نظاره‌ی تو ابوحمزه و زراره کشید
به بهانه یک غروب تلخ و سرد و دلگیر، شاعرانه‌ای از محسن حنیفی را زمزمه می‌کنیم و شهادت صادق آل محمد را در غم‌خانه وجودمان به سوگ می‌نشینیم.
بغضِ غریبی گلوی عالم را می‌فشارد و سنگینی داغی جان‌سوز بر قلب زمین زخم می‌زند.
و غبار اندوه بر شهر غم گرفته‌ای می‌نشیند که بارها آسمانیان جامه عزا بر تنش کرده‌اند.
آه ای مدینه، اگر دیوارهایت ترک‌بردارند و آسمانت، های های گریه کند، حق‌داری، تو از ابتدا شاهد روزهای بودی که به خاطر آوردشان سخت و دردناک و جان‌گداز است.
آه ای مدینه این بار هم شاهد بودی که ششمین خورشید را از نورافشانی بازداشتند و تاریکی بار دیگر در تو خانه کرد و دیگر خورشید صادقانه در تو طلوع نخواهد کرد.
به بهانه غروب خورشید صادقانه مدینه ، شاعرانه‌ای از محسن حنیفی[1] را زمزمه می‌کنیم و شهادت صادق آل محمد را در غم‌خانه وجودمان به سوگ می‌نشینیم.
به غمزه ای نظرت صد مه و ستاره کشید
نظاره ی تو ابوحمزه و زراره کشید
غریب هستی و چون مادرت نشد آقا
سر مزار شما گنبد و مناره کشید
به زخم های دلت مرهمی نشد پیدا
که زهر از جگرت طرح پاره پاره کشید
تو را میان دعا، بی نمازها بردند
تو را پیاده به کوچه یکی سواره کشید
میان کوچه تن خسته ات زمین تا خورد
نکرد رحمی و دشمن تو را دوباره کشید
سریع خانه برو دختر تو ترسیده است
که ارث مادریت را کسی شراره کشید
گرفته خانه تو رنگ خیمه های حسین
دوباره گریه چشمت به سوگواره کشید
دوباره آتش و خیمه غروب عاشورا
دوباره کرببلا را به استعاره کشید
تمام اهل و عیالش فرار می کردند
و دختری که خودش را به یک کناره کشید
به چند زخم پدر مرهمی ز گریه گذاشت
دوباره در بر خود جسم پاره پاره کشید
به پیش پیکرش از دشمنی شکایت کرد
[1] – محسن حنیفی، متولد سال 1366 از تهران است او از سال سوم طلبگی علاقه‌مند به نوشتن شد و از آنجائی که اهل مداحی و روضه اهل‌بیت (ع) بود با شعر شاعران اهل‌بیت (ع) انس خاصی داشت، ازاین‌رو کم‌کم شروع به نوشتن کرد، در ابتدای امر حتی با وزن‌های شعری هم آشنا نبود، اما به لطف اهل‌بیت (ع) قلم روانی پیدا کرد و قلم خود را خرج راه ائمه اطهار و معصومین (ع) کرد.
به گفته خودش، باآنکه در ابتدای کار از قلم چندان قوی برخوردار نبود اما توصیه‌های شاعر اهل‌بیت؛ حاج حیدر آقای توکلی از ذاکران شهر تهران بهره ه برد، و شعرهای خود را در منزل ایشان قرائت می‌کرد و از راهنمایی‌ها و توصیه‌های ایشان استفاده می‌کرد.
محسن حنیفی درروند رشد و پیشرفت شعرهای خود از راهنمایی‌های شاعران دیگری چون علی‌اکبر لطیفیان و سید مهدی حسینی استفاده کرد و امروز یکی از بهترین و مخلص‌ترین شاعران ادبیات آیینی است.
/انتهای متن/
