نقش پررنگ عطوفت حسینی
از اول محرم تا آخر ماه صفر موسم نگاه به تابلوی عاشوراست؛ تابلویی که قهرمانش حسین(ع) است. در این تابلو چه می بینیم؟ هیچ وقت نقش پررنگ عطوفت حسینی را درآن دیده ایم؟
عاشورا تنها یک حادثه در نقطه‌ای از زمین نیست.
عاشورا یک مدرسه است که از عین تا الفش حرف‌هایی نگفته برای گفتن دارد.
عاشورا مدرسه ایست که تمامش زنگ معرفت و شناخت است.
معرفتی که همه ما برای ساختن یک زندگی بهتر و داشتن یک حیات پرثمر به آن نیاز داریم.
وقتی به تماشای تابلوی هزار رنگ عاشورا می‌نشینیم هر یک درسی می‌گیریم و گوشه‌ای را می‌بینیم.
راستی شما چه می بینید؟
عاشورا یک نمایشگاه تمام‌عیار از عطوفت حسینی است.
اگر کسی تنها در این تابلو خون می‌بیند عطش و اسارت و جنگ می بیند یا چشمانش را باز نکرده است و یا تنها و تنها خیره بر گوشه ای هزار نقش عاشورا مانده است.
اگر درست نگاه کنیم…
عطوفت حسینی لطیف‌ترین درس عاشورا است.
امام حسین در روز عاشورا حتی بر قاتلین خود و با دشمن خود مهربان و با عطوفت رفتار می‌کند.
می‌گویند وقتی سپاه حر راه را بر کاروان نینوا بست امام حسین با او مهربانانه و عطوفت مدارانه برخورد کرد.
در واقع حر آزاد شده عطوفت حسینی است.
حال بنشینیم تماشا کنیم و ببینیم که بعد از سالها و سالها نظاره بر این تابلو چه قدر بر عطوفت ما افزوده است.
عاشورا به ما می گوید که برای حسینی بودن باید عطوفتی مهربانانه داشت.
/انتهای متن/
