کودک من لجباز است یا استقلال خواه ؟
کودک دوست دارد مستقل باشد و استقلال خود را به دیگران نشان دهد و برای اظهار این استقلال گاهی لجبازی می کند. ، روش هایی هست که پدر و مادر هم زمینه استقلال کودک را فراهم کنند و هم لجبازی او را برطرف سازند.
فریبا علیزاده/
از زمان از شیرگرفتن، کودک بتدریج به “خود” توجه و آگاهی پیدا می کند و در سن سه سالگی این آگاهی آشکارتر می شود. با رشد این آگاهی، کودک در به دست آوردن آزادی و استقلال تلاش می کند. از نمودهای این پدیده، مخالفت هایی است که از کودک سر می زند به طوری که گاه کودک برعکس کارهایی را که به او گفته می شود، انجام می دهد. این قبیل نافرمانی ها معمولا موقتی است و در صورتی که حالت شدید و بیمارگونه نداشته باشد، عادی و طبیعی است.
اصرار کودک به مستقل شدن
در بازه سنی 3 تا 7 سالگی این حالت در کودکان تشدید می شود. زمانی که کودک اصرار می کند که خود قاشق را به دست گیرد و غذا بخورد یا کارهای دیگری انجام دهد، در واقع به دنبال به دست آوردن استقلال است. گرایش به استقلال لازمه رشد کودک است. اگر این حس در کودک سرکوب شود، به فرآیند رشد او آسیب می رسد. لازم است پدر و مادر زمینه استقلال فرزندشان را در جهت رشد متعادل فراهم کنند. اما در این مورد نباید زیاده روی کرد، زیرا آزادی های بیش از حد سبب می شود که کودک به فردی متوقع، هوسباز و بی بند و بار تبدیل شود. والدین در عین حال که به کودک آزادی عمل می دهند اما در مواردی لازم است تسلیم گریه و قهر او نشده و در حرف و تصمیم خود قاطع باشند.
راه های زمینه سازی برای استقلال کودک
کودک دوست دارد مستقل باشد و استقلال خود را به دیگران نشان دهد. بنابراین، گاه برای اظهار و تثبیت استقلال خود لجبازی می کند.
برای برطرف کردن این گونه لجبازی، با استفاده از روش های زیر زمینه های نشان دادن استقلال کودک را فراهم کنید:
- از شش ماهگی کودک دوست دارد، خود شیشه شیر یا آب را بگیرد؛ کم کم اجازه بدهید این کار را به صورت مستقل انجام دهد.
- به کودک زیر دو سال نیز، برخی از کارها را بدهید تا انجام دهد و شادمانی خود را از این کار به او نشان دهید.
- در مهمانی ها اجازه دهید کمک کند. برخی از کارهایی که در توان کودک شما هست به او بسپارید. چنان چه نتوانست انجام دهد، از ادامه کار چشم پوشی کنید.
- گاهی نظر او را جویا شوید؛ اگر سؤالی را پرسید ابتدا نظر و پاسخ خود او را جویا شوید. چنان چه نظر مناسبی داشت، همان را تایید کنید. اگر نظرش مطابق واقعیت نبود با زیرکی پاسخ درست را به او بگویید. اما نظر او را مستقیم رد نکنید.
- در جمع او را تحقیر نکنید. هرگز نگویید: « این کار به تو ربطی ندارد »، « برو با بچه ها بازی کن»، «وقتی بزرگ ترها حرف می زنند دخالت نکن، تو چه کاره هستی و…»
- در سنین 6 الی 7 سالگی هنگام خرید به او اجازه دهید، از بین چند کفش و لباس خودش یکی را انتخاب کند.
- وقتی کسی چیزی را از او می پرسد، اجازه دهید خود کودک پاسخ دهد، شما به جای او جواب ندهید.
- اجازه بدهید آن چه را در پارک، مهمانی، بازی با همسالان و … دیده، تعریف کند و شما به سخنان او گوش دهید.
- اجازه بدهید با دستان خود پول به فروشنده بدهد یا آن را در صندوق صدقات بیندازد.
- اجازه بدهید، یقه ی لباسش را صاف کند، دکمه پیراهنش را ببندد و لباسش را مرتب کند.
- از مراقب های بیش از حد خودداری کند زیرا سبب نازپرورده شدن او می شود.
- بعضی مواقع در ناسازگاری او با برادر یا خواهرش دخالت نکنید.
- اجازه دهید خود کودک برخی لباس هایش را بپوشد.
انجام این نکته های ظریف و به ظاهر کوچک، استقلال کودک را تقویت کرده و باعث رشد متعادل فرزند شما می شود.
/انتهای متن/
