نشانه های کمبود آهن در بدن کدامند؟

کمبود آهن یکی از شایع ترین موارد فقدان مواد غذایی است و به ویژه زنان آمریکایی بیشتر نسبت به زنان سایر نقاط دنیا فقر آهن دارند.

آهن از جمله مواد لازم و مهم برای تولید هموگلوبین است و همان طوری که می دانید هموگلوبین پروتئینی است که به گلبول های قرمز کمک می کند تا اکسیژن را در تمام نقاط بدن به جریان در آورند . بنابراین فقدان آهن در مواردی می تواند منجر به بیماری کم خونی داسی شکل یا آمونیا گردد.

 

1-خستگی و ضعف:

نانسی برلینر پزشک و متخصص بیماری های خونی می گوید:خانم ها در خیلی موارد حالت پرخاشگری و احساس خستگی دارند. آنها اغلب خستگی را به حساب کار روزانه می گذارند .اما در واقع این کمبود آهن است که باعث می شود اکسیژن کمتری به بافت های بدن شما برسد.

بنابراین بدن شما برای انجام کارهای روزانه انرژی لازم را ندارد و خستگی می تواند با حالاتی مانند ضعف، پرخاشگری و یا عدم تمرکز همراه باشد که نشان دهنده کمبود آهن می باشد.

 

2-عادت ماهانه و خونریزی شدید:

به گفته پزشکان، یکی از دلایل اصلی و یا اولین علت کمبود در خانم ها آهن عادت ماهانه زیاد است.

خانم ها در هر دوره خون زیادی را از دست می دهند و سپس تقریبا نیمی از آن را جایگزین می کنند و مجددا در ماه بعد خون بیشتری از بدن شان خارج می شود.

به طور طبیعی خونی که از بدن تان خارج می شود باید دو یا سه ملاقه را پر کند.

در صورت استفاده از تامپون[1] توجه کنید که اگر مجبور هستید تامپون خود را پشت سر هم و زود تر از دو ساعت عوض کنید، حتما به متخصص زنان مراجعه کنید.

 

3-صورت رنگ پریده:

همیشه دو واژه بیماری و پریدگی رنگ صورت با یکدیگر مرتبط هستند.

هموگلوبین باعث رنگ قرمز خون تان می شود و در نتیجه پوست تان رنگ قرمز و گلگون دارد.

به گفته محققان سطوح کم و ناکافی پروتئین می تواند به عمل مکش رنگ مستقیما از پوست تان منجر شود.شناسایی کم خونی و فقر آهن بسیار آسان بوده و اگر قسمت درونی لب های شما، لثه ها ونیز قسمت درونی پلک تان نسبت به روز های گذشته و معمول  قرمزی خود را از دست داده اند، نشان دهنده فقدان آهن بدن تان است.

 

4-اختلال تنفسی:

اگر میزان اکسیژن بدن تان کم باشد، احساس می کنید که هوای کافی و لازم به درون شش های شما نمی رسد و در آن صورت دچار اختلالات تنفسی می شوید.

 

5-تپش قلب:

قلبی که بسیار پر کار است در مواردی می تواند بزرگتر شده، افزایش حجم یابد. این قلب تپش های نامنظم دارد و یا در مواردی دچار سکته می شود.مخصوصا افرادی که ناراحتی های قلبی دارند بایستی میزان آهن خون خود را اندازه گیری کنند زیرا کمبود آهن می تواند منجر به بدتر شدن بیماری قلبی گردد.

 

5-اختلال یا سندرم پای ناآرام:

آیا شما از آن دسته کسانی هستید که نمی توانید آرام گرفته و جنب و جوش نداشته باشید؟

بر اساس تحقیقات موسسه پزشکی جان هاپکینز، حدود 15 درصد افراد مبتلا به اختلال یا سندرم پای پرجنب و جوش فقدان آهن دارند. هر چه  میزان آهن در بدن کمتر شود، این علائم و نشانه اختلال شدیدتر و بیشتر می شود.

 

6-سردرد:

بدنی که آهن کافی ندارد، ممکن است به ترتیب اولویت بندی اکسیژن لازم را قبل از رسانیدن به سایر بافت های بدن به مغز برساند .اما در مواردی مغز نیز نمی تواند به اندازه کافی این میزان اکسیژن را دریافت کند ودر نتیجه رگ های مغز متورم شده و باعث سردرد می شود.

 

7-ویار به گرد و غبار، خاک رس، یخ:

خوردن این مواد که جنبه خوراکی ندارند، می تواند نشانه ای از کمبود آهن باشد.

افرادی که بدن شان به اندازه کافی آهن ندارد، نسبت به خوردن گچ، خاک رس، ذرات گرد و غبار و کاغذ ویار دارند اما خوشبختانه بیشتر خانم ها از بین مواد نام برده شده یخ را انتخاب می کنند.

