چرا هندوستان جای خوبی برای زنان نیست؟

سرویس اجتماعی به دخت/

در شمال شرق هندوستان، در شهر گواهاتی، بر بالای تپه های مشرف بر این شهر شلوغ، کلبه ای هندویی به یاد معروفترین فرزند هندوستان ساخته شده ، جایی که روزی مهاتما گاندی ساعتی در آن مکان استراحت کرد. این کلبه توریست ها را به یاد مردی می اندازد که روزی در سال 1921 گفت: “از میان همه شرارت هایی که مردان مسئول آن هستند، هیچ کدام به بدی، خشنی و پستی سوء رفتار با نیمه بهتر انسان یعنی جنس مؤنث نیست.”
در هفته گذشته، کلیپی ابتدا در کانال های تلویزیونی و سپس کانال نیوز لایو آسام منتشر و پخش شد که موجب شرمندگی پلیس این کشور شد. در فیلم دیده می شود که یک گروه 18 نفره از مردان شرور دختری را در خیابانی شلوغ در ساعت 9 شب مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده اند. و همه جمع شده از این صحنه فیلم می گیرند بدون اینکه کسی به پلیس زنگ بزند.
بعد از یک ساعت که پلیس می آید، دختر را به پاسگاه می برد و مورد مؤاخذه قرار می دهد. ولی هیچ یک از کسانی که در حال خندیدن و مسخره کردن مرتکب این اعمال خشونت بار شدند و چهره هایشان در فیلم مربوط کاملأ واضح و مشخص است دستگیر نشدند یا مورد بازپرسی قرار نگرفتند.
وقتی این فیلم بالاخره از کانال ملی دهلی پخش شد، پلیس به یاد وظیفه اش افتاد و وزیر آسام (ایالتی که شهر گواهاتی در آن قرار دارد) دستور داد که مظنونین دستگیر شوند. شیتال شارما از فعالان سازمان حقوق زنان در گواهاتی می گوید از دیدن این فیلم وحشت کرده است.
بیشتر هندی ها به خوبی می دانند که در بزرگترین دموکراسی جهان، زندگی چقدر برای یک زن مشکل است؛ حتی 46 سال بعد از اینکه ایندرا گاندی به عنوان اولین نخست وزیر زن کشور در سال 1966 تاریخ ساز شد.
یک شهروند هندی می گوید: “ما یک رئیس جمهور زن داریم و قبلأ یک نخست وزیر زن داشته ایم. با وجود این در سال 2012 یکی از بزرگترین تراژدی های کشور ما این است که وقتی پای امنیت زنان به میان می آید، آنها به حال خود رها می شوند.”
در هفته گذشته هم در اخبار منتشر شد که در روستایی در اوتراپرادش واقع در مرکز هندوستان، بزرگان روستا حمل موبایل، انتخاب شوهر، بیرون رفتن از خانه بدون همراه و بدون پوشاندن سر را برای زنان قدغن کردند. واقعیت این است که در هندوستان هیچ قانون خاصی بر علیه خشونت یا آزار جنسی وجود ندارد.
سمرهالارنکار از نشنال هندوستان تایمز می گوید: “ماه پیش تحقیقی درکشورانجام شد که موجب خفت هندوستان گردید. در این تحقیق 370 متخصص جنسیت در سراسر جهان رأی دادند که هندوستان از میان کشورهای گروه 20 بدترین مکان برای یک زن است. (عربستان سعودی در جایگاه دوم قرار دارد.)” متخصصین برای این انتخاب دلیل داشتند. گلشن رحمان مشاور برنامه توسعه ی سلامت در انگلستان که یکی از رأی دهندگان است می گوید: “در هندوستان زنان و دختران مثل اموال فروخته می شوند، در سن ده سالگی وادار به ازدواج می شوند، بر سر نزاع های مربوط به جهیزیه زنده زنده سوزانده می شوند، و دختران جوان به عنوان بردگان خانگی مورد استثمار و سوء رفتار قرار می گیرند.”
البته احتمالاً هندوستان بدترین مکان در دنیا برای زنان نیست چرا که نرخ تجاوز در این کشور به بدی این نرخ در جمهوری دموکراتیک کنگو نیست، جایی که هر ساله بیش از 400000 زن مورد تجاوز قرار می گیرند. ولی براساس مرکز بین المللی تحقیق در مورد زنان در سال 2010، 45 درصد از دختران هندی قبل از 18 سالگی وادار به ازدواج می شوند. بر اساس اعلام صندوق جمعیت سازمان ملل، 56000 مرگ و میر مادران در سال 2010 ثبت شده است و تحقیق یونیسف در 2012 نشان می دهد که 52 درصد از دختران بالغ (و 57 درصد از پسران بالغ ) در هندوستان فکر می کنند که کتک خوردن زن توسط همسرش توجیه پذیر است!
خانم مامتا شارما، رئیس کمسیون زنان که مؤسسه ای دولتی برای حفظ و گسترش حقوق زنان هندی است، در مصاحبه ای با ایندین اکسپرس اظهار داشت: “زنان باید دقت بیشتری در نوع لباسی که می پوشند داشته باشند. تقلید کورکورانه از غرب فرهنگ ما را فرسوده کرده و از بین برده است. به همین دلیل ما شاهد چنین جنایاتی در جامعه هستیم. شهرهای ما به بدترین وجه به غرب زدگی مبتلا شده اند. دیگر ارزشی باقی نمانده است. در مکان هایی مانند دهلی دیگر فرهنگ از جا برخاستن برای زنان وجود ندارد. این جای تأسف است که در حالیکه غرب از فرهنگ ما می آموزد، ما داریم خود را کاملأ تسلیم فرهنگ غرب می کنیم.”
همچنین گفته می شود که فقدان قانون، نبود امنیت در مکان های تفریحی، عدم وجود عدالت جنسی، فقدان ترس از قانون و پلیس، و بی توجهی دستگاه قضایی، همگی دلایلی برای وجود این وضعیت برای زنان در هندوستان است.

مهرخانه/انتهای متن/