تمام جهیزیه ام ایرانی است

 حمیده کاووسی‌فر متولد شهریور 70 فارغ ‌التحصیل رشته مهندسی کامپیوتر از دانشگاه خواجه نصیراست. او در دوران دانشجویی از طریق یکی از دوستان خود با همسرش آشنا شد و ازدواج کرد. تمام جهیزیه ی این نوعروس از کالاهای داخلی است. در ادامه می‌خوانید که او چگونه تصمیم گرفت تا برای خرید جهیزیه ی عروسی خود از اجناس با کیفیت ایرانی استفاده کند.

 

خانم کاووسی عزیز  لطفا از ازدواج تان برای مان بگویید.

• آشنایی و ازدواج ما در دوران تحصیل من در دانشگاه رقم خورد. خواهرهمسرم که در دانشگاه دوست من هم بود، ما را به هم معرفی کرد و بعد از صحبت با هم، قرار ازدواج گذاشتیم. برای عقدمان یک روز با من تماس گرفت و گفت اگر مایل باشید، خطبه ی عقدمان را مقام معظم رهبری جاری کنند. بعد هم اضافه کرد که می دانید که ایشان فقط خطبه عقد عروس و دامادهایی را می‌خوانند که مهریه‌ای در نهایت تا چهارده سکه داشته باشند. من با کمال خوشحالی پذیرفتم. البته پدر و مادر من خیلی با این میزان مهریه موافق نبودند اما وقتی دیدند که من خودم راضی ام، مخالفتی با ما نکردند و عقد ما توسط ایشان صورت گرفت.

 

از فضای فرهنگی خانواده تان برای ما ن می گویید؟

• من در یک خانواده ی مذهبی و انقلابی بزرگ شده‌ام. یکی از برادرانم در عملیات کربلای یک و دیگری در سردشت در دوران جنگ تحمیلی در راه اعتلای اسلام و انقلاب به شهادت رسیده اند.

 

چه شد که به فکر خرید کالاهای وطنی افتادید برای جهیزیه تان؟

• در دوران دانشجویی با چند نفر از دوستانم که اهل فعالیت فرهنگی و اجتماعی بودند، فعالیت می‌کردیم. به خاطر همین هم مرتب بیانات رهبرعزیزمان را مطالعه می کردیم و دنبال این بودیم که هم به آن‌ها عمل کنیم و هم زمینه عملی شدن آنها را توسط دیگران ایجاد کنیم. این بود که هر موضوعی را که ایشان مطرح می‌کردند، تحلیل می‌کردیم و خودمان را مخاطب آن قرار می‌دادیم. با توجه به اینکه چند سالی است ایشان تاکید بسیاری بر خرید کالای ایرانی و کمک به اقتصاد مقاومتی دارند و ما هم در همین کارهای فرهنگی مان روی عمل به این موضوع برای همه خیلی تاکید داشتیم، من هم در تصمیم گرفتم در عمل  نقشی در این زمینه داشته باشم. بنابراین با پیگیری و تحقیق زیاد اول بهترین نشان‌های محصول ایرانی را پیدا کردم بعد هم  جهیزیه‌ام را از میان این کالاها انتخاب و خریداری کردم.

 

 

این روزها بعضی از مردم تمایل زیادی به خرید اجناس خارجی به خصوص درمورد لوازم برقی دارند. با توجه به این موضوع واکنش اطرافیان نسبت به این حرکت شما چطور بود؟

• برخی از اطرافیان و حتی همسرم علاقه ی زیادی به این‌کار نشان ندادند و می‌گفتند بعضی از اجناس ایرانی خیلی مرغوب نیستند و می‌توانیم به‌جای آن‌ها، انواع خارجی و بهتر را بخریم. اما باور من این بود که باید از اجناس داخلی خریداری کنم تا همین کارخانه‌های داخلی خودمان تشویق به کار بیشتر و با کیفیت‌تر شوند.

البته مادرم خیلی از این کار راضی بودند و بسیار همراهی می‌کردند اما واکنش بعضی از اعضای خانواده‌ام که تمایلی به این کار نداشتند، فقط سکوت محترمانه بود. من اولین کسی در خانواده بودم که چنین تصمیمی گرفته است. به همین دلیلی کمی تعجب برانگیز بود. ا لبته با وجود اینکه تمام جهیزیه ی من ایرانی است، اما مهمان‌های عروسی هدایایی هم برای ما آورده‌اند که خارجی است و من از آن‌ها هم استفاده می‌کنم.

آیا این کار را یک حرکت جهادی می‌دانید؟

• دقیقا، خرید کالای ایرانی در حالی که بازارها پر از اجناس رنگارنگ خارجی است، یک کار جهادیست از نظر من. البته من این کار خودم را فقط وظیفه می‌دانستم تا با خرید کالای ایرانی از کشور خودم حمایت کنم.  بُعد جهادیش در این است که شما باید در مقابل مخالفت ها و گاهی حتی تمسخر و تشویق به خرید کالای خارجی که در ذهن مردم به عنوان کالای مرغوب تر جا افتاده، مقاومت کنید و تسلیم حرف و حدیث ها و بعضی اغواگری ها در قالب خیرخواهی و نصیحت نشوید.

