علیه خودمان توطئه نکنیم

این روزها اظهارنظرها و نقدهای نامنصفانه در مورد فرهنگ، وطن، دین، سیاست، کمبودهای جامعه‌ و… باعث شده خیلی از ما مردم، به راحتی تیشه به ریشه مان بزنیم و افراد جامعه و دولتمردانِ خودمان را متهم و سرافکنده ‌کنیم.

1

نسیم شهسواری/

نمی ‌دانم این روزها شهر حادثه‌ خیزتر شده است یا ما آدم ‌ها کارو بارمان را کنار گذاشته‌ ایم و به دنبال پیدا کردن خبرها، نقد و بررسی و انتشار آن‌ها هستیم.

این روزها در هرکجای این شهر که می‌ رویم و با هر صنف و گروهی که حرف می ‌زنیم همه و همه با هر سطح معلومات و دانش و توانایی خبرهای یکسانی را نقل، نقد و بررسی می‌ کنند و همین دانسته ‌ها، نقد کردن و نقل ‌قول‌ها ، زمینه‌ هایی را فراهم ساخته است تا در بسیاری از مواقع، خودمان علیه فرهنگ، وطن، دین، سیاست و کمبود جامعه‌ مان بلند گوی شایعه‌ پراکنی را به دست بگیریم و عرصه بدگویی و تهمت و سیاه نمایی را برای دشمنانمان بازکنیم.

آن شب وقتی در مهمانی، حرف از وقایع مختلف سیاسی و اجتماعی و فرهنگی اخیر شد، وقتی بازار اظهارنظرها داغ شد و هرکسی از ظن خود دیگرانی را به کم ‌کاری و انحراف متهم می‌ کرد، با خودم فکر کردم که ما با قضاوت‌های عجولانه و اظهارنظرهایی که شاید بسیاری از آن‌ها نتیجه تزریق تفکرات مسموم دشمنان و بدخواهانمان است، چه قدر راحت تیشه برریشه ‌مان می ‌زنیم و اعتقادات و دولتمردان و افراد جامعه خودمان را متهم و سرافکنده می‌کنیم.

 ما آدم‌ها باید این روزها حواسمان باشد که این تب داغ اخبار و شایعات، این ادعای در دانستن و قضاوت کردن درباره علل و ریشه‌های مشکلات اجتماعی یک دام است، یک دام که ما را مجبور می‌کند هرروز و هرروز ریشه‌ ها، اعتقادات، سنت‌ها و آداب خود را به سخره بگیریم و آن‌ها را در این چرخه معیوب انتقال اطلاعات به نابودی و انحطاط بکشانیم.

حواسمان باشد هر جا بازار شایعه و بدبینی و گمانه ‌زنی‌ ها عجولانه وجود دارد یک پای آن‌ کسانی هستند که همین تردید و بدگمانی ما علیه کشور و باورهایمان را انتظار می‌ کشند.

حواسمان باشد که آن زمان که دانسته و ندانسته در جمع کوچک خانواده‌ مان و در مقابل فرزندانمان، وطنمان را با همه کم و کسری‌ ها و وقایع و کمبودهایش به چالش می‌ کشانیم به آنا می ‌فهمانیم که این وطن بی ‌ارزش، بیمار و از دست رفتنی است، به آن‌ها می ‌آموزیم که این سرزمین ریشه ‌هایی نامطمئن و مردمانی نا هوشیار دارد و آن‌ وقت باید از خودمان بپرسیم که چگونه می‌توان فرداها از این فرزندان انتظار انگیزه‌های وطن دوستانه و رشادت‌ های وطن خواهانه داشت. حواسمان باشد با دست خودمان تیشه به ریشه‌ هایمان نزنیم.

حواسمان باشد خودمان علیه خودمان توطئه نکنیم.

/انتهای متن/

نمایش نظرات (1)