زیبایی عاریه ای به چه قیمت؟

خدیجه فتحی/

بعضی وقت ها چیزهایی می بینیم و یا می شنویم کمی برایمان باورش سخت است. نمونه اش همین چند روز پیش بود که به یک آرایشگاه زنانه مراجعه کردم. آنجا چند دقیقه ای نشستم تا نوبتم بشود. در همین وقت  دختر خانمی خوش پوش با آرایشی نامتعارف وارد سالن شد طوری که همه ی نگاه ها به سمت او برگشت. سراغ مسئول آرایشگاه رفت و مشغول صحبت کردن با او شد.

بعد از چند دقیقه حرف زدن خانم آرایشگر به او گفت: اگر پول کافی نداری می توانی از اینها هم استفاده کنی، بیا تا نشانت بدهم.

بعدهر دو به سمت کمد گوشه اتاق رفتند که داخل آن چند جعبه بود. خانم آرایشگر گفت اینها اجرتش کم است، چون اجاره ایست.

کنجکاو شدم که محتویات جعبه چیست که اجاره داده می شود. با خودم گفتم حتما گیره ی سر و یا موی مصنوعی و … است اما با ناباوری دیدم که لنزهای رنگی چشم است .

آن دخترخانم با خوشحالی یکی از آن ها را انتخاب کرد. یاد خبری که چند روز پیش خوانده بودم افتادم که این لنزها بسیاری از بیماری ها را از طریق قرنیه چشم انتقال می دهد.

سریع از جا بلند شدم و به سمتش رفتم و شروع کردم به صحبت و ابراز نگرانی که: تو از کجا می دانی کسی که قبل تواین لنز را استفاده کرده، بیمار نبوده… اما اصلا به حرف هایم توجهی نکرد و یکی را انتخاب کرد و رفت.

به مسئول آرایشگاه هم همین را گفتم اما متاسفانه  او هم بی اعتنا به حرف هایم تاکید کرد که ما فقط در اجاره این لنزها هستیم و سودی می کنیم، مسئول بیماری مردم نیستیم.

با خودم فکر کردم که زیبایی عاریه ای آخر به چه قیمت؟

/انتهای متن/