند ملکه اش باشد و از این جهت این بخش از زندگی به نظر من می تواند زیبا ترین بخش زندگی یک زن باشد.

خانه برای یک زن حکم قصر باشکوهی را دارد که او می تواند ملکه اش باشد و این بخش از زندگی به نظر من می تواند زیبا ترین بخش زندگی یک زن باشد.

 از تحصیل و رشته درسی تان و هم تجربه های حرفه ای تان بگویید.

• من در رشته روزنامه نگاری وعلوم ارتباطات اجتماعی درس خوانده ام منتها به خاطر علاقه ای که به فیلم و سینما داشتم در دهه هفتاد یک دوره یک ساله کارگردانی را گذراندم . بعد از آن توانستم یک کارگردان مولف باشم و آنچه را در ذهنم بود، به تصویر بکشم و حرفم  را از این طریق بزنم.

 بعد از آن دوره، 20 الی 30 فیلم داستانی کوتاه و مستند کوتاه را کارگردانی کردم. سناریو های من اغلب در مورد مسائل فلسفی و مذهبی بودند و طبیعی است که آثاری که با مذهب سر و کار دارد، طبیعتا کارش سخت تر و بسیار دقیق تر باید جلو برود.

در نهایت بر اثر تلاش هایم در این عرصه بود که  فیلمنامه من با موضوع شهادت امام علی (ع) توانست جایزه بگیرد و مورد تجلیل قرار گرفت. البته همان جا پیشنهاد نوشتن فیلمنامه و ساخت فیلمی در مورد امام زمان(ع) هم به من داده شد که آن را هم نوشتم؛ آن هم با حال و حسی خیلی خوب و اثرگذار ولی متاسفانه به دلایلی ساخت این فیلمنامه متوقف شد.

با این حال چه شد که به طراحی لباس روی آوردید؟

• من به خاطر علاقه خاص و شناختی که از فیلمسازی داشتم در بیشتر سال هایی که سر صحنه فیلمبرداری می رفتم، طراحی لباس هم می کردم، البته این طراحی با طراحی دنیای مد و فشن تفاوت بسیار زیادی دارد. چون در طراحی لباس بازیگران، باید شناخت درستی از بازیگری و کارگردانی و حتی تا حدودی تهیه کنندگی داشت تا بتوان به تناسب همه اینها لباسی را برای یک شخصیت طراحی کرد که برای مخاطب به نسبت نقشی که دارد، باورپذیر باشد.

 طراحی لباس بازیگران با طراحی دنیای مد و فشن تفاوت بسیار زیادی دارد. چون در اینجا طراح لباس باید شناخت درستی از بازیگری و کارگردانی و حتی تا حدودی تهیه کنندگی داشته باشد.

طراح لباس بازیگران باید بداند که چه رنگ و طرحی برای چه شخصیت و چه مکانی مناسب است. اگر این اطلاعات را نداشته باشد لباس هایی که طراحی می کند چشم مخاطب را می زند و آن شخصیت را غیرواقعی جلوه می دهد. متاسفانه این اطلاعاتی است که خیلی از طراحان ما ندارند و همین باعث می شود که در این رشته غیر متخصصین هم ورود پیدا کنند و از کیفیت کارها کم شود.

 ادامه دارد…

/انتهای متن/