شما حسرت می خورید ؟

نسیم شهسواری/

اگرچه دست یابی به آرامش و داشتن زندگی آرام علاوه بر شرایط فردی به شرایط مختلف برون فردی و اجتماعی هم، ‌بستگی دارد، اما در حقیقت شرایط فردی درروند دست‌یابی به زندگی آرام تأثیر گذار تر و مهم‌تر است.

درواقع می‌توان گفت که ما علاوه بر خواستن آرامش و جستجوی آن باید به دنبال مدیریت افکار، خواسته‌ها، آرزو و گفتگوهای میان خودمان باشیم تا سفرمان به دنیای آرام درون مان ساده‌تر و دست‌یافتنی‌تر باشد.

یکی از چیزهایی که رسیدن ما و دست یابی‌مان را به یک دنیای آرام به تأخیر می‌اندازد، واژه‌ای چهارحرفی به نام “حسرت” است، واژه‌ای که با تمام کوتاهی‌اش، وجودش می‌تواند راه رسیدن ما را به آرامش طولانی و دور و دراز کند.

در بسیاری از مواقع حسرت خوردن نتیجه نوعی عدم شناخت و ندیدن‌های ماست؛ عدم شناخت توانایی‌ها، نیازها و ندیدن نعمت ها و داشته ها.

نمی دانم شما در کدام گروه قرار می گیرید: در گروه آدم هایی که همیشه می نالند و حسرت می خورند و بعد از اتمام تمام طرح های زندگی شان می گویند: «چی می‌شد اگر…؟»

یا از آن گرروه آدم هایی هستید که وقتی کارهای تان به سامان می رسد یک لبخند رضایت به روی خودتان می زنید و می گویید:” این هم به خیر گذاشت، خدا را شکر.”

هر کدام یک از روش های زیر را استفاده کنید، در رسیدن شما به دنیایی آرام تاثیر گذار است، اینکه شما کدام مسیر را انتخاب کنید، نگاه شما، زندگی شما و نگرش تان را به جهان پیرامون تان تغییر می دهد.

انتخاب روش دوم، انتخاب انسان‌های مثبت اندیش است. انسان‌های مثبت اندیش این جمله کوتاه پرخطر را از فهرست واژگان مغزشان پاک‌کرده‌اند«چی می‌شد اگر…؟»  چراکه آن‌ها به خوبی می‌دانند که این پرسش جز بروز استرس و نگرانی برای آن‌ها ثمره‌ای ندارد. آن‌ها پذیرفته‌اند که کارها را می‌توان به هزار طریق مختلف انجام داد و اگر وقت خود را صرف نگرانی در مورد احتمالات کنند، کمتر می‌توانند روی عملی که به آن‌ها آرامش می‌بخشد، تمرکز کرده و توانایی کنترل استرس‌های موجود در مسیر انجام کار را نخواهند داشت .

این پرسش و تمامی پرسش‌های حسرت برانگیزی که در زندگی‌مان به کار می‌بریم، نه‌تنها ما را برای رسیدن به دنیایی آرام هدایت نمی‌کنند، بلکه تنها ما را به جایی می‌برند که نمی‌خواهیم.

حسرت و تمامی ای کاش و  اگر های زندگی ما تنها یک نشانی اشتباه است، یک نشانی اشتباه که رسیدن‌های ما را به تأخیر می‌اندازد.

اگر با این حسرت ها،  راه را گم نکنیم ، مقصد نزدیک است .

/انتهای متن/