با بدن خود آشنا شویم

سرویس سلامت به دخت/

 میاندوراه بخشی از بدن انسان است که در آن مجاری دفع ادرار، مدفوع و هم چنین دستگاه تناسلی خارجی وجود دارد.

برای دختران جوان ،دستگاه تناسلی خارجی اهمیت ویژه ای دارد.

در بدن جنس مونث اعم از کودک یا بالغ، در میاندواره، مجموعه ای شامل کلیتوریس (به صورت یک برآمدگی در جلوی مجرای ادرار است)، محل خروج ادرار و مدخل واژن یا مهبل، توسط دو برآمدگی پوستی که با فاصله کمی از کشاله های ران چپ و راست شروع و در خط وسط بهم نزدیک می شوند، پوشیده می شود. در داخل برجستگی پوستی، دو برآمدگی نسبتا نازک و از جنس مخاطی مجددا آن مجموعه را در بر می گیرند. این دو لب کوچک چپ و راست کاملا دهانه مجرای ادرار و مهبل را می پوشانند. این دو برجستگی پوستی و مخاطی که هرکدام یک نیمه چپ و یک نیمه راست دارند، در محافظت مجرای ادرار، واژن و کلیتوریس از عفونت، حساسیت و ضربه و آسیب های فیزیکی نقش بسزایی دارند. به عنوان مثال، پرده بکارت یا هایمن (که در مدخل واژن قرار دارد) به آسانی مورد اصابت ضربه قرار نمی گیرد. در صورتی به دنبال تصادف یا ضربه و اصابت جسم سخت آسیب می بیند که این دو برجستگی هم آسیب دیده باشند. اما گاهی این دو لب دچار آسیب می شوند و مانع از آسیب به قسمت های داخلی مانند پرده می شوند.

کلیتوریس عضو کوچک اما پرخون و حساسی است. این عضو در تحریک و ایجاد لذت جنسی تاثیر دارد.

بدن انسان مجموعه پایان ناپذیری از شگفتی هاست. از جمله، دستگاه تناسلی در شرایط مختلف ظرفیت و توانایی های زیادی از خود نشان می دهد.

وقتی یک دختر متولد می شود، دو تخمدان دارد که هر یک حاوی چند صدهزار گویچه بسیار کوچک هستند. تخمدان ها تا هنگام بلوغ تغییر و فعالیت خاصی ندارند. اما از بلوغ تا یائسگی هرماه تعداد زیادی از این گویچه ها رشد می کنند و هورمونی به نام استروژن ترشح می کنند که هورمون زیبایی، سلامتی و طراوت زنانه است. بعد از یائسگی ترشح استروژن از تخمدان به صفر نزدیک می شود.

عضو دیگر دستگاه تناسلی لوله های رحمی است. این لوله های باریک با قطر چند میلی متر، با حرکات زیبای خود، تخمک را از تخمدان به داخل رحم هدایت می کنند. اما همین لوله های باریک، گاه می توانند حجم خود را افزایش داده و یک جنین را تا چند ماهگی در خود رشد دهند.

رحم که یک عضو کوچک گلابی شکل است، آن قدر ظرفیت و قابلیت دارد که در ابتدای حاملگی یک تخم کوچک و غیرقابل رویت با چشم را در خود جای می دهد، غذایش را تأمین می کند و بعد از نه ماه یک جنین سه کیلویی را همراه با کیسه آب و جفت و سایر ملحقات تحویل پزشک یا ماما می دهد.

دهانه رحم که در شرایط معمولی مجرایی به قطر دوسه میلی متر است، هنگام زایمان قطر ده سانتی متری پیدا می کند تا جنین را از رحم به واژن منتقل کند.

واژن که در حال معمولی یک مجرای با قطر حدود دو سانتی متری و جداری چین خورده است، هنگام زایمان متسع شده و به کانالی تبدیل می شود تا جنین سه کیلویی از آن عبور کرده و نوزادی متولد شود.

هنگام آمیزش جنسی هم مجرای واژن یا مهبل به خوبی متسع می شود تا نزدیکی امکان پذیر شود. بعضی از عروس های جوان از آمیزش وحشت دارند. نگران آسیب به دستگاه تناسلی و واژن هستند. در حالی که واژن قابلیت اتساع دارد و اگر ساختمان بدن زن و مرد طبیعی باشد، مشکلی ایجاد نخواهد شد.

اما غالبا کسانی دچار مشکل می شوند که به علت ترس و وحشت، عضلات ارادی میاندوراه را منقبض می کنند. در این حال، انقباض عضلات ارادی است که نزدیکی را سخت می کند، نه واژن. در صورتی که با این ترس مقابله کنند و دست از منقبض کردن بدن خود بردارند و یا از داروهای شل کننده و بی حس کننده هایی که پزشک توصیه می کند استفاده کنند، همه چیز به آسانی پیش خواهد رفت.

موارد نادری وجود دارد که سختی غیرمعمول پرده بکارت و یا حتی وجود اشکالاتی در واژن، نزدیکی را سخت و گاه غیرممکن می سازد. در این موارد مراجعه به پزشک راهگشا خواهدبود.

 دکتر شریفه جعفری/انتهای متن/