“همه دختران من”،حرف مهم و اجرای ضعیف

موضوع اصلی نمایش “همه دختران من” ظلم و خشونت علیه زنان بود در چه روایت مختلف در چهار مقطع  زمانی.

خلاصه اي از نمايش

نمایش به روايت چهار مقطع زماني از ظلم و خشونت عليه زنان مي پردازد:

 روايت اول در محدوده تاريخي اواخر دوره قاجار است كه با نماد مردي كه مي خواهد به اجبار و خلاف ميل زني او را به ازدواج خود درآورد و زن بخاطر مقاومت و مخالفت با اين مرد در نهايت به دست مرد به قتل مي رسد.

روايت دوم در دهه 4٠-3٠ اتفاق افتاده که داستان رابطه ظالمانه و خشونت آميز برادر و خواهري است كه دختر داستان به دلیل مخالفت پدر و مادر، برای ازدواجش از دادگاه اجازه می گیرد و نهایتا چون  ازدواج نا موفقي داشته ، برادرش او را موجب مرگ دانسته شده و به دست او به قتل مي رسد.

روايت سوم، روايت عاشقانه يك رزمنده با همسر خود است كه چند شب مانده به عروسي به دست مرداني متجاوز در تاكسي كشته مي شود و اين رزمنده با خود مي انديشد كه من رفتم تا امنيت براي ناموس مردم بياورم ولي جامعه نتوانست يك شب امنيت براي ناموس من فراهم آورد.

 جمله كليدي نمايش اين است:

من دو سال براي ناموس مملكتم جنگيدم لب مرز ، ناموس من رو دو ساعت حفظ نكرديد.

روايت چهارم، توصيفي است از دختران اين نسل كه شايد بعضا خود خواسته و به تعبيري آگاهانه به ورطه نا امني و خشونت و تجاوز وارد مي شوند. عدم آگاهي از عمق خطر و انتخاب هاي كوركورانه این دختراتن  منجر به فرارشان از محيط خانه و خانواده مي شود و آنها را به تباهي و سياهي مي كشاند. در این روایت ما شاهد مادري نگران و سرگردان در لحظات پاياني نمايش هستيم كه به دنبال دختر جوان خود می گردد.

ضعف کارگردانی و اجرا

در نقد نمايش “همه دختران من” مهم ترین نکته که باید گفت اول ضعف كارگرداني و بعد ضعف اجراست که نهایتاد موجب عدم تاثير گذاري بازي بازيگران بر مخاطب می شود.

ضعف ديگر اين اجرا که کاملا به چشم می آمد، عدم رعايت حدود  اخلاقي متعارف در بازی  زنان و مردان بازيگر بود.

نهایتا باید گفت که نويسنده اين نمايش قطعا حرفي براي گفتن داشته كه مهم بوده و برای مخاطب جالب که مي توانست با اجرای قوی تر اثر، این حرف را  بهتر به مخاطب منتقل کند.

شک نیست که این همه در ارزیابی منتقدان و داوران که نهایتا قرار است نمایش های برتر در این جشنوادره را انتخاب و معرفی کنند، موثر و دخیل خواهد بود.

/انتهای متن/