 

چطور می شود آدم خودش و دیگران را متقاعد کند که کاری را انجام دهد که کمی نامتعارف و از نظر بقیه حتی نامعقول است؟

• به نظرم گاهی اوقات اگر خانم‌ها کمی سطح توقع خود را کم کنند، در این زمینه به راحتی به نتیجه می رسند. در موقع خرید مشاهده می‌کردم که خریداران چه توقعاتی مثلا از یک جارو‌برقی دارند! به نظر من همین که یک جاروبرقی خانه را کاملا جارو کند و هیچ پرز و غباری بر فرش نماند و طول عمر مطلوبی هم داشته باشد، کافی است؛ اینکه به دنبال یک جارو برقی باشند که هوای خانه را هم تصفیه می‌کند و یک سری ویژگی‌های غیر ضروری دیگر هم دارد، توقعاتی است که در این شرایط اقتصادی کشور باعث می‌شود تا کالای داخلی بی‌ارزش جلوه کند و مردم اصلا به سراغ محصول داخلی نروند.

در صورتی که ما باید کالای کارخانه‌های خودمان را خریداری کنیم تا تولیدکنندگان تشویق شوند در صورت نیاز، چنین ویژگی‌های جدیدتر را هم به محصولات شان اضافه کنند. وقتی ما با خرید نکردن، هیچ پولی به کارخانجات داخلی تزریق نمی‌کنیم، آن‌ها چگونه می‌توانند تغییرات چشمگیر برای بهتر شدن کیفیت کالای شان داشته باشند؟

 

در خانواده و نزدیکان تان کسانی دیگرهستند که مثل شما جهیزیه شان را از کالاهای ایرانی خریده باشند؟

• نه، در بین فامیل‌ ما، من اولین نفر هستم که این جسارت را داشتم که فقط کالای ایرانی را برای جهیزیه ام بخرم.

حالا از این خریدتان راضی هستید؟

• بله کاملا راضیم. هشت ماه از عروسی ما گذشته و من از تمام نشان‌هایی که خریداری کرده‌ام استفاده کرده‌ام و کاملاً از آنها رضایت دارم. البته امیدوارم هر روز کالاهای داخلی ظاهر و کیفیت شان طوری بهتر شود که به راحتی در عرصه ی رقابت با محصولات وارداتی وارد شوند و عملا آنها را کنار بزنند.

 

حرف آخرتان با مردم مخصوصا دخترهای دم بختی که می خواهند جهیزیه تهیه کنند؟

• وقتی برای خرید وسایل برقی بزرگ خانه به یکی از مراکز خرید معروف تهران مراجعه کردم و از فروشنده ها خواستم که کالای ایرانی خوب شان را به من معرفی کنند، دیدم همه ی این فروشنده ها بسیج شدند تا یک طالب خرید اجناس ایرانی مانند من را از این کار منصرف کنند. به من می‌گفتند:«با خرید لوازم ایرانی پولت را در جوی آب ریخته‌ای!» من واقعا دوست دارم از این فروشنده ی محترم بپرسم که چطور به عنوان یک ایرانی که حتما در اطرافش جوان بیکاری هست، از خانه ی خودش گرفته تا خانه ی اقوام و همسایه و بقیه، می تواند اینطور نگرشی به کالای ایرانی داشته باشد و این نگرش را با این شدت و قاطعیت به مشتری هایش منتقل کند؟ مگر ممکن است آدمی عِرق ملی نداشته باشد و دلش برای هموطنانش نسوزد؟ کالای ایرانی را مصرف کردن یعنی چرخ تولید داخلی را گرداندن و بیکاری را کم کردن و کار و شغل اضافه کردن برای جوانان دنبال کار. یعنی این آقایان فروشنده که دست شان در اقتصاد جامعه و معیشت خودشان هست، این موضوع را نمی دانند یا فقط به خاطر منافع آنی خودشان حاضرند از این حقیقت چشم پوشی کنند؟ صرف نظر از فروشنده ها من به خود مردم مخصوصا پدر و مادرها و خود دخترها توصیه می کنم که در کار خرید جهیزیه به مصالح ملی هم توجه کنند. الان متاسفانه در این مساله ی جهیزیه چشم و هم چشمی و رقابت های بد برای پز دادن خیلی رسم شده است. اگر کسی بتواند برخلاف جو حاکم در این مورد عمل کند و کار درست را هر چند مورد رضایت بعضی اطرافیان نباشد، انجام دهد، یک جهاد فرهنگی کرده که هم نوعی خودسازی حساب می شود و هم یک حرکت قشنگ است که می تواند الگو و سرمشق باشد برای دیگران. اینطوری به نظر من حتما زندگی اش بیشتر رنگ معنوی هم می گیرد و خیر و برکت همراه این زندگی خواهد شد.

 

/انتهای متن/