زنها مانند مرد‌ها آزادند که فعالیت سیاسی و اجتماعی کنند
میان نگاه سنتی به نقش آفرینی بانوان در عرصه های اجتماع، سیاست و…با اندیشه و عمل بزرگانی چون امام خمینی(ره) تفاوت بسیاری وجود دارد. این را در خاطرات زنان مبارزی چون مرحوم مریم بهروزی بباید دید که در نظر و عمل پیرو مکتب امام بودند.
«مریم بهروزی» سال 1324.ش در تهران به دنیا آمده بود. از کودکی همراه پدرش به مجالس مذهبی می رفت و علاقه به تحصیل علوم دینی از همان دوران در وجودش شکل گرفت؛ به طوری که وقتی در سن 16 سالگی قرار شد با طلبه ای به نام «ابوالفضل حاجی عباسی» ازدواج کند، مهریه اش تحصیل علوم دینی و آزادی برای خدمت به اسلام تعیین شد. خانم بهروزی بعد از شروع نهضت امام خمینی(ره) مبارزه اش را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد؛ مبارزه ای که به زندان رفتنش هم منجر شد.
بعد از پیروزی انقلاب اما فعالیت هایش بیشتر شد و حتی به نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی هم انتخاب شد. کتاب خاطرات مرحوم خانم بهروزی حاوی مطالب زیادی از مبارزه بانوان مسلمان در راه اسلام است.
نیازی به اجازه ندارند!
خانم بهروزی در خاطراتش اشاره می کند که قبل از پیروزی انقلاب در میان مبارزان هنوز درباره نقش زنان در مبارزه اختلاف نظرهای شدیدی وجود داشت، تا جایی که برخی مخالفان رژیم با حضور زنان حتی در حد شرکت در راهپیمایی‌های اعتراضی هم مخالف بودند. در بحبوحه انقلاب که راهپیمایی‌ها اوج گرفته بود عده‌ای از مذهبی‌ها، که می‌شود گفت روش سنتی بر آنها حاکم بود، اجازه نمی‌دادند زنها به راهپیمایی بروند. شهید مطهری این موضوع را با امام (ره) مطرح کردند که زنها می‌خواهند به راهپیمایی بروند اما به آنها اجازه داده نمی‌شود. امام (ره) فرمودند “زنها برای فریاد زدن بر سر ظالم و احیای حق نیازی به اجازه ندارند. زنها مانند مرد‌ها آزادند که فعالیت سیاسی و اجتماعی کنند.”
این نخستین گامی بود که برای آزادی اندیشه اسلامی برداشته شد و زنان به صحنه آمدند و توانستند از آن فرصت استفاده کنند.
این خانم ها بودند که شاه را بیرون کردند
پس از استقرار امام در مدرسه علوی، از روز اول دیدار مردم با ایشان شروع شد. صبحها تا نماز ظهر ملاقات با آقایان بود، بعدازظهرها، بعد از نماز و ناهار حضرت امام یک استراحت کوتاه می کردند و از ساعت 3 به بعد خانم ها برای دیدن امام می آمدند. برخی خانم ها که جوان بودند در دیدار با امام در مدرسه علوی در شور و عشقی که به امام داشتند، بی هوش می شدند. البته آن موقع طبق رسم آن زمان بعضی از خانها زیر چادرشان روسری و مانتو نمی پوشیدند و ممکن بود وقتی بی هوش می شوند، چادرشان بیفتد.
شهید محلاتی سر این ماجرا از امام خواهش می کنند که دیدار خانمها قطع شود. امام اما با شنیدن این حرف می فرمایند: «خیال کردید اعلامیه های من و سخنرانی های شما شاه را بیرون کرد؟ خیر آقا!همین خانمها بودند که شاه را از این کشور بیرون کردند. خانم ها باید بیایند فقط برایشان امکانات فراهم کنید که راحت باشند.»
اینطوری بود که دیدار خانمها قطع نشد.
من امیدوارم که این تحول باقی بماند
خانم بهروزی معتقد بود امام یک عنایت خاصی به زنها داشتند. یعنی یک نگاه ویژه ای به بانوان و نقش آفرینی آنها در عرصه های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی داشتند. یک نمونه اش را امام خميني در ديدار زنان مناطق ساحلي جنوب ايران فرمودند:
«در اينكه مي بينم گوينده شما بانوان ساحلي، مسايلي را كه مطرح مي كند، مسايل روز است، مسايل سياسي روز است، مسايل اجتماعي روز است، همان طور كه بانوان ديگر در مراكز و در ساير جاهاي ايران مسايلي را كه مطرح مي كنند، مسايل روز و مسايل سياسي و اجتماعي است، كه اين تحول به بركت اين نهضت اسلامي پيدا شده، من اميدوارم كه اين تحول باقي بماند.»
منبع:
1-«خاطرات مریم بهروزی»، به کوشش حکیمه امیری، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول 1395.ش، ص 60 تا 62
2-صحیفه امام، جلد 8، ص 383 –مورخ 12 تیر 1358.ش –
/انتهای متن/
