چگونه کودکم را مستقل تربیت کنم ؟

میل به استقلال در کودکان از سن سه سالگی شروع می شود و رشد می کند و تا آخر عمر ادامه می یابد. والدین با این میل کودکان در سنین مختلف چطور برخورد کنند که هم به نفع رشد استقلال کودک باشد و هم مشکل و خطری متوجه کودک نشود.

0

فریبا علیزاده/

در سن سه سالگی، کودکان دوست دارند بیشتر مستقل باشند. با این حال، دوست دارند که شما همیشه در کنارشان باشید. شما می توانید در عین حال که به کودک تان توجه دارید، وی را آزاد بگذارید که بیشتر مستقل باشد. شما باید کارها و اموری را به او نشان دهید که خودش به تنهایی انجام دهد. سپس زمان کوتاهی (یکی، دو دقیقه) از او دور شده، دوباره برگردید و نشان دهید که می خواهید بدانید او چه کار کرده است.

 به طور کلی، کودکان سه ساله خوشحال می شوند که از شما دور شده و به تنهایی بازی کنند. ولی بعد از چند لحظه باز می‎گردند و می خواهند مطمئن شوند که شما همیشه در کنار آنها هستید. زیرا در این سن، کودکان تا حدودی احساس خطر می کنند و با ندیدن شما بیشتر دچار استرس و ناراحتی می شوند. وجود شما در کنار آنها، بسیار اساسی و حیاتی است.       

                            

احساس مستقل شدن کودک را تقویت کنید                                                                                                     

تلاش برای مستقل شدن از سن سه سالگی آغاز شده و تا آخر عمر ادامه خواهد داشت. این امر چندین سال و با افزایش امور پیچیده تر ادامه می یابد. اموری مثل غذا خوردن، شست و شو، لباس پوشیدن و غیره که با تکرار و تمرین به مرحله تصمیم گیری و انجام دادن توسط خود کودک می رسد. او در این مراحل، تفکر و جهت گیری محدودی دارد؛ پس شکست و ناامیدی کودک در انجام امور و فعالیت های جدید عادی است. شما می توانید در این مواقع در کنار کودک خود باشید و به او کمک کنید. ولی هیچ وقت انجام کار را خودتان به عهده نگیرید؛ در این صورت احساس مستقل شدن در کودک شما تقویت می شود. 

 

راه های عملی

برای تشویق فرزند خود به مستقل شدن ، موارد زیر را در نظر بگیرید :                                                

_ با ارائه کارها و امور بسیار ساده ای مثل پوشیدن لباس خواب، موفقیت او را تضمین نمایید. این نوع لباس ها نباید تنگ، چسبان، دارای زیپ و دکمه باشند، لباس های ساده و گشاد انتخاب کنید تا پوشیدن آن ها آسان باشد.        

_ امور و کارهایی را که می خواهید فرزندتان انجام دهد، به امور ساده و کوچک تر تقسیم کنید. به عنوان مثال؛ وقتی می خواهید شیوه پوشیدن پیراهن را یاد بگیرد، بهتر است شما پیراهن را به طور باز نگه دارید، در این صورت تنها کاری که کودک باید بکند این است که دست های خود را در آستین های پیراهن قرار دهد.  همچنان که کودک بزرگ تر می شود و اعتماد به نفس به دست می آورد، او را تشویق کنید که خودش پیراهن را بردارد و دست های خود را در آستین ها قرار داده و آن را بپوشد.      

                                                 

 استقلال در هشت سالگی  

وقتی فرزند شما به سن هشت سالگی رسید، در انجام دادن بسیاری از امور شخصی خود از قبیل شست و شو و پوشیدن لباس نیاز به کمک شما نخواهد داشت. با این حال، لازم است که نحوه استفاده از صابون و مواد پاک کننده به او یادآوری شود. او در این سن اصرار دارد که بعضی از کارهای خارج از خانه از قبیل دیدن دوستان یا رساندن پیغام به یکی از همسایگان را بدون همراهی شما انجام دهد. در چنین شرایطی شما باید موقعیت و وضعیت خاص فرزند خود و همسایگان را در نظر بگیرید. اگر احساس می کنید که فرزندتان به اندازه کافی رشد کرده و می تواند از خود مراقبت کند، می توانید استقلال بیشتری به او بدهید. ولی چنان چه او بیش از اندازه تحریک پذیر بوده و نمی تواند خطرات احتمالی را تشخیص دهد ، محدودیت بیشتری برای او قایل شوید. هم چنین ، وجود خیابان اصلی، رفت و آمد اتومبیل ها یا نبودن مغازه هایی در محل، می تواند روی تصمیم شما تاثیر بگذارد.                                                                                                   

وقتی فرزند هشت ساله شما می خواهد به تنهایی از خانه خارج شود، انجام کارهای کوچکی از قبیل خرید یک بطری شیر از مغازه محلی یا رساندن پیغامی به همسایه را به او محول کنید تا بتواند مستقل بودن را تمرین کند. هرکدام از این تمرین ها که با موفقیت انجام شود، باعث می شود که اعتماد به نفس فرزند شما بیشتر شود. لازم است که شما بدانید فرزندتان به کجا می رود، با چه کسی ملاقات می کند، چه موقع به خانه برمی گردد.                                            

سعی کنید امور را به قسمت های کوچک تر تقسیم کنید. به عنوان مثال، فرزند شما چه موقع باید بیدار شود، چه موقع صبحانه بخورد و چه موقع خانه را ترک کند.

موقعیتی فراهم کنید که فرزند شما بداند چه کار باید بکند و سعی کنید در این زمینه به او کمک کنید. به عنوان مثال، ممکن است او به یک ساعت زنگ دار نیاز داشته باشد؛ شما باید چنین ساعتی را برایش تهیه کنید و روش استفاده از آن را نیز به او یاد دهید.

فرزند شما با هر قدمی که برمی دارد و موفقیتی که به دست می آورد، احساس خوشحالی و پیشرفت می کند. با این حال، انتقال از وابستگی تا استقلال در انجام امور شخصی و کارها مرحله دشواری است. به یاد داشته باشید که او همیشه نمی تواند در این زمینه موفق باشد. بنابر این لازم است شما هر از چند گاهی در انجام امور در کنارفرزندتان باشید.

/انتهای متن/

درج نظر