 

8-احساس نگرانی و اضطراب بی جا:

 اگر زندگی آرام و عاری از استرس و نگرانی دارید، کمبود آهن می تواند منجر به حالات سر آسیمگی و اضطراب در شما شود.

 

9-گیاهخوار بودن:

 منابع تولید آهن می تواند گیاهی و یا حیوانی باشد. بدن تان آهن خونرنگزا را جذب می کند که در گوشت قرمز، مرغ و ماهی وجود دارد و آهن در این منابع دو یا سه برابرکامل تر و بیشتر نسبت به آهن بی رنگ موجود در گیاهان است.

با داشتن برنامه غذایی منظم و دقیق می توانید آهن مورد نیاز و کافی بدن تان را تامین کنید. برگ های سبز تیره گیاهان، غلات و بنشن سرشار از آهن هستند.

برای جذب بهتر و بیشتر آهن می توانید از ترکیب کردن آنها با موادی که سرشار از ویتامین سی هستند مانند فلفل دلمه ای، تمشک وکلم بروکلی استفاده کنید.

 

10-تیروئید کم کار:

کمبود آهن عملکرد تیروئید بدن تان را کاهش داده و اثرات افزایشی سوخت و ساز آن را متوقف می کند. در صورت مشاهده میزان کم انرژی، افزایش وزن و یا کاهش دمای بدن به پزشک خود مراجعه کنید.

 

11-بارداری:

نوزادانی که در شرف به دنیا آمدن هستند، به آهن احتیاج دارند و آنها می توانند آهن را از ذخایر بدن مادر دریافت کنند اما بسیاری از مادران مقادیر خون زیادی را در طول وضع حمل از دست می دهند که این امر باعث پایین آمدن میزان آهن آنها می شود.

اگر چند قلو باردار بوده یا حاملگی های پشت سر هم داشته اید ویا صبح های زود حالت تهوع منظم و پشت سرهم دارید، بایستی میزان آهن دریافتی بدن خود را افزایش دهید.

 

12-تغییر رنگ و حالت عادی زبان:

مقدار کم آهن می تواند باعث کاهش و پایین آوردن میوگلوبین گردد. میوگلوبین پروتئینی در سلول های خون است که سلامت ماهیچه زبان را تضمین می کند و مانند ماهیچه ای است که زبان را تشکیل می دهد و افرادی که کمبود آهن دارند، از درد و تورم زبان خود رنج برده و چین و چروک های زبان شان کمتر است.

 

13-داشتن اختلال تورم روده: اگر حتی در برنامه غذایی خود به اندازه کافی آهن مصرف می کنید، سلیاک[2] و اختلال تورم روده مانند زخم کولیت می تواند منجر به مشکلات جذب آهن گردد.

علاوه بر تورم داخلی روده، ممکن است مسیر هضم گوارشی غذا دچار آسیب باشد. پس در صورت مشاهده این حالات به پزشک مراجعه کنید.

 

چگونه می توان آهن بیشتری را جذب کنیم؟

جذب آهن مخصوصا برای خانم ها حد و اندازه خاصی ندارد. خانم های میان گروه سنی 19 تا 50 سال به طور معمول به 18 میلی گرم آهن در روز نیاز دارند.

زنان باردار به 27 میلی گرم آهن در روز نیاز داشته و اگر مادر شیر ده هستید، هر روز 9 میلی گرم آهن برای بدن تان کافی است. برای خانم های بالای 50 سال و کسانی که هنوز یائسه نشده اند روزانه 8 میلی گرم آهن نیاز دارند.

عدس و بنشن، اسفناج، گوشت گوساله، آجیل و مرغ از جمله منابع تامین کننده آهن به شمار می روند.

اما باید دانست که مطالعات نشان داده اند که جذب بالای آهن هم می تواند به اندام های داخلی آسیب بزند و ممکن است خطر ابتلا به مرض قند، سکته قلبی و سرطان را مخصوصا در سالخوردگان افزایش دهد.

 

پی نوشت ها:

[1] تامپون وسیله‌ایست با کاربردی همانند نوار بهداشتی که در در ایام عادت ماهانه توسط خانم‌ها استفاده می‌شود و بر خلاف نوار بهداشتی که بیرون از بدن قرار می‌گیرد، در داخل بدن فرو می‌رود و با جذب خون مانع بیرون آمدن آن از بدن می‌شود.

[2] بیماری سلیاک‌ […]یک اختلال خودایمنی روده باریک با زمینه ژنتیکی(ارثی) است. در این بیماری گوارشی پرزهای روده باریک آسیب دیده و در جذب مواد اختلال دارد. در صورتیک ه بیماران مبتلا به سلیاک پروتئینی از دسته گلوتن (gliadin) که در برخی از غلات مانندگندم، جو، چاودار و گاه جوی دوسر وجود دارد را مصرف کنند دچار علایم عدم تحمل می‌شوند. 

 

منبع:یاهو /انتهای متن/